Το ΚΚΕ αντιτίθεται στην παραχώρηση τυχόν κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Ιόνιο

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι αξιοποίηση για ποιόν; Με ποιους όρους η αξιοποίηση αυτή μπορεί να είναι πηγή ευημερίας για το λαό και όχι κατάρα; 

Το ΚΚΕ είναι αντίθετο στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που αποτελούν λαϊκή περιουσία από επιχειρηματικούς ομίλους γιατί στόχος και κριτήριο της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων είναι τα κέρδη των μονοπωλίων (συγκεκριμένα των εταιρειών  «Total E&P Greece BV», «Edison International SpA» και ΕΛΠΕ) και όχι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

 

Τα κριτήρια

 

Η εξόρυξη των υδρογονανθράκων θα γίνει σε βάρος των εργαζόμενων του κλάδου. Ο οξυμένος διεθνής ανταγωνισμός και το σχετικά δύσκολο περιβάλλον εξόρυξης επιτείνουν την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα (σχετικά χαμηλούς μισθούς, επικίνδυνες συνθήκες εργασίας). Τα πρώτα δείγματα είναι ενδεικτικά στην περιοχή της Ηπείρου:  εργαζόμενοι έχουν προσληφθεί μέσω δουλεμπορικού γραφείου, με ατομικές συμβάσεις και είναι κυριολεκτικά στον αέρα, για το πότε δουλεύουν, με τι ωράριο και μισθό. Υπάρχει και η πείρα από τον αγωγό ΤΑΡ, όπου οι θέσεις εργασίας περιλαμβάνουν εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες,  χωρίς επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας. 

Η εξόρυξη πετρελαίου στο Ιόνιο  από τους μεγάλους ομίλους δε θα οδηγήσει σε φθηνά καύσιμα για θέρμανση, μεταφορά για τα λαϊκά νοικοκυριά, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους. Ήδη σήμερα οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν ακριβά την ενέργεια  και από τις Ανανεώσιμες Πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), τη στήριξη των κερδών αυτών των ομίλων (περιβαλλοντικά τέλη- ΕΤΜΕΑΡ στο λογαριασμό της ΔΕΗ).  Όσο για τα όποια περιβόητα κρατικά έσοδα υπάρξουν απ' την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, θα είναι επισφαλή,  αφού ο ψευδεπίγραφός κρατικός φορέας  διαχείρισης  των υδρογονανθράκων δε διασφαλίζει ούτε καν ουσιαστικό έλεγχο. Ουσιαστικά αποτελεί απλά ένα γραφείο που μοιράζει τους υδρογονάνθρακες στους διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους. Τα δε έσοδα θα αξιοποιηθούν για να στηρίξουν με επιδοτήσεις την κερδοφορία του κεφαλαίου. Όποια χρήματα μπορεί να κατευθυνθούν στο «ειδικό ταμείο για τη στήριξη της Κοινωνικής Ασφάλισης» και στην ΤΔ θα αποτελέσουν το άλλοθι για περαιτέρω περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης.

Οι υδρογονάνθρακες εξορύσσονται μόνο μία φορά και η απόληψη τους σήμερα για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι ισοδυναμεί με αποστέρηση ενός αποθέματος κρίσιμου για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Πρόκειται ουσιαστικά για κλοπή του μέλλοντος των παιδιών και των εγγονιών μας. 

Η εξόρυξη με  κριτήριο την κερδοφορία των επενδυτών, αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως «χαβούζα» και ουσιαστικά εγγυάται την καταστροφή του, με τεράστιες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στις τοπικές οικονομίες, χτυπώντας ανεπανόρθωτα την τουριστική, κτηνοτροφική και αλιευτική δραστηριότητα, τη βιοποικιλότητα, ενώ εύλογος είναι και ο προβληματισμός για  τα ζητήματα σεισμικότητας αλλά και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των λαϊκών στρωμάτων. Τα πολλαπλά παραδείγματα καταστροφής του περιβάλλοντος δείχνουν πως η προστασία του περιβάλλοντος δεν χωράει στο πλαίσιο του αδυσώπητου ανταγωνισμού των καπιταλιστικών οικονομιών, στην περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ που πολλοί επικαλούνται ως σωτηρία

Η έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην περιοχή μας εντάσσεται στο σκληρό ανταγωνισμό καπιταλιστικών χωρών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τον ενεργειακό και ευρύτερο έλεγχο των αγορών της περιοχής.  Η κυβέρνηση υψώνει τη σημαία της γεωπολιτικής αναβάθμισης και παίζει με τη φωτιά σε μια περίοδο που αυξάνεται ο κίνδυνος διαμελισμού κρατών και στα Βαλκάνια επαναχάραξης συνόρων, γενίκευσης των πολεμικών αναμετρήσεων. Υπογράφει συμβάσεις παραχώρησης χωρίς να προχωρά η διαδικασία ανακήρυξης και οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ (π.χ. στην περιοχή μας με την Αλβανία). Ενώ δεν είναι τυχαίο ότι συνεχώς επανέρχεται από την πλευρά της Αλβανίας το θέμα των «Τσάμηδων». Οι δρόμοι του πετρελαίου είναι βαμμένοι με αίμα των λαών.

 

Άλλη ανάπτυξη

 

Αυτή η κατάσταση και οι επιπτώσεις δεν είναι μονόδρομος. Η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μπορεί να γίνει προς όφελος του λαού, αν παλέψουμε για ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Χρειάζεται να γίνουν κοινωνική περιουσία τα εργοστάσια, η γη, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι εγχώριες πηγές ενέργειας, τα μέσα παραγωγής και διανομής της ενέργειας, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Ένας τέτοιος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Μόνο μέσα σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, μπορεί να λειτουργήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας που θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να διασφαλίζει συνδυασμένα ένα σύνολο λαϊκών αναγκών και στόχων, χωρίς κάλπικα διλλήματα: Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την συνδυασμένη και ισόρροπη αξιοποίηση όλων των μορφών ενέργειας και των κλάδων της οικονομίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον,  την εξοικονόμηση Ενέργειας, την εξασφάλιση επαρκούς και φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, την εξασφάλιση σταθερής εργασίας, την αμοιβαία επωφελή διακρατική συνεργασία για έρευνα και αξιοποίηση των πηγών, την αξιοποίηση του  εγχώριου επιστημονικού δυναμικού και τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Πάνω απ' όλα, θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Το ΚΚΕ καταψήφισε στη βουλή τις συμβάσεις παραχώρησης στους ομίλους. Οι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ καταψήφισαν σε όλους του δήμους, που μπήκε ως θέμα συζήτησης, την παραχώρηση αδειών στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τώρα χρειάζεται να οργανωθεί η πάλη και για το ζήτημα της ενέργειας μέσα από τα σωματεία, το οργανωμένο εργατικό- λαϊκό κίνημα. Κανένας εφησυχασμός και αναμονή δεν πρέπει να υπάρξει απέναντι στις προσχηματικές διαβουλεύσεις και ημερίδες. Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, της ΕΕ και των μονοπωλίων είναι γνωστή και γι΄ αυτό οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να συρθούν πίσω από ψεύτικες αντιπαραθέσεις, πίσω από αντιτιθέμενα συμφέροντα εργοδοτών που μπορεί να προκύψουν.

Η αγωνία, ο προβληματισμός και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις να αποτελέσουν άλλο ένα μετερίζι για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη  συμπόρευση των εργατών σε κοινή κοινωνική συμμαχία με τους συλλόγους των φτωχών αγροτών της περιοχής, τους αυταπασχολούμενους, τους νέους από τις λαϊκές οικογένειες, για τη συνολική ανατροπή τη αντιλαϊκής πολιτικής , ενάντια στον πραγματικό εχθρό τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, την καπιταλιστική ιδιοκτησία.

 

Οι ανάγκες

 

Αντίσταση στον αστικό ενεργειακό σχεδιασμό. Ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Διασφάλιση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών στην ενέργεια. Αυξήσεις στα επιδόματα θέρμανσης, κατάργηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα και του ΦΠΑ στα καύσιμα, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες  όπως στους εφοπλιστές,  ούτε ένα ευρώ από την τσέπη γονιών και εκπαιδευτικών για τη θέρμανση στα σχολεία.

Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και την πώληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Σταθερή εργασία, με δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.

Προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας με βάση τις σύγχρονες γνώσεις και τεχνικές.

Απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, επεμβάσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ και ΕΕ).

Αυτός ο δρόμος πάλης μπορεί να είναι ο μόνος αποτελεσματικός. Είναι αυτός που μπορεί να ακυρώσει σχέδια, να φοβίσει, να καθυστερήσει, να ανοίξει δρόμο για ουσιαστικές ανατροπές και αλλαγές από το πλήρες καπιταλιστικό αδιέξοδο που βρισκόμαστε σήμερα.