«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» λέει η Τ.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ για το Αναπτυξιακό Συνέδριο
ΚΚΕ Κέρκυρας
04 Δεκεμβρίου 2017
/ 12:03
ΚΕΡΚΥΡΑ. Βασική θεματική στο επερχόμενο Συνέδριο για την ανάπτυξη των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματικών ομίλων στα Ιόνια Νησιά, είναι οι αλλαγές που πρέπει να πραγματοποιηθούν και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΑΕΙ-ΤΕΙ).Αυτό αναφέρει το ΚΚΕ στην ανακοίνωσή του και συνεχίζει:
Προκειμένου να υπάρξει οργανικότερη σύνδεση των Ιδρυμάτων με την «τοπικότητα» και την «περιφερειακή ανάπτυξη», δηλαδή με τις επιταγές των αγορών σε περιφερειακό επίπεδο.
Το πόρισμα της Επιτροπής για τη διερεύνηση των «μορφών συνεργασίας ανάμεσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Ι.Π.) και το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων» που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων σε σχέση με τους στόχους κυβέρνησης – κεφαλαίου: την καλύτερη, πιο αποτελεσματική για το κεφάλαιο σύμπλευση των Ανώτατων Ιδρυμάτων, παλιών και νέων, με τις ορέξεις των μεγάλων επιχειρηματιών.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε άραγε να εξηγηθεί για παράδειγμα η πρόταση για δημιουργία ΑΕΙ Τουρισμού (!) στην Κέρκυρα, μιας Σχολής χωρίς καμία υποψία επιστημονικού αντικειμένου, σε μια περιοχή όμως, που το τουριστικό κεφάλαιο είναι γιγαντωμένο, μετρώντας αύξηση των κερδών του ακόμα και την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης! Αντίστοιχα, πώς αλλιώς να εξηγηθεί η ταχύτατη προώθηση των 2χρονων προγραμμάτων που θα οργανώνει το ίδιο το Πανεπιστήμιο (η πρόταση αφορά σε Λευκάδα και Ληξούρι καταρχήν) που οδηγεί στη γρήγορη παραγωγή ευέλικτων αποφοίτων που θα ταιριάζουν καλύτερα στις σχέσεις εργασίας της περιόδου της ανάκαμψης για το κεφάλαιο, σχέσεις χειρότερες ακόμα και από αυτές της «μαθητείας»!
Το βασικό κριτήριο για τις συγχωνεύσεις τμημάτων (πέρα από τη σαφή δέσμευση του 3ου μνημονίου, αυτού που ψήφισαν ΟΛΑ τα αστικά κόμματα για να σωθούμε!!) είναι για ακόμα μια φορά η εξοικονόμηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότηση και η ανταπόκρισή τους στις ανάγκες της αγοράς, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και επιστημονικές ανάγκες. Η «βιωσιμότητα» των Ιδρυμάτων κρίνεται δηλαδή από την ικανότητά τους να προσελκύουν χορηγούς, ερευνητικά προγράμματα με επιχειρήσεις, να δείχνουν προσαρμοστικότητα στις στοχεύσεις των μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, δεν είναι «ρίξιμο» από την πλευρά της κυβέρνησης της τάδε ή της δείνα περιοχής, αλλά αντικειμενική ανάγκη του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του που αντιμετωπίζει τα πάντα ως εμπόρευμα: φοιτητές, αποφοίτους, πτυχία, κοινωνικές ανάγκες!
Η χρηματοδότηση του νέου αυτού ιδρύματος (με τα 2 τμήματα στο Αργοστόλι, το 1 στη Ζάκυνθο, τα 2ετή σε Λευκάδα και Ληξούρι και τα υπόλοιπα σε Κέρκυρα) θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση στα σημερινά πολύ χαμηλά επίπεδα, γιατί μπορεί να γίνει και χειρότερη μιας και οι αυτόματοι «κόφτες» είναι σε ισχύ ώστε να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα.
Οι τεράστιες σημερινές ελλείψεις σε μόνιμο εκπαιδευτικό (χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Τμήματος Αρχειονομίας – Βιβλιοθηκονομίας – Μουσειολογίας στην Κέρκυρα όπου σήμερα υπάρχει μόνο 1 καθηγητής Μουσειολογίας, 1 Αρχειονομίας και ΚΑΝΕΝΑΣ Βιβλιοθηκονομίας!!!) και διοικητικό προσωπικό δεν αντιμετωπίζονται ενώ σοβαρός είναι ο κίνδυνος να πεταχτεί εκτός Ιδρύματος η μεγάλη πλειοψηφία του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, που σήμερα, καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας (73 έκτακτοι και 29 μόνιμοι είναι σήμερα στο ΤΕΙ Ι.Ν.).
Κουβέντα δεν γίνεται για τη διαχρονική απουσία βασικών και αναγκαίων υποδομών όπως είναι οι εστίες για τους σπουδαστές από άλλες πόλεις (για παράδειγμα στην Κεφαλονιά δεν υπάρχει καν εστία για τους σπουδαστές ή στην Κέρκυρα που δωμάτιο αποκτά λιγότερο από το 50% των φοιτητών που κάνουν αίτηση).
Όχι μόνο δεν αναιρείται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων, αλλά αντίθετα αυτή διευρύνεται, δημιουργώντας αποφοίτους πολλών ταχυτήτων αφού μέχρι στιγμής φαίνεται ότι θα έχουμε αυτούς που τελειώνουν το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τους αποφοίτους από τα ΤΕΙ που υπήρχαν καθώς και τους αποφοίτους των 2ετών προγραμμάτων πάλι από το Ι.Π.!
Διατηρείται η υπάρχουσα κατεύθυνση της ευελιξίας των σπουδών ώστε να προετοιμάζεται ο αυριανός φθηνός και ευέλικτος εργαζόμενος, με προσανατολισμό των σπουδών στην απόκτηση εφήμερων δεξιοτήτων και μεταφορά σημαντικής γνώσης στα μεταπτυχιακά ειδίκευσης και τα σεμινάρια πιστοποίησης!
Διατηρείται η επιχειρηματική λειτουργία του Ιδρύματος που αντιμετωπίζει τη γνώση ως εμπόρευμα και τους φοιτητές ως πελάτες που αγοράζουν από τον τιμοκατάλογο των ακριβών μεταπτυχιακών, των 2ετών προγραμμάτων, των σεμιναρίων πιστοποίησης κ.ο.κ. Όπως επίσης και η απευθείας εξυπηρέτηση των αναγκών των ομίλων για πάμφθηνους πρακτικάριους και έλεγχο των εργαστηρίων των ιδρυμάτων.
Πάμπολλες από τις προβλέψεις του νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, έχουν υπερψηφιστεί στο παρελθόν και από τους βουλευτές των άλλων κομμάτων, αφού περιλαμβάνονταν, κατά γράμμα ή έστω στο πνεύμα τους, και σε προηγούμενα νομοσχέδια επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπως ήταν οι νόμοι Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου, αλλά και σε μια σειρά άλλα, μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας, νομοθετήματα. Με λίγα λόγια, οι όρκοι πίστης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, οι δεσμεύσεις περί αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα για τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας και του λαού μας. Γιατί εννοούν ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που δουλεύει για τις επιχειρήσεις, πιο ευέλικτο σε σχέση με το παρελθόν, λιγότερο ακαδημαϊκό και κυρίως ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που πολλές λειτουργίες του μετατρέπονται σε επιχειρηματικές δράσεις.
Τα κροκοδείλια δάκρυα όλων αυτών των δυνάμεων για τους νέους επιστήμονες, τα φωτισμένα μυαλά που χάνονται στη μετανάστευση αναζητώντας το αυτονόητο, δουλειά και όχι ανεργία, δεν μπορούν να κρύψουν το πραγματικό άγχος των αστών και του πολιτικού τους προσωπικού: ότι δηλαδή ξοδεύονται 8 δισ. ευρώ για να σπουδάσουν οι νέοι που τελικά μεταναστεύουν και ταυτόχρονα αυτή η μάζα αποφέρει 13 δισ. ευρώ στις χώρες υποδοχής ετησίως. Στόχος είναι αυτά τα «μυαλά» να αξιοποιηθούν από την ελληνική αστική τάξη, πάντα με όρους καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό και την ίδια ώρα που «κόπτονται» για τους νέους που μεταναστεύουν, φέρνουν μέτρα για την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων κ.λπ.
Είναι δεδομένο ότι οι κατευθύνσεις της ΕΕ και τα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης σκιαγραφούν ένα συγκεκριμένο προφίλ για την Ανώτατη Εκπαίδευση και τους αποφοίτους, πλήρως ενταγμένο στις ανάγκες της αγοράς, με παροχή μόνο των απαραίτητων για το κεφάλαιο γνώσεων, με κανέναν απόφοιτο να μην είναι διασφαλισμένος, αλλά δέσμιος των απαιτήσεων των εργοδοτών.
Το πόρισμα της Επιτροπής για τη διερεύνηση των «μορφών συνεργασίας ανάμεσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Ι.Π.) και το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων» που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, δεν αφήνει περιθώρια παρεξηγήσεων σε σχέση με τους στόχους κυβέρνησης – κεφαλαίου: την καλύτερη, πιο αποτελεσματική για το κεφάλαιο σύμπλευση των Ανώτατων Ιδρυμάτων, παλιών και νέων, με τις ορέξεις των μεγάλων επιχειρηματιών.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε άραγε να εξηγηθεί για παράδειγμα η πρόταση για δημιουργία ΑΕΙ Τουρισμού (!) στην Κέρκυρα, μιας Σχολής χωρίς καμία υποψία επιστημονικού αντικειμένου, σε μια περιοχή όμως, που το τουριστικό κεφάλαιο είναι γιγαντωμένο, μετρώντας αύξηση των κερδών του ακόμα και την περίοδο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης! Αντίστοιχα, πώς αλλιώς να εξηγηθεί η ταχύτατη προώθηση των 2χρονων προγραμμάτων που θα οργανώνει το ίδιο το Πανεπιστήμιο (η πρόταση αφορά σε Λευκάδα και Ληξούρι καταρχήν) που οδηγεί στη γρήγορη παραγωγή ευέλικτων αποφοίτων που θα ταιριάζουν καλύτερα στις σχέσεις εργασίας της περιόδου της ανάκαμψης για το κεφάλαιο, σχέσεις χειρότερες ακόμα και από αυτές της «μαθητείας»!
Το βασικό κριτήριο για τις συγχωνεύσεις τμημάτων (πέρα από τη σαφή δέσμευση του 3ου μνημονίου, αυτού που ψήφισαν ΟΛΑ τα αστικά κόμματα για να σωθούμε!!) είναι για ακόμα μια φορά η εξοικονόμηση πόρων, με δεδομένη την υποχρηματοδότηση και η ανταπόκρισή τους στις ανάγκες της αγοράς, σε αντίθεση με τις κοινωνικές και επιστημονικές ανάγκες. Η «βιωσιμότητα» των Ιδρυμάτων κρίνεται δηλαδή από την ικανότητά τους να προσελκύουν χορηγούς, ερευνητικά προγράμματα με επιχειρήσεις, να δείχνουν προσαρμοστικότητα στις στοχεύσεις των μονοπωλίων. Με άλλα λόγια, δεν είναι «ρίξιμο» από την πλευρά της κυβέρνησης της τάδε ή της δείνα περιοχής, αλλά αντικειμενική ανάγκη του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας του που αντιμετωπίζει τα πάντα ως εμπόρευμα: φοιτητές, αποφοίτους, πτυχία, κοινωνικές ανάγκες!
Η χρηματοδότηση του νέου αυτού ιδρύματος (με τα 2 τμήματα στο Αργοστόλι, το 1 στη Ζάκυνθο, τα 2ετή σε Λευκάδα και Ληξούρι και τα υπόλοιπα σε Κέρκυρα) θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση στα σημερινά πολύ χαμηλά επίπεδα, γιατί μπορεί να γίνει και χειρότερη μιας και οι αυτόματοι «κόφτες» είναι σε ισχύ ώστε να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα.
Οι τεράστιες σημερινές ελλείψεις σε μόνιμο εκπαιδευτικό (χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Τμήματος Αρχειονομίας – Βιβλιοθηκονομίας – Μουσειολογίας στην Κέρκυρα όπου σήμερα υπάρχει μόνο 1 καθηγητής Μουσειολογίας, 1 Αρχειονομίας και ΚΑΝΕΝΑΣ Βιβλιοθηκονομίας!!!) και διοικητικό προσωπικό δεν αντιμετωπίζονται ενώ σοβαρός είναι ο κίνδυνος να πεταχτεί εκτός Ιδρύματος η μεγάλη πλειοψηφία του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού, που σήμερα, καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας (73 έκτακτοι και 29 μόνιμοι είναι σήμερα στο ΤΕΙ Ι.Ν.).
Κουβέντα δεν γίνεται για τη διαχρονική απουσία βασικών και αναγκαίων υποδομών όπως είναι οι εστίες για τους σπουδαστές από άλλες πόλεις (για παράδειγμα στην Κεφαλονιά δεν υπάρχει καν εστία για τους σπουδαστές ή στην Κέρκυρα που δωμάτιο αποκτά λιγότερο από το 50% των φοιτητών που κάνουν αίτηση).
Όχι μόνο δεν αναιρείται η κατηγοριοποίηση των αποφοίτων, αλλά αντίθετα αυτή διευρύνεται, δημιουργώντας αποφοίτους πολλών ταχυτήτων αφού μέχρι στιγμής φαίνεται ότι θα έχουμε αυτούς που τελειώνουν το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τους αποφοίτους από τα ΤΕΙ που υπήρχαν καθώς και τους αποφοίτους των 2ετών προγραμμάτων πάλι από το Ι.Π.!
Διατηρείται η υπάρχουσα κατεύθυνση της ευελιξίας των σπουδών ώστε να προετοιμάζεται ο αυριανός φθηνός και ευέλικτος εργαζόμενος, με προσανατολισμό των σπουδών στην απόκτηση εφήμερων δεξιοτήτων και μεταφορά σημαντικής γνώσης στα μεταπτυχιακά ειδίκευσης και τα σεμινάρια πιστοποίησης!
Διατηρείται η επιχειρηματική λειτουργία του Ιδρύματος που αντιμετωπίζει τη γνώση ως εμπόρευμα και τους φοιτητές ως πελάτες που αγοράζουν από τον τιμοκατάλογο των ακριβών μεταπτυχιακών, των 2ετών προγραμμάτων, των σεμιναρίων πιστοποίησης κ.ο.κ. Όπως επίσης και η απευθείας εξυπηρέτηση των αναγκών των ομίλων για πάμφθηνους πρακτικάριους και έλεγχο των εργαστηρίων των ιδρυμάτων.
Πάμπολλες από τις προβλέψεις του νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, έχουν υπερψηφιστεί στο παρελθόν και από τους βουλευτές των άλλων κομμάτων, αφού περιλαμβάνονταν, κατά γράμμα ή έστω στο πνεύμα τους, και σε προηγούμενα νομοσχέδια επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπως ήταν οι νόμοι Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου, αλλά και σε μια σειρά άλλα, μικρότερης ή μεγαλύτερης εμβέλειας, νομοθετήματα. Με λίγα λόγια, οι όρκοι πίστης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, οι δεσμεύσεις περί αναβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου δεν έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα για τη μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας και του λαού μας. Γιατί εννοούν ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που δουλεύει για τις επιχειρήσεις, πιο ευέλικτο σε σχέση με το παρελθόν, λιγότερο ακαδημαϊκό και κυρίως ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που πολλές λειτουργίες του μετατρέπονται σε επιχειρηματικές δράσεις.
Τα κροκοδείλια δάκρυα όλων αυτών των δυνάμεων για τους νέους επιστήμονες, τα φωτισμένα μυαλά που χάνονται στη μετανάστευση αναζητώντας το αυτονόητο, δουλειά και όχι ανεργία, δεν μπορούν να κρύψουν το πραγματικό άγχος των αστών και του πολιτικού τους προσωπικού: ότι δηλαδή ξοδεύονται 8 δισ. ευρώ για να σπουδάσουν οι νέοι που τελικά μεταναστεύουν και ταυτόχρονα αυτή η μάζα αποφέρει 13 δισ. ευρώ στις χώρες υποδοχής ετησίως. Στόχος είναι αυτά τα «μυαλά» να αξιοποιηθούν από την ελληνική αστική τάξη, πάντα με όρους καπιταλιστικής κερδοφορίας, γι' αυτό και την ίδια ώρα που «κόπτονται» για τους νέους που μεταναστεύουν, φέρνουν μέτρα για την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων κ.λπ.
Είναι δεδομένο ότι οι κατευθύνσεις της ΕΕ και τα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης σκιαγραφούν ένα συγκεκριμένο προφίλ για την Ανώτατη Εκπαίδευση και τους αποφοίτους, πλήρως ενταγμένο στις ανάγκες της αγοράς, με παροχή μόνο των απαραίτητων για το κεφάλαιο γνώσεων, με κανέναν απόφοιτο να μην είναι διασφαλισμένος, αλλά δέσμιος των απαιτήσεων των εργοδοτών.
Γι' αυτό σήμερα χρειάζεται οργάνωση της συζήτησης και της πάλης μέσα στις σχολές, για την κλιμάκωση ενός αγώνα με στόχο την αναχαίτιση των αντιδραστικών αλλαγών. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ θεωρίας και εφαρμογής, με ένα και μοναδικό Τμήμα πανεπιστημιακού επιπέδου ανά επιστημονικό αντικείμενο, με μια κατηγορία αποφοίτου και πτυχίου. Με το πτυχίο να αποτελεί μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα, χωρίς να απαιτούνται ενδιάμεσες κρίσεις, εξετάσεις, επιπλέον προσόντα και πιστοποιητικά. Και όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι φεύγει από τη μέση η ανεργία και η πραγματική αιτία που την προκαλεί, δηλαδή η ίδια η εκμεταλλευτική κοινωνία και ο καθαγιασμένος σκοπός της: Το κέρδος, στο όνομα του οποίου σήμερα επιχειρούν να αναδιαρθρώσουν όλο το χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
