Ιταμή προσβολή του κερκυραϊκού πολιτισμού, από άμβωνος!

Κύριε Διευθυντά,

Είναι καταπληκτικό! Συνέβη την περασμένη Κυριακή μέσα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας. Βγήκε από την μεσαία θύρα ένας επισκέπτης κληρικός, μη Κερκυραίος, και κάνοντας κήρυγμα, ανάμεσα σ’ άλλα είπε:

Για τις γυναίκες ότι βάφονται, ντύνονται προκλητικά και φορούν παντελόνια για να προκαλούν τους άνδρες.

Για τους ομοφυλόφιλους, που τους κατακεραύνωσε, ότι βάζουν γυναικεία αξεσουάρ και αυτό δεν επιτρέπεται. 

Και τέλος, καταφέρθηκε κατά της Χορωδίας, υποστηρίξας ότι είναι τελείως ανεπίτρεπτος ο τρόπος που ψάλλει. Έφθασε μάλιστα μέχρι του σημείου να ζητήσει την κατάργησή της. Πρέπει, είπε, να ψάλλουμε Χριστιανικά και Ορθόδοξα. Δηλαδή σύμφωνα με τους κανόνες της λεγόμενης Βυζαντινής Ψαλτικής. Λέγω “λεγόμενης”, διότι η συγκεκριμένη ψαλτική δεν είναι στην πραγματικότητα Βυζαντινή, αφού καθιερώθηκε μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως (1453). Στις εκκλησίες της Πόλης άκουαν μέχρι τότε οι πιστοί Χορωδίες που έψαλαν κατά το πολυφωνικό σύστημα.

Η συμφωνία του Πατριάρχη, εκπροσώπου των ηττημένων, με τον Σουλτάνο, εκφραστή των κατακτητών, έφερε ή μάλλον επέβαλε στους Χριστιανούς τη μονωδία με εκείνους τους κακόηχους ανατολίτικους (τούρκικους) αμανέδες.

Δεν θα ασχοληθώ με τις προαναφερθείσες σκοταδιστικές απόψεις του επισκέπτη κληρικού, ο οποίος σύμφωνα με τον συμπολίτη, που ήταν παρών, και μου μετέφερε όλα όσα εξέθεσα πιο πάνω, είναι μοναχός. Φυσικά τις καταδικάζω. Ας ασχοληθούν όμως άλλοι με τις καλογερικές αυτές απόψεις. 

Όμως η αναιδής, ιταμή και τελείως απρόκλητη, προσβολή του θρασύτατου κληρικού, δεν θα πρέπει να μείνει αναπάντητη. Ιδιαιτέρως ο χλευασμός της Κερκυραϊκής Ψαλμωδίας και η αναίσχυντος παρότρυνση για άμεση κατάργησή της, όπως και της Χορωδίας που εκείνη την ώρα έψαλλε.

Βέβαια, η διείσδυση της κατά τα άνω λεγόμενης Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής στους Ναούς της Πόλης μας και της Υπαίθρου είναι παλιά υπόθεση. Γίνεται “βραδέως αλλά σταθερώς” από εικοσαετίας περίπου. Με την ανοχή, αν όχι την υποστήριξη και παρότρυνση της τοπικής μας Εκκλησίας. Με την αξιολύπητη αφωνία των Πνευματικών σωματείων. Και την αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής. Με αποτέλεσμα ο ένας μετά τον άλλον οι ναοί μας, να κατακτώνται “αντιστάσεως μη ούσης” από την ψευδεπίγραφη Βυζαντινή Ψαλμωδία. Και οι Κερκυραίοι, εκόντας άκοντες, να καλούμαστε να ανεχθούμε τους τούρκικους αμανέδες.

Πρόκειται ομολογουμένως για κατάντημα. Για ύβρη και βλασφημία κατά του Κερκυραϊκού Πολιτισμού. Των πατέρων μας και των παππούδων μας!

Τι λέγουν για τη γενόμενη σ’ εμάς τους Κερκυραίους θρασεία πρόκληση οι τοπικές μας Οργανώσεις; Πρωτίστως, τι λέγουν τα Πνευματικά μας σωματεία. Μιλάω για την Αναγνωστική Εταιρία, για την Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών, για το αρχαιότερο Μουσικό μας Ίδρυμα, την Παλαιά Φιλαρμονική. Σε αυτά πέφτει κυρίως το βάρος να βγουν και να πάρουν θέση. Όχι μόνον για την πρόσφατη πρόκληση, αλλά και για την επιτυχημένην μέχρι τώρα προσπάθεια εξαφανίσεως της Κερκυραϊκής Ψαλμωδίας από τις εκκλησίες μας και της επιβολής της λεγόμενης Βυζαντινής Ψαλμωδίας.

Το τελευταίο τούτο είναι και το πιο μεγάλο πρόβλημα, του οποίου μάλιστα η επίλυση είναι κατεπείγουσα.

Γιατί δεν τολμούν τόσα τώρα χρόνια να βγουν και να πάρουν θέση. Ποιον φοβούνται; Και γιατί φοβούνται; Το καθήκον τους έναντι του τόπου καλεί τα πνευματικά μας σωματεία, αλλά και άλλους Φορείς και Οργανώσεις να βγουν και να εκφράσουν θαρραλέα τις επί του θέματος Κερκυραϊκές θέσεις.

Ανάλογη είναι και η υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής. Πρόκειται όμως περί καθαρώς θέματος που αφορά την Κοινωνία. Και είναι πρέπον να περιμένει η Δημοτική Αρχή πρώτα να εκφρασθούν επί του πρακτέου τα πνευματικά σωματεία και γενικώς οι Οργανώσεις του τόπου. Ύστερα να έλθει η νέα μας Δήμαρχος. Για τον τελικό αγώνα.

* Δήμαρχος Κερκυραίων (1978-1990)