Κι όμως στην αγορά δεν υπάρχουν «φτωχοτουρίστες»

Η προσεκτική διερεύνηση των καταναλωτικών προτιμήσεων των τουριστών, μπορεί να ανατρέψει την επικρατούσα άποψη, διότι υπάρχουν εμπορικές επιχειρήσεις που κάνουν χρυσές δουλειές.

 

Το φαινόμενο που παρατηρείται και είναι ξεκάθαρο, θέλει τη μετακίνηση του αγοραστικού ενδιαφέροντος από τα τουριστικά σημεία προς το κέντρο της πόλεως Ρόδου. Τα καταστήματα των πολυεθνικών εταιρειών ένδυσης και υπόδησης αποτελούν ισχυρό πόλο έλξης των τουριστών. Οι τελευταίοι, από τη στιγμή άφιξής τους στο νησί, έχουν κατά νου να περάσουν μια βόλτα από τις εμπορικές επωνυμίες μαζικής παραγωγής. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ουρές στα ταμεία των συγκεκριμένων υποκαταστημάτων είναι ατελείωτες. Στην κυριολεξία από το πρωί μέχρι το βράδυ υπάρχει ατερμάτιστη κίνηση μπροστά από τα γκισέ πληρωμών.

Η λαϊκή ρήση λέει ότι «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα» γι’ αυτό και όλος εκείνος ο κόσμος που κινείται μέσα στα υπερκαταστήματα του κέντρου της Ρόδου, στη συνέχεια προχωρά σε αγορές και από τα περιφερειακά καταστήματα. Προσοχή, δεν κερδίζουν όλοι οι καταστηματάρχες τους τουρίστες του κέντρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην οδό Αμερικής, υπάρχει κατάστημα που εισπράττει καθημερινά χιλιάδες ευρώ (με πραγματικά στοιχεία) και την ίδια στιγμή, στον ίδιο δρόμο, άλλα καταστήματα μένουν χωρίς «σεφτέ» για περισσότερες από μία ημέρες. Εκείνο που κάνει τη διαφορά είναι η επωνυμία. Το επώνυμο φαίνεται πως διασφαλίζει στη σκέψη των επισκεπτών τη σχέση ποιότητας και τιμής. Μάλιστα, αν αυτή η αίσθηση συνδυαστεί με μια υποψία ότι «στη Ρόδο το επώνυμο είναι πιο φθηνό από το αντίστοιχο των ευρωπαϊκών πρωτευουσών», τότε η πώληση είναι εξασφαλισμένη.

Με τη διαπίστωση ότι τα επώνυμα καταστήματα που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τις «αλυσίδες» ευνοούνται σημαντικά και έχουν πολλαπλασιάσει τις πωλήσεις τους, συμφωνούν και στελέχη της διοίκησης του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου. Βέβαια, τα δεδομένα δεν είναι τόσο απλά. Ακόμα και στο επώνυμο ρούχο ή υπόδημα, υπάρχουν επιχειρήσεις που δουλεύουν κι άλλες που έχουν αναδουλειά, όμως στο ρεπορτάζ παρουσιάζεται η εικόνα μιας Ρόδου η οποία έχει υποδεχτεί χιλιάδες αγοραστές και όλοι αυτοί κάπου κατευθύνονται. Αυτό σημαίνει πως για τις χαμηλές εισπράξεις των τουριστικών σημείων του νησιού μπορεί τελικά να μη φταίει η λεγόμενη «χαμηλή εισοδηματική στάθμη των επισκεπτών», αλλά η αλλαγή στα σημεία εμπορικού ενδιαφέροντος και τα οποία σήμερα μένουν χωρίς να συνυπολογίζονται στις μετρήσεις.

Η αλλαγή του εμπορικού κέντρου βάρους έχει καταρρακώσει τη Μεσαιωνική Πόλη. Η βασίλισσα της καρδιάς της τοπικής οικονομίας, τώρα πια λειτουργεί ως ένα μνημείο για επίσκεψη, όχι όμως και για αγορές. Σε αυτήν έχει δοθεί ο χαρακτήρας της «τουριστικής αγοράς», γεγονός που για τους τουρίστες ερμηνεύεται ως εξής: «όλα τα εμπορεύματα είναι υπερτιμημένα, λόγω θέσης του καταστήματος κι όχι λόγω αξίας του προϊόντος». Το ίδιο ισχύει και με τη Λίνδο. Ετσι, ενώ οι δρόμοι στα τουριστικά σημεία είναι γεμάτοι ζωή, στην πραγματικότητα όλη αυτή η κίνηση ικανοποιεί μόνο την περιέργεια της επίσκεψης κι όχι μια καταναλωτική ανάγκη. Βέβαια, η άθλια συμπεριφορά των κραχτών, στις πλατείες ομπρέλες της κακιάς ώρας, τα βιτρινάκια που φτάνουν μέχρι τη μέση των δρόμων, η κοροϊδία στις τιμές από ορισμένους «επαγγελματίες» έχουν γίνει πια μάθημα σε όλους και λειτουργούν αποτρεπτικά. Είναι σίγουρο ότι η Μεσαιωνική Πόλη βουλιάζει οικονομικά και αυτό δεν θα αλλάξει, παρά μόνο για εκείνους που θα στραφούν σε εναλλακτικά, εμπορικά είδη. Το ποια θα είναι αυτά τα εμπορικά είδη θα φανεί στο πέρασμα του χρόνου και στα σίγουρα θα είναι εύκολο να απαντηθεί μέσα από μια σοβαρή έρευνα στον τουρισμό.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι για τις ανάγκες του ρεπορτάζ έγινε συζήτηση με τουριστικούς πράκτορες που κινούν πούλμαν για εκδρομές εκείνων που φθάνουν στο νησί με κρουαζιερόπλοια. Το ρεπορτάζ αυτό θα παρουσιαστεί σε επόμενο φύλλο της “δημοκρατικής”, ωστόσο ένα σημαντικό στοιχείο του θέλει μόνο ένα μικρό ποσοστό των επισκεπτών κρουαζιέρας να επιλέγει ημερήσιες εκδρομές. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη που ήθελε τους «καραβίσιους» τουρίστες να επιβιβάζονται όλοι σε πούλμαν και να οδηγούνται «τρέχοντας» στην ακρόπολη της Λίνδου. Εφόσον αυτός ο ισχυρισμός είναι αληθής, τότε γεννάται ένα ερώτημα: «Αν οι τουρίστες δεν επιλέγουν εκδρομή προς τη Λίνδο και στα σίγουρα δεν βρίσκονται στη Μεσαιωνική Πόλη, τότε μήπως τελικά κατευθύνονται προς το κέντρο της πόλεως Ρόδου;». Το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί, όμως τα στοιχεία που συγκεντρώνονται και θα παρουσιαστούν από τη “δημοκρατική” θα φωτίσουν ένα μέρος της σύγχρονης εμπορικής πραγματικότητας της Ρόδου.

 

Τα εμπορικά κέντρα της Ρόδου αλλάζουν, όπως μαζί τους έχουν αλλάξει οι καταναλωτικές συνήθειες των τουριστών και αυτό επηρεάζει όλη την τοπική οικονομία. Η πλήρης εικόνα τώρα σχηματοποιείται και θα είναι εκείνη που θα ακολουθεί το νησί για πολλά από τα επόμενα χρόνια. Θα επιβιώσουν μόνον εκείνοι που από νωρίς θα αντιληφθούν τις αλλαγές που είναι ήδη εδώ. Πηγή:www.dimokratiki.gr