Στο πασχαλινό «ΕΝ»… The Amleto Issue

Αγέρωχος κι ευάλωτος. Ανάσταση και θρήνος. Με χνώτο σα λυγμός. Ή εμβατήριο. «Ο Αμλέτος»… Κομμάτι όπερας του Franco Faccio, που, ως όλον, δεν ευτύχισε. Ετούτη, όμως... Marcia Funebre. Η μοίρα, ο πρίγκιπας της θλίψης, ο θάνατος της Οφηλίας. Μ. Σάββατο πρωί, υψώνει μπόι, «σαν πόνος και σαν βάλσαμο», έγραψε ο Δήμου, πάνω απ’ την παλιά την πόλη. Και χάνεται. Στο τώρα και στο πάντα…



Ποια η οπερατική δεξαμενή του; Ποια η ιστορική πορεία του; Πότε πρωτοπαίχτηκε, δημόσια, απ’ την «Παλαιά»; Πώς συνδέεται με τον βασιλιά Γεώργιο Α’, τον Βέρντι ή τ’ αρχοντόσπιτο των Λάσκαρι; Ποια άλλη Φιλαρμονική παιάνισε τις νότες του σε επιτάφιο δρόμο˙ και πότε, ποιες συνθήκες;



Το εορταστικό «ΕΝ-The Magazine» Απριλίου (by εκδ. «Ενημέρωση») βάζει την κλωστή στ’ αδράχτι. Και γνέθει, υφαίνει: το ρούχο της άγνωστης (ή λιγότερο γνωστή) διαδρομής του «ύμνου» της κορφιάτικης Λαμπρής. Με λόγια. Και… με ήχο - γιατί, αυτό το τεύχος δε διαβάζεται απλά. Ακούγεται! Μαζί, ως διάπυρη ηχώ, κι ένα σπάνιο ντοκουμέντο. Συρταρωμένο σε κάποιο αρχοντικό, στον Άγ. Μάρκο…