Κίνηση «Πράττω»: Αναγκαία η επανένωση της δημοκρατικής παράταξης

Τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας λύνονται με πολιτικές αποφάσεις και χάραξη μακρόχρονης στρατηγικής και όχι με εφήμερους πολιτικούς τακτικισμούς. Με την είσοδο της νέας χρονιάς το κυβερνών κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ καλείται να πάρει καθοριστικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, το μέλλον της αριστεράς και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης και  τις πολιτικές εξελίξεις που αναπόφευκτα θα έρθουν γιατί το έτος 2019 είναι εκλογικό έτος. Στην πολιτική πρέπει πάντα να προβλέπεις και να προσπαθείς να καθορίσεις τις εξελίξεις παρά να σε καθορίζουν τα γεγονότα και η εξέλιξή τους, γιατί τότε η όποια σου παρέμβαση είναι αμυντικού χαρακτήρα.

Έτσι από τον Αύγουστο του 2018 με την τυπική έξοδο της χώρας από τα μνημόνια έληξε και το όποιο νόημα είχε η κυβερνητική σύμπραξη με το κόμμα των ΑΝΕΛ, η οποία ήταν αναγκαία το 2015 αλλά πλέον επιζήμια και βλαπτική το 2019. Ήταν μία αναγκαστική παρά φύσιν συνεργασία, που την επέβαλαν οι ιδιόμορφες ανάγκες σωτηρίας της χώρας, αλλά πλέον λειτουργεί αρνητικά και τούτο διότι δεν υπάρχει πλέον κανένα σημείο επαφής μεταξύ ενός αριστερού κόμματος που θέλει να ηγηθεί στο ιστορικό μπλοκ της δημοκρατικής παράταξης και ενός άκρως συντηρητικού κόμματος της δεξιάς με έντονα εθνικιστικά στοιχεία και κοινωνικό αναχρονισμό.

Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην Βουλή θα σημάνει και το οριστικό τέλος αυτής της ιδιόμορφης κυβερνητικής συνεργασίας και αυτό θα έρθει, όπως προδιαγράφεται,  δυστυχώς όχι με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού αλλά με πρωτοβουλία του Π.Καμμένου. Το ποιος θα πάρει την πρωτοβουλία αυτή είναι καθοριστικό για την επόμενη ημέρα. Θα έπρεπε ήδη να έχει ληφθεί η πρωτοβουλία για την εξαγγελία και τον σχηματισμό και την επανένωση του ιστορικού ρεύματος της δημοκρατικής παράταξης, που πάντα συγκέντρωνε ένα 60% του εκλογικού σώματος, πάνω σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, σε ένα μέτωπο κατά της επιχειρούμενης ακροδεξιάς παλινόρθωσης που θα φέρει την χώρα ένα αιώνα πίσω στην εποχή εμφυλιοπολεμικής προδικτατορικής ΕΡΕ. Η πολιτική βάση ενός τέτοιου προγράμματος θα πρέπει να είναι αφενός η αναπτυξιακή οικονομική πολιτική προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας και όχι των ολιγαρχών και αφετέρου η δημοκρατική μεταρρύθμιση όλων των θεσμών της χώρας, που παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στο παλιό σύστημα, γιατί η διεύρυνση της δημοκρατίας είναι το μόνο αποτελεσματικό μέσο για την κατοχύρωση των κοινωνικών κατακτήσεων του λαού.

Ήδη είναι αργά αλλά όχι πολύ αργά, υπάρχει ακόμα χρόνος, το μεγάλο ζητούμενο είναι η πολιτική βούληση και δράση. Βλέπετε πάντα η πολιτική αναζητά την πολιτική.