Κ. Παυλίδης: Ο ρόλος του καλού γονέα εκπαιδεύεται, κατακτιέται και κερδίζεται
Αναδοχή
09 Μαΐου 2018
/ 11:55
Η τοποθέτηση του βουλευτή Κέρκυρας στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναδοχή και την υιοθεσία
ΑΘΗΝΑ. Ο κ. Παυλίδης εξήγησε ότι πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει αλλαγές που θεσμοθετούν πλέον οριστικά το ζήτημα της ίδρυσης των μητρώων, της επιστημονικής παρακολούθησης αυτής της κοινωνικής κατηγορίας παιδιών,της παρακολούθησης του φακέλου ώστε πλέον να διαμορφωθεί ένα σύστημα παρακολούθησης του ιστορικού των ριζών και των προσωπικών στοιχείων των παιδιών σε αυτόν τον πολύ ευαίσθητο χώρο.
Ειδικότερα ο Κώστας Παυλίδηςτόνισε ότι, το ζήτημα της αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια, που κακώς μονοπώλησε τη συζήτηση επεκτείνεται σε τρεις διαστάσεις. Τη νομική, την επιστημονική και την πολιτική. Όσον αφορά τη νομική διάσταση, ο κ. Παυλίδης ανέφερε ότι η υιοθεσία ή τεκνοθεσία είναι ένας νομικός όρος κηδεμονίας που εμπεριέχειτην πλήρη αποκοπή και αντικατάσταση του φυσικού γονέα από τον γονέα που υιοθετεί το παιδί, ενώ η αναδοχή είναι κοινωνικός θεσμός προστασίας του παιδιού χωρίς να αποκόβεται από τον φυσικό γονιό και χωρίς δικαίωμα κηδεμονίας επί του παιδιού. Επίσης,η διάκριση ομόφυλων ή ετερόφυλων ζευγαριών μέσα σε ένα σύμφωνο συμβίωσηςείναι νομικά αδύνατη.
Σχετικά με την επιστημονική διάσταση ο κ. Παυλίδης διευκρίνισε ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ζήτημα διαστροφής, ούτε κάποιο μεταδοτικό νόσημα. Συγκεκριμένα ανέφερε: “Γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι σύγχρονες έρευνες δείχνουν ξεκάθαρα ότι είναι συχνό το φαινόμενο του ερωτικού εμπειρισμού, να υπάρχουν δηλαδή ομοερωτικές συμπεριφορές παιδιών στην εφηβική φάση τους, οι οποίες φυσικά δεν οδηγούν στην ομοφυλοφιλία. Να είμαστε ξεκάθαροι, λοιπόν, πώς αντιμετωπίζονται αυτά τα ζητήματα. Και πολύ περισσότερο να είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν είναι έγκλημα αντίστοιχο με την παιδεραστία, όπως ακούστηκε σε κάποιο κανάλι. Ο ρόλος του γονιού κατακτιέται, κερδίζεται, κανείς δεν γεννιέται καλός γονιός αλλά γίνεται και δεν είναι στοιχείο που συνδυάζεται με το σεξουαλικό προσανατολισμό κανενός. Εξάλλου οι ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές διαμορφώνονται ή προκύπτουν κυρίαρχα μέσα σε ετερόφυλες οικογένειες
Στη πολιτική διάσταση του ζητήματος,ο βουλευτής Κέρκυρας κατανόησε την αγωνία που γεννάται από μερίδα του κοινοβουλίου για το κατά πόσο θα υπάρξει κοινωνική απορρόφηση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου. Όμως, δεν αποδέχεται την αγωνία αυτή ως αντίληψη μανιχαϊστική, τη μάχη δηλαδή του καλού με του κακού. Το πεδίο των δικαιωμάτωνσύμφωνα με τον κ. Παυλίδη δεν είναι ζήτημα πλειοψηφικής αντίληψης ή όχι. Η νομοθέτηση δεν πρέπει να αντανακλά ευθύγραμμα τον βαθμό της κοινωνικής συνείδησης, αλλά να αντιμετωπίζει και να προστατεύει το ατομικό δικαίωμα και να έχει παράλληλα ως κέντρο την κοινωνική ανάγκη.
Συνεχίζοντας τη σκέψη του ο βουλευτής Κέρκυρας τόνισε ότι ιστορικά η νομοθέτηση στον τομέα των δικαιωμάτων είχε πάντα στοιχεία μιας “βακτηριακής” βίας, ένα βακτήριο νομοθετικό που νομοθετείς για να μπορέσει αυτό το βακτήριο να δημιουργήσει τη ζύμωση για να υπάρχει η κοινωνική εξέλιξη και η κοινωνική διεργασία, το κοινωνικό προτσές απέναντι σε μια κοινωνική συντήρηση.
Δριμεία κριτική άσκησε παράλληλα μέσω της τοποθέτησης του και στην αντιπολίτευση ο κ. Παυλίδης ορμώμενος από αντιδράσεις στελεχών της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής αναφέροντας: “Άκουσα έναν συνάδελφο από τη Νέα Δημοκρατία που έλεγε «Τι ζούμε, τι ακούμε σήμερα!». Υποθέτω ότι αντίστοιχα θα έλεγε το ίδιο εάν ήταν γερουσιαστής στον αμερικάνικο νότο και ψηφιζόταν εκείνη την ημέρα η κατάργηση της δουλείας, αν ήταν εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου στη Αφρική και καταργούσαν εκείνη την ημέρα τις φυλετικές διακρίσεις ή αν ήταν σε ένα κοινοβούλιο μιας χώρας φονταμενταλιστικής γιατί δινόταν το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ή το δικαίωμα άδειας διπλώματος στις γυναίκες ή η κατάργηση της θανατικής ποινής”.
Κλείνοντας ο κ. Παυλίδης διατύπωσε την γνώμη ότι: “Η αναδοχή, είναι ένας κοινωνικός θεσμός προστασίας του παιδιού. Η αναδοχή βγάζει ένα παιδί από ένα αρρωστημένο, ανασφαλές περιβάλλον και το εντάσσει σε ένα ασφαλές προστατευόμενο περιβάλλον. Ακούσαμε για διάλυση της ελληνικής οικογένειας λες και η ελληνική οικογένεια παγκόσμια έχει κάποια άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από μια οικογένεια μιας άλλης χώρας. Να ξέρετε ξεκάθαρα ότι η ελληνική οικογένεια, όπως και κάθε οικογένεια, απαιτεί φροντίδα, στοργή, αγάπη. Επίσης, να ξέρετε και να είστε σίγουροι ότι ένας ομοφυλόφιλος δίνει με τον ίδιο τρόπο φροντίδα, στοργή και αγάπη σε ένα παιδί, όπως δίνει και ένα ετεροφυλόφυλος”.
Ειδικότερα ο Κώστας Παυλίδηςτόνισε ότι, το ζήτημα της αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια, που κακώς μονοπώλησε τη συζήτηση επεκτείνεται σε τρεις διαστάσεις. Τη νομική, την επιστημονική και την πολιτική. Όσον αφορά τη νομική διάσταση, ο κ. Παυλίδης ανέφερε ότι η υιοθεσία ή τεκνοθεσία είναι ένας νομικός όρος κηδεμονίας που εμπεριέχειτην πλήρη αποκοπή και αντικατάσταση του φυσικού γονέα από τον γονέα που υιοθετεί το παιδί, ενώ η αναδοχή είναι κοινωνικός θεσμός προστασίας του παιδιού χωρίς να αποκόβεται από τον φυσικό γονιό και χωρίς δικαίωμα κηδεμονίας επί του παιδιού. Επίσης,η διάκριση ομόφυλων ή ετερόφυλων ζευγαριών μέσα σε ένα σύμφωνο συμβίωσηςείναι νομικά αδύνατη.
Σχετικά με την επιστημονική διάσταση ο κ. Παυλίδης διευκρίνισε ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ζήτημα διαστροφής, ούτε κάποιο μεταδοτικό νόσημα. Συγκεκριμένα ανέφερε: “Γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι σύγχρονες έρευνες δείχνουν ξεκάθαρα ότι είναι συχνό το φαινόμενο του ερωτικού εμπειρισμού, να υπάρχουν δηλαδή ομοερωτικές συμπεριφορές παιδιών στην εφηβική φάση τους, οι οποίες φυσικά δεν οδηγούν στην ομοφυλοφιλία. Να είμαστε ξεκάθαροι, λοιπόν, πώς αντιμετωπίζονται αυτά τα ζητήματα. Και πολύ περισσότερο να είμαστε ξεκάθαροι ότι δεν είναι έγκλημα αντίστοιχο με την παιδεραστία, όπως ακούστηκε σε κάποιο κανάλι. Ο ρόλος του γονιού κατακτιέται, κερδίζεται, κανείς δεν γεννιέται καλός γονιός αλλά γίνεται και δεν είναι στοιχείο που συνδυάζεται με το σεξουαλικό προσανατολισμό κανενός. Εξάλλου οι ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές διαμορφώνονται ή προκύπτουν κυρίαρχα μέσα σε ετερόφυλες οικογένειες
Στη πολιτική διάσταση του ζητήματος,ο βουλευτής Κέρκυρας κατανόησε την αγωνία που γεννάται από μερίδα του κοινοβουλίου για το κατά πόσο θα υπάρξει κοινωνική απορρόφηση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου. Όμως, δεν αποδέχεται την αγωνία αυτή ως αντίληψη μανιχαϊστική, τη μάχη δηλαδή του καλού με του κακού. Το πεδίο των δικαιωμάτωνσύμφωνα με τον κ. Παυλίδη δεν είναι ζήτημα πλειοψηφικής αντίληψης ή όχι. Η νομοθέτηση δεν πρέπει να αντανακλά ευθύγραμμα τον βαθμό της κοινωνικής συνείδησης, αλλά να αντιμετωπίζει και να προστατεύει το ατομικό δικαίωμα και να έχει παράλληλα ως κέντρο την κοινωνική ανάγκη.
Συνεχίζοντας τη σκέψη του ο βουλευτής Κέρκυρας τόνισε ότι ιστορικά η νομοθέτηση στον τομέα των δικαιωμάτων είχε πάντα στοιχεία μιας “βακτηριακής” βίας, ένα βακτήριο νομοθετικό που νομοθετείς για να μπορέσει αυτό το βακτήριο να δημιουργήσει τη ζύμωση για να υπάρχει η κοινωνική εξέλιξη και η κοινωνική διεργασία, το κοινωνικό προτσές απέναντι σε μια κοινωνική συντήρηση.
Δριμεία κριτική άσκησε παράλληλα μέσω της τοποθέτησης του και στην αντιπολίτευση ο κ. Παυλίδης ορμώμενος από αντιδράσεις στελεχών της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής αναφέροντας: “Άκουσα έναν συνάδελφο από τη Νέα Δημοκρατία που έλεγε «Τι ζούμε, τι ακούμε σήμερα!». Υποθέτω ότι αντίστοιχα θα έλεγε το ίδιο εάν ήταν γερουσιαστής στον αμερικάνικο νότο και ψηφιζόταν εκείνη την ημέρα η κατάργηση της δουλείας, αν ήταν εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου στη Αφρική και καταργούσαν εκείνη την ημέρα τις φυλετικές διακρίσεις ή αν ήταν σε ένα κοινοβούλιο μιας χώρας φονταμενταλιστικής γιατί δινόταν το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες ή το δικαίωμα άδειας διπλώματος στις γυναίκες ή η κατάργηση της θανατικής ποινής”.
Κλείνοντας ο κ. Παυλίδης διατύπωσε την γνώμη ότι: “Η αναδοχή, είναι ένας κοινωνικός θεσμός προστασίας του παιδιού. Η αναδοχή βγάζει ένα παιδί από ένα αρρωστημένο, ανασφαλές περιβάλλον και το εντάσσει σε ένα ασφαλές προστατευόμενο περιβάλλον. Ακούσαμε για διάλυση της ελληνικής οικογένειας λες και η ελληνική οικογένεια παγκόσμια έχει κάποια άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από μια οικογένεια μιας άλλης χώρας. Να ξέρετε ξεκάθαρα ότι η ελληνική οικογένεια, όπως και κάθε οικογένεια, απαιτεί φροντίδα, στοργή, αγάπη. Επίσης, να ξέρετε και να είστε σίγουροι ότι ένας ομοφυλόφιλος δίνει με τον ίδιο τρόπο φροντίδα, στοργή και αγάπη σε ένα παιδί, όπως δίνει και ένα ετεροφυλόφυλος”.
