Εργατικό Κέντρο εναντίον ΠΑΜΕ

ΚΕΡΚΥΡΑ. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι κυβερνώντες συνεχίζουν την καταιγίδα των αντεργατικών μέτρων φτωχοποιώντας ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και δίνουν τώρα ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα σε εργαζόμενους συνταξιούχους και ανέργους, με την ψήφιση ένος πολυνομοσχεδίου που καταργεί ακόμη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως αυτό της απεργίας ενώ εξαθλιώνει περαιτέρω εκείνους που έχουν ήδη σηκώσει στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης.

Σε αυτή λοιπόν την κατάσταση που, αν μη τι άλλο καλεί, για συσπείρωση και ενωτικό πανεργατικό αγώνα, το ΠΑΜΕ αποφάσισε, για πρώτη φορά σε ημέρα κινητοποιήσεων, να στοχοποιήσει τον μέγα εχθρό των εργαζομένων μέσα στο ίδιο το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας!!

Εντοπίζοντας προφανώς πού οφείλονται τα συνεχιζόμενα δεινά των πολιτών αυτού του έρημου τόπου, οι σημαιοφόρες και αλαλάζοντες δυνάμεις των εργατοσωτήρων του ΠΑΜΕ, συνεπικουρούμενες περήφανα από κορυφαία στελέχη του "μητρικού σκάφους" του Κ.Κ.Ε., διαμαρτυρήθηκαν την Παρασκευή 12 Ιανουαρίου, όχι φυσικά πολιτικά, ούτε καν πολιτισμένα, αλλά με το γνώστο τραμπουκίστικο τρόπο τους στα γραφεία του Εργατικού Κέντρου. Εκεί, καμιά τριανταριά άτομα που αποτελούσαν νωρίτερα την ομήγυρη της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, παρουσία τηλεοπτικής κάμερας προπηλάκισαν αντρειωμένα με ακατάληπτες ύβρεις και με δήθεν εξαγριωμένες φατσούλες τούς εξής δύο, Πρόεδρο και Γ. Γραμματέα του Ε.Κ., οι οποίοι μόλις είχαν επιστρέψει από το λιμάνι όπου στήριξαν μια πραγματική απεργία, αυτήν του Σωματείου των εργαζομένων στα φέρι-μπόουτ.

Οι "δημοκρατικές" και "ηθικές" μέθοδοι που οικειοποιείται το ΠΑΜΕ είναι πλέον τόσο γνωστές σε όλους όσο και η (μη) ανοχή τους σε όποιους δε θέλουν να μπουν στο κομματικό τους μαντρί. Κάτι ακόμα που πλέον επιβεβαιώσαμε μέσω αυτού του περιστατικού είναι ότι τελικά ηδονίζονται όταν αργότερα κάθονται στις τηλεοράσεις τους και καμαρώνουν τις υποκριτικές τους επιδόσεις, τόσο που αποφάσισαν να δώσουν τη Δευτέρα το βράδυ, 15 του μηνός, μία ακόμα παράσταση, πάντα ακατάλληλη για δημοκρατικούς, έξω από το Εργατικό Κέντρο, με ανανεωμένο υβρεολόγιο, έστω και χωρίς κοινό. Θέλει ο σόουμαν να κρυφτεί κι η χαρά δεν τον αφήνει, δηλαδή...

Ας ελπίσουμε ότι οι εθνοαπελευθερωτικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μετά από χρόνια εσωτερικής και όχι μόνο αναζήτησης, εντόπισαν πραγματικά την πηγή προέλευσης των δεινών του ελληνικού λαού. Κι όσοι νομίζατε πως το νούμερο ένα πρόβλημα ήταν οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις, οι ευρωπαϊκές πολιτικές λιτότητας, η εργοδοτική ασυδοσία και το ανυπεράσπιστο εργατικό δίκαιο...πλανάστε πλάνη οικτρά. Ο σπουδαιότερος εχθρός του εργάτη είναι τα μη κομματικά Εργατικά Κέντρα, αυτά που δε μπορεί να ελέγξει το ΠΑΜΕ...