Στο έλεος του ανθρώπινου «πολιτισμού» τα ροζ φλαμίγκο (φωτορεπορτάζ)

ΚΕΡΚΥΡΑ. Παντελώς εγκαταλελειμμένος είναι ο υδροβιότοπος των Αλυκών Λευκίμμης, μία από τις περιοχές Natura της Κέρκυρας που αποτελεί μεταναστευτικό πέρασμα του αγαπημένου μας ροζ φλαμίγκο. Τα πανέμορφα εξωτικά πουλιά που θαυμάζουμε κάθε χρόνο και οι εικόνες τους κάνουν το γύρο του κόσμου, έρχονται σε αυτόν τον υδροβιότοπο το χειμώνα και την άνοιξη, γιατί το περιβάλλον των Αλυκών είναι μέρος που μπορούν να τραφούν, καθώς προτιμούν τα υπεραλμυρά νερά και ειδικότερα τη μικροσκοπική γαρίδα "αρτέμια σαλίνα" που βρίσκεται εκεί, στα νερά των μικρών λιμνών που σχηματίζονται. Η επίπεδη υγροτοπική αυτή περιοχή αποτελούσε αλυκές  από την εποχή των Ανδεγαυών (13ος -14ος αιώνας) ενώ το 1988 παράγεται για τελευταία φορά αλάτι. Απομεινάρια αυτής της εποχής μπορεί κανείς ακόμα να δει, από τα εγκαταλελειμμένα βαγονέτα, που τώρα πια έχουν γίνει σωρός από σκουριασμένα παλιοσίδερα.




Έκλεισε η μπούκα

Το αλμυρό νερό που μπαίνει από τη θάλασσα βοηθάει πλήθος μικροοργανισμών να αναπτύσσονται εξασφαλίζοντας την τροφή για τα αποδημητικά πουλιά. Ωστόσο αυτή η χλωρίδα και πανίδα απειλείται τα τελευταία χρόνια, καθώς ο δίαυλος (μπούκα) που αποτελεί τη είσοδο του θαλασσινού νερού φράσσεται από άμμο και κλείνει. Παλαιότερα, με τη συνδρομή της τοπικής δημοτικής κοινότητας, η μπούκα και τα χαντάκια ανοίγονταν μια φορά το χρόνο τουλάχιστον, έτσι ώστε να μην διαταράσσεται η ισορροπία της φύσης.  Όπως λέει στην Ενημέρωση ο Διευθυντής του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Αλέκος Βλάσσης, φέτος η μπούκα έκλεισε τελείως και οι λιμνούλες γέμισαν με βρόχινο, απεσταγμένο νερό. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθουν φλαμίγκο το χειμώνα, να μην βρουν τροφή και να ξαναφύγουν.  Όπως υπογραμμίζει, τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τον υδροβιότοπο, ούτε για το άνοιγμα της μπούκας, που έχει ελάχιστο κόστος, ούτε και για την απομάκρυνση των πλαστικών απορριμμάτων που φέρνει ο καιρός ή ο άνθρωπος. Το φωτορεπορτάζ της Ενημέρωσης αποτύπωσε πολλά σημεία γεμάτα σκουπίδια. 




Προστατευόμενη ζώνη που δεν προστατεύεται

Οι Αλυκές Λευκίμμης ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας για τα πουλιά και ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης για τους οικοτόπους και τα είδη, έκτασης 2429 στρεμμάτων. Επίσης αποτελούν τμήμα της Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά με τίτλο "Λιμνοθάλασσες Κέρκυρας" και υπάγονται στις διατάξεις του νόμου Ν.3937/2011 για τη βιοποικιλότητα. Μολονότι  ο υγρότοπος των Αλυκών Λευκίμμης είναι περιοχή Natura, δηλαδή περιοχή  απόλυτης προστασίας της φύσης, στην Ελλάδα το κυνήγι δεν απαγορεύεται εντελώς, δηλαδή επιτρέπεται από το φθινόπωρο έως το Φλεβάρη, όχι όμως για όλα τα είδη άγριας ζωής. Αυτό έχει ως συνέπεια τα φλαμίγκο να τραυματίζονται συχνά ως «παράπλευρες απώλειες» του κυνηγιού της πάπιας. Είναι αλήθεια πως από τότε που λειτούργησε το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης το 2009 και με όλες τις προσπάθειες ενημέρωσης που έχουν γίνει, αρκετοί κυνηγοί έχουν ευαισθητοποιηθεί, αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί από «λαθραίους». 
Εξίσου σοβαρό πρόβλημα αποτελεί, σύμφωνα με τον Αλέκο Βλάσση, η όχληση που υφίσταται όλος ο πληθυσμός της ορνιθοπανίδας, από τα τροχοφόρα που πολλές φορές μπαίνουν και μέσα στην προστατευόμενη περιοχή ή ακόμα και από τους περίεργους, που μαγνητίζονται από την ομορφιά των πουλιών και πλησιάζουν πολύ κοντά για να τραβήξουν φωτογραφίες.  
Αντιθέτως, ο υδροβιότοπος, με τα φλαμίγκο, τις πάπιες, τις «βαρβάρες», τους «καλαμοκανάδες» και όλα τα άλλα είδη πτηνών που φιλοξενεί, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν νέο πόλο έλξης για τον φυσιολατρικό τουρισμό, με κατάλληλα ορνιθοπαρατηρητήρια, προστατευόμενο και συνάμα προστατευμένο από τον κακό εαυτό μας.


Δείτε ολόκληρο το φωτορεπορτάζ εδώ