Ο Αλέκος Αυλωνίτης για τον βομβαρδισμό του ΄43 στην Κέρκυρα
Αυλωνίτης Αλέκος
13 Σεπτεμβρίου 2019
/ 11:26
Ο Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την ημέρα μνήμης του καταστρεπτικού βομβαρδισμού θέτει δύο θέματα προς συζήτηση...
ΚΕΡΚΥΡΑ. Με αφορμή τον καταστρεπτικό βομβαρδισμό της πόλης της Κέρκυρας, το βράδυ της 13ης προς τη 14η Σεπτεμβρίου του 1943, ο Βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Αυλωνίτης, έκανε την ακόλουθη δήλωση - πρόταση:
«Η 13η προς 14η Σεπτεμβρίου του 1943 αποτελεί μια ημέρα ορόσημο στη νεότερη ιστορία της Κέρκυρας, αφού εκείνο το βράδυ οι εμπρηστικές βόμβες των Ναζί, αλλοίωσαν καθοριστικά την εικόνα της πόλης της Κέρκυρας και επέφεραν τεράστιο πλήγμα στον αρχιτεκτονικό πλούτο και στους πολιτιστικούς θησαυρούς που η πόλη διέθετε.
Μέσα στις φλόγες των εμπρηστικών βομβών των Ναζί καταστράφηκαν -σχεδόν ολοκληρωτικά- το φημισμένο αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Δημοτικού Θεάτρου και η Ιόνιος Ακαδημία.
Έγιναν στάχτες χιλιάδες βιβλία της Βιβλιοθήκης, ολόκληρες γειτονιές, όπως η Εβραϊκή, o Ιερός Ναός των Αγίων Πατέρων, τα κτίρια της οδού Ζαμπέλη αφανίστηκαν από τις βόμβες των βαρβάρων που επιτέθηκαν, χρησιμοποιώντας το πιο ύπουλο όπλο που διέθεταν εναντίον μιας ανοχύρωτης πόλης.
Δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά που η Κέρκυρα δεχόταν ένα ακόμα βομβαρδισμό, αλλά ήταν γεγονός καθοριστικό, μια και ο βομβαρδισμός αυτός αλλοίωσε κυριολεκτικά την φυσιογνωμία της πόλης και της άφησε ανοικτές πληγές που είναι ορατές ακόμα και σήμερα.
Με την ευκαιρία αυτής, της μαύρης επετείου, θέτω δημοσίως δυο ζητήματα:
1) Την ανακατασκευή του Δημοτικού μας Θεάτρου. Ένα ζήτημα που ανέκυψε την εποχή που υπήρξε η προοπτική της κατασκευής του Λυρικού θεάτρου. Από τότε, είχα διατυπώσει την άποψη και είχα συνταχθεί στην πλευρά των συμπολιτών μας, που ζητούσαν να εξεταστεί κατά πόσο είναι ρεαλιστική η δυνατότητα της ανακατασκευής του Δημοτικού θεάτρου και η εκ νέου ένταξή του στην αρχιτεκτονική μορφή της πόλης μας. Ας μας πουν οι τεχνικοί και το Τ.Ε.Ε κατά πόσο είναι εφικτή μια τέτοια κατασκευαστική παρέμβαση, λαμβανομένων υπόψιν και των μέχρι τώρα ενεργειών του Δήμου Κέρκυρας.
2) Εκείνες τις ώρες που η πόλη της Κέρκυρας κατακαιγόταν από τις εμπρηστικές βόμβες των Ναζί, η μοίρα μας ένωνε με ένα άλλο σημείο του Ελλαδικού χώρου στο Ηράκλειο Κρήτης, στα χωριά της περιοχής Βιάννου. Εκεί την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή, συντελούνταν η δεύτερη μεγάλη θηριωδία των Ναζί στη χώρα μας, μετά τα Καλάβρυτα, όπου και δολοφονήθηκαν περίπου 500 συμπατριώτες μας.
Θα ήταν, λοιπόν, εξαιρετικής συμβολικής και εθνικής σημασίας πρωτοβουλία η Δήμαρχος της Κεντρικής Κέρκυρας, κ. Υδραίου και το Δημοτικό Συμβούλιο να κινήσουν την διαδικασία αδελφοποίησης του Δήμου με το Δήμο Βιάννου με στόχο να πραγματοποιούνται κοινές ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης και τελικό σκοπό να συμπορευτούμε και οι δύο πόλεις στην απαίτηση- διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων».
«Η 13η προς 14η Σεπτεμβρίου του 1943 αποτελεί μια ημέρα ορόσημο στη νεότερη ιστορία της Κέρκυρας, αφού εκείνο το βράδυ οι εμπρηστικές βόμβες των Ναζί, αλλοίωσαν καθοριστικά την εικόνα της πόλης της Κέρκυρας και επέφεραν τεράστιο πλήγμα στον αρχιτεκτονικό πλούτο και στους πολιτιστικούς θησαυρούς που η πόλη διέθετε.
Μέσα στις φλόγες των εμπρηστικών βομβών των Ναζί καταστράφηκαν -σχεδόν ολοκληρωτικά- το φημισμένο αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Δημοτικού Θεάτρου και η Ιόνιος Ακαδημία.
Έγιναν στάχτες χιλιάδες βιβλία της Βιβλιοθήκης, ολόκληρες γειτονιές, όπως η Εβραϊκή, o Ιερός Ναός των Αγίων Πατέρων, τα κτίρια της οδού Ζαμπέλη αφανίστηκαν από τις βόμβες των βαρβάρων που επιτέθηκαν, χρησιμοποιώντας το πιο ύπουλο όπλο που διέθεταν εναντίον μιας ανοχύρωτης πόλης.
Δυστυχώς δεν ήταν η πρώτη φορά που η Κέρκυρα δεχόταν ένα ακόμα βομβαρδισμό, αλλά ήταν γεγονός καθοριστικό, μια και ο βομβαρδισμός αυτός αλλοίωσε κυριολεκτικά την φυσιογνωμία της πόλης και της άφησε ανοικτές πληγές που είναι ορατές ακόμα και σήμερα.
Με την ευκαιρία αυτής, της μαύρης επετείου, θέτω δημοσίως δυο ζητήματα:
1) Την ανακατασκευή του Δημοτικού μας Θεάτρου. Ένα ζήτημα που ανέκυψε την εποχή που υπήρξε η προοπτική της κατασκευής του Λυρικού θεάτρου. Από τότε, είχα διατυπώσει την άποψη και είχα συνταχθεί στην πλευρά των συμπολιτών μας, που ζητούσαν να εξεταστεί κατά πόσο είναι ρεαλιστική η δυνατότητα της ανακατασκευής του Δημοτικού θεάτρου και η εκ νέου ένταξή του στην αρχιτεκτονική μορφή της πόλης μας. Ας μας πουν οι τεχνικοί και το Τ.Ε.Ε κατά πόσο είναι εφικτή μια τέτοια κατασκευαστική παρέμβαση, λαμβανομένων υπόψιν και των μέχρι τώρα ενεργειών του Δήμου Κέρκυρας.
2) Εκείνες τις ώρες που η πόλη της Κέρκυρας κατακαιγόταν από τις εμπρηστικές βόμβες των Ναζί, η μοίρα μας ένωνε με ένα άλλο σημείο του Ελλαδικού χώρου στο Ηράκλειο Κρήτης, στα χωριά της περιοχής Βιάννου. Εκεί την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή, συντελούνταν η δεύτερη μεγάλη θηριωδία των Ναζί στη χώρα μας, μετά τα Καλάβρυτα, όπου και δολοφονήθηκαν περίπου 500 συμπατριώτες μας.
Θα ήταν, λοιπόν, εξαιρετικής συμβολικής και εθνικής σημασίας πρωτοβουλία η Δήμαρχος της Κεντρικής Κέρκυρας, κ. Υδραίου και το Δημοτικό Συμβούλιο να κινήσουν την διαδικασία αδελφοποίησης του Δήμου με το Δήμο Βιάννου με στόχο να πραγματοποιούνται κοινές ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης και τελικό σκοπό να συμπορευτούμε και οι δύο πόλεις στην απαίτηση- διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων».
