Συναυλία της «Καποδίστριας» και της Χορωδίας Κέρκυρας

Μια συναυλία που έχει καθιερωθεί εδώ και 18 χρόνια, όπως επεσήμανε ο Πρόεδρος της Φιλαρμονικής, Ερωτόκριτος Καρύδης.

Στο πρώτο μέρος, η Φιλαρμονική «Καποδίστριας» υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Μιχάλη Μιχαλόπουλου, παρουσίασε μια ενδιαφέρουσα επιλογή έργων, είτε ευρύτερα γνωστών, είτε παρουσιαζόμενων για πρώτη φορά στην Κέρκυρα. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και το Classical Canon του André Waignein με το οποίο «άνοιξε» η συναυλία. Ακολούθησαν δύο γνωστότερα έργα: η Pavane (Op.50) του Gabriel Fauré και η Romance για κόρνο (Op.36) του Camille Saint-Saëns, σε μια ωραία σολιστική ερμηνεία από την Έφη Ραράκου. Μετά και από το Lied ohne worte του Rolf Rudin, ακολούθησε το πλέον ενδιαφέρον μέρος της συναυλίας. Αναφερόμαστε φυσικά στην εξαίσια ερμηνεία του διακεκριμένου κορνίστα Κώστα Σίσκου, στο Κονσέρτο για κόρνο Αρ.1 σε Ρε μείζονα, και στην Εισαγωγή από την κωμική όπερα Le nozze di Figaro (αμφότερα έργα του Wolfgang Amadeus Mozart) που ερμήνευσαν οι μαθητές της τάξης του προαναφερθέντος. Ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη, η εκτέλεση του κονσέρτου με φυσικό κόρνο, όπως άλλωστε θα πρέπει να είναι όλες οι σοβαρές εκτελέσεις έργων εκείνης της εποχής… Τελευταίο έργο της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας» ήταν το πένθιμο εμβατήριο Requiescat in pace του Luigi Cirenei.

Οι εντυπώσεις μας από αυτό το πρώτο μέρος έχουν ως κύριο στοιχείο κάτι που έχουμε διαπιστώσει και σε άλλες συναυλίες της Φιλαρμονικής «Καποδίστριας». Από τη μία πλευρά η γενικά πολύ καλή (τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών) απόδοση των περισσοτέρων εκ των χάλκινων πνευστών, από το πρώτο κιόλας έργο που ακούσαμε. Από την άλλη, η αδυναμία των ξύλινων πνευστών να αποδώσουν εξίσου ικανοποιητικά. Αδυναμία που, ιδιαίτερα στα κλαρινέτα και τα σαξόφωνα, ήταν ακόμη πιο εμφανής σε έργα που είτε κρύβουν ερμηνευτικές «παγίδες» (π.χ. η Pavane ή το Lied ohne worte), είτε απαιτούν ένα ιδιαίτερο ύφος όταν τα προσεγγίζει κανείς, λόγω εγγενών χαρακτηριστικών της εποχής τους (π.χ. το Κονσέρτο για κόρνο).

Το δεύτερο μέρος της συναυλίας ανήκε, όπως προαναφέραμε, στο Εκκλησιαστικό Τμήμα της Χορωδίας Κέρκυρας, υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Καποδίστρια και τη συνοδεία της Νίκης Στογιάννου. Εψάλησαν ορισμένα από τα χαρακτηριστικότερα έργα της ελληνορθόδοξης θρησκευτικής μουσικής, όπως ύμνοι μελοποιημένοι από τους Αρίστο Μοναστηριώτη, Θεμιστοκλή Πολυκράτη και Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο. Με τη Μ. Εβδομάδα να επίκειται, δεν θα μπορούσε να λείπει και το Αι γενεαί  πάσαι. Αν και αναμφίβολα αξιέπαινη ως μια προσπάθεια ερασιτεχνών χορωδών, θεωρούμε ότι απείχε από το σημείο να εντυπωσιάσει κάποιον περισσότερο ειδικό στο συγκεκριμένο μουσικό είδος. Ο γράφων δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία ώστε να μπορεί να υπεισέλθει σε πολλές λεπτομέρειες, ωστόσο δεν πέρασαν απαρατήρητα κάποια προφανή στοιχεία, όπως η επιλογή της «αξιοποίησης» της οργανικής συνοδείας σχεδόν σε βαθμό κατάχρησης.