Η δημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Είναι σαφές ότι από την πλευρά της κυβέρνησης είναι σε εξέλιξη η δημοκρατική εκτροπή σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής που να λειτουργεί κανονικά και με σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες. Κύρια χαρακτηριστικά της δημοκρατικής εκτροπής είναι αφενός ο περιορισμός ή ακόμα και η ολοκληρωτική κατάργηση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών και αφετέρου ο τρόπος άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας που γίνεται με αυταρχισμό, καταστολή και άσκησης βίας. Ένα άλλο γενικό χαρακτηριστικό για την πολιτική της κυβέρνησης είναι ότι δημιουργεί δίπλα και μέσα στις υπάρχουσες κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, εθνικά θέματα) νέες κρίσεις (εργασιακά δικαιώματα, κατάργηση θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αυταρχισμός και βία) και έτσι επιτείνεται το κοινωνικό αδιέξοδο.

 

Σημείο 1ο: Το επονομαζόμενο επιτελικό κράτος. 

Εάν εξετάσει κανείς την δομή του επιτελικού κράτους θα διαπιστώσει ότι αυτό αποτελεί ένα γιγάντιο παραθεσμικό γραφειοκρατικό σύστημα συγκέντρωσης και εποπτείας της κυβερνητικής εξουσίας στο γραφείο του πρωθυπουργού που αφαιρεί αρμοδιότητες από τα αρμόδια υπουργεία και από τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα της πολιτείας καθιστώντας τα απλούς διαβιβαστές των εντολών του πρωθυπουργικού γραφείου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ότι η δημόσια τηλεόραση χάνει οποιαδήποτε αυτοτέλεια και ανεξαρτησία, κρατικές υπηρεσίες όπως η ΕΥΠ δεν υπάγονται στα αρμόδια υπουργεία αλλά απ' ευθείας στον πρωθυπουργό. Τομείς όπως η εθνική άμυνα και η εξωτερική πολιτική ασκούνται πλέον όχι από τα αρμόδια υπουργεία αλλά από συμβούλους του πρωθυπουργού που έχουν τον πρώτο λόγο. Έχουμε λοιπόν μία αλλοίωση του πολιτεύματος σε ολιγαρχική κατεύθυνση με τον απόλυτο ηγεμόνα τον πρωθυπουργό.

 

Σημείο 2ο: Η υποβάθμιση του κοινοβουλίου: 

Το κοινοβούλιο που δεν λειτουργεί κανονικά επί ένα χρόνο λόγω πανδημίας έχει μετατραπεί σε μία μηχανή που ψηφίζει με καταιγιστικούς ρυθμούς νόμους, τροπολογίες και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου σε βασικούς τομείς της κοινωνικής ζωής, που περιορίζουν ή καταργούν τα εργασιακά δικαιώματα, που περιορίζουν ή καταργούν ατομικές ελευθερίες (νόμος για τις συγκεντρώσεις και τα πανεπιστήμια), που στοχεύουν τον δημόσιο χαρακτήρα βασικών τομέων της ζωής (υγεία, παιδεία), που πλήττουν οικονομικά μεγάλα τμήματα του πληθυσμού (πτωχευτικός κώδικας) κλπ. Μέσα στον ένα χρόνο της πανδημίας δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής για τον οποίο να μην έχει εισαχθεί νομοσχέδιο προς ψήφιση και όλα αυτά εν μέσω πανδημίας, με ελλιπή σύνθεση του κοινοβουλίου, με κατεπείγοντα χαρακτήρα και χωρίς ατομικές ψηφοφορίες, αλλά οι ψήφοι συλλέγονται από τα κόμματα δια επιστολών. Την απαράδεκτη υποβάθμιση του κοινοβουλίου και τον περιορισμό της δημοκρατικής διαδικασίας έχουν ανεχθεί κατά απαράδεκτο τρόπο με την στάση τους τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης.
 

Σημείο 3ο: Η κατάργηση της δημοκρατίας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης: 

Με την προκλητική εξαγορά από την κυβέρνηση με δημόσιο χρήμα των ΜΜΕ, αυτά έχουν μεταβληθεί σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς και απολογητές της εξουσίας και έχει φιμωθεί η αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει αντίλογος, δεν υπάρχει έλεγχος της εξουσίας, δεν υπάρχει ενημέρωση και πληροφόρηση, αποσιωπώνται ειδήσεις και λογοκρίνονται, δημιουργούνται ψευδείς ειδήσεις. Δεν είναι νοητό σε μία δημοκρατία ο μοναδικός έλεγχος της εξουσίας να γίνεται από την βοή των social media με όλες τις αδυναμίες που αυτά έχουν και να αποκλείεται από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης από μέσα ενημέρωσης και ελέγχου της εξουσίας έχουν μετατραπεί σε μέσα προπαγάνδας της κυβέρνησης και επιλεκτικής παρουσίασης ειδήσεων.
 

Σημείο 4ο: Η υποβάθμιση και η ουσιαστική κατάργηση των μηχανισμών δημοσίου ελέγχου. 

Με το πρόσχημα της πανδημίας δεν γίνονται πλέον δημόσιοι διαγωνισμοί για τις δαπάνες του κράτους, η κάθε είδους προμήθεια γίνεται με απευθείας αναθέσεις, χωρίς έλεγχο, χωρίς κριτήρια, χωρίς να διασφαλίζεται το δημόσιο χρήμα. Επίσης ουσιαστικά επιχειρείται να καταργηθεί το ΑΣΕΠ στις προσλήψεις του δημοσίου και των δήμων, οι όποιες προσλήψεις γίνονται χωρίς αντικειμενικά κριτήρια του ΑΣΕΠ, με κομματικά κριτήρια, με αποκλεισμούς πολιτικά ανεπιθύμητων. Ελεγκτικοί μηχανισμοί όπως το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, το ΣΔΟΕ, το Σώμα Εκλεκτών Δημόσιας Διοίκησης έχουν καταργηθεί και νομοθετικά και έχουν υποβιβαστεί σε υποεπιτροπές υπουργείων. Κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, αδιαφάνεια, απ’ ευθείας αναθέσεις αντί δημοσίων διαγωνισμών, επιλογή φίλα προσκείμενων επιχειρηματιών ακόμα και άσχετων με το αντικείμενο της προμήθειας και κανένας έλεγχος πουθενά, είναι στοιχεία της καθημερινής πολιτικής της κυβέρνησης.
 

Σημείο 5ο: Στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας: 

Βασικοί κανόνες της δημοκρατίας και της πολιτικής όπως διατυπώθηκαν στον διαφωτισμό αλλά και όπως τους διατύπωσαν ο Σοφοκλής, ο Θουκυδίδης και η Αθηναϊκή δημοκρατία δεν λειτουργούν. Δεν υπάρχει η έννοια της ανάληψης πολιτικής ευθύνης ποτέ και από κανένα κρατικό αξιωματούχο, δεν υπάρχει λογοδοσία στην κοινωνία και στην κοινή γνώμη. Υπάρχει μόνο κυνισμός, αμετροέπεια και Μακιαβελική πολιτική ηθική.
 

Σημείο 6ο: Κατάλυση του Κράτους δικαίου: 

Αστυνομοκρατία, αυταρχισμός και βία της εξουσίας σε όποιον αντιδρά σε όποιον διαμαρτύρεται και άσβεστο μίσος για την νεολαία στα πανεπιστήμια και έξω από αυτά. Καταργούνται με την αστυνομική βία δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών και καταλύεται κάθε έννοια ισονομίας. Πολίτες συλλαμβάνονται και ξυλοκοπούνται, εξευτελίζονται, δημοσιοποιούνται τα προσωπικά δεδομένα τους χωρίς νόμιμο λόγο, απλώς και μόνο γιατί έτσι κρίνει το εκάστοτε όργανο του «νόμου» και της «τάξης».

Χαρακτηριστικά παραδείγματα: τα γεγονότα στην πλατεία Νέας Σμύρνης και ο άγριος ξυλοδαρμός χωρίς αιτία διερχόμενου νεαρού, η εισβολή πάνοπλων ειδικών σωμάτων της αστυνομίας στο ΑΠΘ με αφορμή μία συμβολική κατάληψη φοιτητών, έριξαν ανελέητο ξύλο, ξεγύμνωναν τους συλληφθέντες φοιτητές, τους έσυραν, τους ταπείνωσαν τους εξευτέλισαν.

Το μίσος για την νεολαία, η ταπείνωση και εξευτελισμός θυμίζουν ημέρες της ΕΣΑ επί χούντας.

Κλείνοντας θέλω να σημειώσω ότι χρειαζόμαστε έναν νέο διαφωτισμό, δεν χρειάζεται μόνο η απόκρουση της δημοκρατικής εκτροπής και η αποκατάσταση της δημοκρατίας αλλά μία νέα επιθετική πολιτική διεύρυνσης της δημοκρατίας σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.