Η διαμάχη για το ιστορικό αρχείο της Φιλαρμονικής «Μάντζαρος»
Μάντζαρος
04 Απριλίου 2018
/ 11:04
ΚΕΡΚΥΡΑ. Με επίδικο το αρχείο της Φιλαρμονικής Εταιρείας «Μάντζαρος», διασταύρωσαν τα ξίφη τους στο δικαστήριο, η διοίκηση του Σωματείου και ο πρώην αρχιμουσικός Σπύρος Δολιανίτης.
Με την αιτίαση της «υπεξαίρεσης αρχειακού υλικού», το Δ.Σ. της Φιλαρμονικής έκανε αγωγή στον πρώην αρχιμουσικό, την οποία το Δικαστήριο πρωτόδικα απέρριψε.
Μετά την έκδοση της απόφασης ο Σπύρος Δολιανίτης απέστειλε επιστολή προς τα Μ.Μ.Ε.
Ἔστι δίκης ὀφθαλμός ὃς τά πανθ' ὁρᾶ
Εδώ και τέσσερα χρόνια λαμβάνει χώρα εις βάρος μου μια επίθεση στα δικαστήρια από τη διοίκηση της Φιλαρμονικής Εταιρείας Μάντζαρος της οποίας, όπως είναι γνωστό στην κερκυραϊκή κοινωνία υπήρξα από τα πρώτα μου χρόνια μουσικός, υπαρχιμουσικός, αναπληρωτής αρχιμουσικός και αρχιμουσικός.
Ας μου επιτραπεί προσωπικά να αναγάγω στη σφαίρα του ηθικώς ανεπίτρεπτου τις ενέργειες της διοίκησης καθώς επρόκειτο ουσιαστικά για την όψιμη διεκδίκηση του μουσικού αρχείου της οικογένειάς μου δια της δικαστικής οδού η οποία όμως στερείται (πέραν του νομικού θεμελίου) και του ηθικού υποβάθρου.
Το μουσικό αρχείο Στέφανου και Σπύρου Δολιανίτη αποτελείται από πλειάδα πρωτότυπων συνθέσεων, πρωτότυπων διασκευών, πρωτότυπων ενορχηστρώσεων και άλλης μορφής καλλιτεχνικών δημιουργιών αλλά και αγορασμένων με δικές μας προσωπικές δαπάνες έργων έξι και πλέον δεκαετιών. Αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία μας. Είναι ο υλικός φορέας του έργου μιας ολόκληρης ζωής.
Η διοίκηση της Φ.Ε.Μ. θεώρησε ότι μπορεί να λάβει το μουσικό αρχείο μέσω μιας αγωγής, εις την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ με αποκαλεί «υπεξαιρέτη» αυτού.
Προσκόμισα στο δικαστήριο πλήθος εγγράφων και ένορκες καταθέσεις μαρτύρων – σημαντικών προσωπικοτήτων του χώρου και όχι μόνον, με τις οποίες αποδεικνύονται εναργώς τα δικαιώματά μου.
Το Πρωτοδικείο Κέρκυρας απέρριψε την αγωγή της Φ.Ε.Μ. ως απαράδεκτη, καθότι έκρινε στο σκεπτικό της απόφασης 493/2018 ότι η διοίκηση της Φ.Ε.Μ. δεν περιέγραψε με τρόπο ορισμένο και σαφή το π ώ ς η ίδια κατέστη (κατά τους ισχυρισμούς της) ιδιοκτήτρια του μουσικού αρχείου.
Και μπορεί μεν η απόρριψη να οφείλεται σε δικονομικό λόγο αλλά αγγίζει τρόπον τινά την ουσία: πώς άραγε θα αποδείξει η Φ.Ε.Μ. ότι απέκτησε κάτι που ουδέποτε της ανήκε;
Επί τέσσερα χρόνια τελώ εν σιωπή, σεβόμενος τις θυσίες όχι τόσο εμού όσο του πατέρα μου, Στέφανου Δολιανίτη – ιστορικού αρχιμουσικού της Φ.Ε.Μ. επί 50ετία και πλέον.
Σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω στο κερκυραϊκό κοινό ότι ήδη η δικαιοσύνη αρχίζει να αποδίδεται. Και είμαι υπερήφανος πάνω από κάθε τι έναντι της μνήμης του πατρός μου – για την οποία θα εξακολουθήσω αγόγγυστα να αγωνίζομαι.
Κέρκυρα, 28 Μαρτίου 2018
Σπύρος Στεφ. Δολιανίτης
Η απάντηση της Διοίκησης της Μάντζαρος
Η αλήθεια για το μουσικό αρχείο της Φ. Ε. «ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ»
Μετά την έκδοση της απόφασης ο Σπύρος Δολιανίτης απέστειλε επιστολή προς τα Μ.Μ.Ε.
Ἔστι δίκης ὀφθαλμός ὃς τά πανθ' ὁρᾶ
Εδώ και τέσσερα χρόνια λαμβάνει χώρα εις βάρος μου μια επίθεση στα δικαστήρια από τη διοίκηση της Φιλαρμονικής Εταιρείας Μάντζαρος της οποίας, όπως είναι γνωστό στην κερκυραϊκή κοινωνία υπήρξα από τα πρώτα μου χρόνια μουσικός, υπαρχιμουσικός, αναπληρωτής αρχιμουσικός και αρχιμουσικός.
Ας μου επιτραπεί προσωπικά να αναγάγω στη σφαίρα του ηθικώς ανεπίτρεπτου τις ενέργειες της διοίκησης καθώς επρόκειτο ουσιαστικά για την όψιμη διεκδίκηση του μουσικού αρχείου της οικογένειάς μου δια της δικαστικής οδού η οποία όμως στερείται (πέραν του νομικού θεμελίου) και του ηθικού υποβάθρου.
Το μουσικό αρχείο Στέφανου και Σπύρου Δολιανίτη αποτελείται από πλειάδα πρωτότυπων συνθέσεων, πρωτότυπων διασκευών, πρωτότυπων ενορχηστρώσεων και άλλης μορφής καλλιτεχνικών δημιουργιών αλλά και αγορασμένων με δικές μας προσωπικές δαπάνες έργων έξι και πλέον δεκαετιών. Αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία μας. Είναι ο υλικός φορέας του έργου μιας ολόκληρης ζωής.
Η διοίκηση της Φ.Ε.Μ. θεώρησε ότι μπορεί να λάβει το μουσικό αρχείο μέσω μιας αγωγής, εις την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ με αποκαλεί «υπεξαιρέτη» αυτού.
Προσκόμισα στο δικαστήριο πλήθος εγγράφων και ένορκες καταθέσεις μαρτύρων – σημαντικών προσωπικοτήτων του χώρου και όχι μόνον, με τις οποίες αποδεικνύονται εναργώς τα δικαιώματά μου.
Το Πρωτοδικείο Κέρκυρας απέρριψε την αγωγή της Φ.Ε.Μ. ως απαράδεκτη, καθότι έκρινε στο σκεπτικό της απόφασης 493/2018 ότι η διοίκηση της Φ.Ε.Μ. δεν περιέγραψε με τρόπο ορισμένο και σαφή το π ώ ς η ίδια κατέστη (κατά τους ισχυρισμούς της) ιδιοκτήτρια του μουσικού αρχείου.
Και μπορεί μεν η απόρριψη να οφείλεται σε δικονομικό λόγο αλλά αγγίζει τρόπον τινά την ουσία: πώς άραγε θα αποδείξει η Φ.Ε.Μ. ότι απέκτησε κάτι που ουδέποτε της ανήκε;
Επί τέσσερα χρόνια τελώ εν σιωπή, σεβόμενος τις θυσίες όχι τόσο εμού όσο του πατέρα μου, Στέφανου Δολιανίτη – ιστορικού αρχιμουσικού της Φ.Ε.Μ. επί 50ετία και πλέον.
Σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω στο κερκυραϊκό κοινό ότι ήδη η δικαιοσύνη αρχίζει να αποδίδεται. Και είμαι υπερήφανος πάνω από κάθε τι έναντι της μνήμης του πατρός μου – για την οποία θα εξακολουθήσω αγόγγυστα να αγωνίζομαι.
Κέρκυρα, 28 Μαρτίου 2018
Σπύρος Στεφ. Δολιανίτης
Η απάντηση της Διοίκησης της Μάντζαρος
Η αλήθεια για το μουσικό αρχείο της Φ. Ε. «ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ»
(3 Απριλίου 2018). Με έκπληξη, όχι μόνο για τις ανακρίβειες αλλά κυρίως για την εμπάθεια του περιεχομένου, διαβάσαμε το κείμενο του πρώην αρχιμουσικού της Φ. Ε. «Μάντζαρος» κ. Σπύρου Δολιανίτη, που δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο με τον τίτλο «Έστιν δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά». Ως Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.), μιας από τις αρχαιότερες και πλέον αναγνωρισμένες φιλαρμονικές σε Ελλάδα και εξωτερικό, αισθανόμαστε την ανάγκη να απαντήσουμε, όχι για να αμυνθούμε στην άτοπη επίθεση του πρώην αρχιμουσικού, αλλά με μοναδικό σκοπό να ενημερώσουμε το κερκυραϊκό λαό, στον οποίο πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλους ανήκει η Φιλαρμονική «Μάντζαρος».
Μετά την παραίτηση του κ. Σπύρου Δολιανίτη από τη θέση του αρχιμουσικού της Φιλαρμονικής, η «Μάντζαρος» έχει στερηθεί όλο το πρόσφατο μουσικό της αρχείο, που καλύπτει μια μακρά περίοδο στην ιστορία της, από το 1960 έως και το 2013, όταν αρχιμουσικοί της ήταν οι Στέφανος και Σπύρος Δολιανίτης. Το αρχείο το οποίο η Φιλαρμονική διεκδικεί από τον κ. Σπύρο Δολιανίτη και το οποίον της ανήκει, αποτελείται αφ’ ενός από τα αντίγραφα όλων των μουσικών έργων που έχει αποδώσει η Φιλαρμονική, ανεξαρτήτως ιδιοκτησίας, τα οποία βάσει του καταστατικού της, ο εκάστοτε αρχιμουσικός υποχρεούται να καταθέτει στο αρχείο της και αφ’ ετέρου από πρωτότυπα μουσικά έργα τα οποία ανήκουν στην Φιλαρμονική κατόπιν σχετικών δωρεών προς την «Μάντζαρος».
Το αρχείο φυλάσσονταν με ευθύνη των αρχιμουσικών (πατέρα και υιού), λόγω της κακής κατάστασης που βρίσκονταν για χρόνια το κτήριο της «Μάντζαρος». Η λύση αυτή εξασφάλιζε την προστασία του μουσικού αρχείου και ατύπως είχε γίνει αποδεχτή τόσο από τους ίδιους τους αρχιμουσικούς, όσο και από τα εκάστοτε Διοικητικά Συμβούλια, τα οποία έτρεφαν απεριόριστο σεβασμό και παρείχαν τυφλή εμπιστοσύνη σε αυτούς. Αυτή η πρακτική βέβαια, δεν αποτελούσε σε καμία περίπτωση αποποίηση της ιδιοκτησίας του μουσικού αρχείου, που σύμφωνα και με το καταστατικό της εταιρίας ανήκει στην ιδιοκτησία της και όχι στην ιδιοκτησία του εκάστοτε αρχιμουσικού.
Το 2013, με την επανεγκατάσταση της Φιλαρμονικής στο ανακαινισμένο πλέον κατάστημά της, ζητήσαμε από τον πρώην αρχιμουσικό να μεταφέρει το μουσικό αρχείο στο φυσικό του χώρο, δηλαδή στο κτήριο της Φιλαρμονικής, αφού πλέον υπήρχαν και οι χώροι και οι συνθήκες φύλαξης και καταγραφής του, όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται στα επίσημα πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου, περιόδου 2013-2014.
Η κερκυραϊκή κοινωνία, πρέπει να γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο αρχείο είχε δημιουργηθεί μετά από προσπάθεια χρόνων, όλων όσων διαχρονικά διετέλεσαν αρχιμουσικοί της φιλαρμονικής καθώς και από δωρεές. Χαρακτηριστικές είναι οι επιστολές δωρητών μουσικών έργων από το Σύλλογο Γονέων, Μαθητών και Κηδεμόνων της Φιλαρμονικής και από την κυρία Άννα Αικατερίνη, που δώρισε έργα του αείμνηστου συζύγου της Μανώλη Αικατερίνη, ως προσφορά στη μνήμη του. Οι επιστολές φυλάσσονται στο αρχείο της Φιλαρμονικής, όχι όμως και τα μουσικά έργα που τις συνόδευαν, τα οποία ο πρώην αρχιμουσικός καθώς φαίνεται, θεωρεί και αυτά πνευματική του ιδιοκτησία και τα παρακρατεί.
Το αρχείο της «Μάντζαρος» παρέμεινε ασφαλές ακόμη και σε δίσεκτους χρόνους, οικονομικών δυσχερειών και πολέμων, για να χαθεί με την αποχώρηση ενός αρχιμουσικού, ο οποίος άφησε την φιλαρμονική ουσιαστικά απογυμνωμένη από υλικό, αναγκάζοντας τον νυν αρχιμουσικό και τους υπαρχιμουσικούς να αρχίσουν τη συλλογή υλικού, κυριολεκτικά από το μηδέν, μη έχοντας ακόμη και την παρτιτούρα του Εθνικού μας Ύμνου, προκαλώντας νέα οικονομική αιμορραγία στην Φιλαρμο-νική Εταιρία. Μουσικά έργα που παίζονταν για δεκαετίες ολόκληρες από την «Μάντζαρος», φυλάσσονται σε κάποιο σαλόνι ή/και στοιχειοθετούν το μουσικό αρχείο σε κάποια Φιλαρμονική της υπαίθρου. Ίσως να πίστευε ο πρώην αρχιμουσικός, ότι η απομάκρυνση του αρχείου θα λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης για να κρατήσει τη θέση του αρχιμουσικού.
Το Δ.Σ. της «Μάντζαρος» έχει διαχρονικά εκφράσει την εκτίμηση στο έργο και την προσφορά του αείμνηστου Στέφανου Δολιανίτη, τόσο εν ζωή όσο και μετά θάνατον. Θα θυμάται ασφαλώς ο κ. Σπύρος Δολιανίτης, τα ιδιαιτέρως επαινετικά λόγια με τα οποία ο Πρόεδρος της Φ.Ε.Μ. αναφέρονταν πριν από κάθε συναυλία στο έργο και την προσφορά του πατέρα του, για τα οποία μάλιστα από πολλούς είχε χαρακτηριστεί υπερβολικός. Αναφορά στο όνομα και την προσφορά του εξαιρετικού αυτού αρχιμουσικού τής «Μάντζαρος», εξακολουθεί να γίνεται δημόσια με κάθε ευκαιρία, ενώ ευμεγέθης προσωπογραφία του κοσμεί το σαλόνι του κτηρίου της Φ.Ε.Μ. μαζί με τις προσωπογραφίες των Μεγάλων Ευεργετών της. Ακόμη και η προαγωγή του Σπύρου Δολιανίτη σε αρχιμουσικό, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εν πολλοίς, οφείλονταν στην εκτίμηση και το σεβασμό που είχαν και έχουν ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής, προς τον εκλιπόντα, διότι η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σπύρος Δολιανίτης ουδέποτε προσκόμισε, διότι προφανώς στερείται, πιστοποιητικά τυπικών προσόντων τα οποία να δικαιολογούν την ιδιότητα του αρχιμουσικού, η οποία παρά ταύτα του εδόθη ως ευκαιρία για να αποδείξει ότι ίσως άξιζε την θέση αυτή. Όμως, για λόγους που ο ίδιος αν δεν γνωρίζει θα έπρεπε να αναρωτηθεί, η θητεία του ως αρχιμουσικού της ΦΕΜ υπήρξε βραχεία.
Λυπούμαστε διότι έναντι όλων των διακρίσεων και της προβολής που παρείχε η Φ.Ε.Μ. στον κ. Σπύρο Δολιανίτη, ο ίδιος θεώρησε σωστό, δίκαιο και ηθικά ανεκτό να στερήσει από την Φιλαρμονική, ακόμη και τα αντίγραφα του μουσικού της αρχείου, τα οποία σύμφωνα με το καταστατικό της, τής ανήκουν.
Η απόρριψη προ ημερών της αγωγής της Φ.Ε.Μ., «οφείλεται σε δικονομικό λόγο», όπως με τα ίδια λόγια ο κ. Δολιανίτης παραδέχεται στο κείμενο του. Δηλαδή σε ένα νομικό κώλυμα πολύ συνηθισμένο στις αίθουσες των δικαστηρίων. Το Δ.Σ. θα επανέλθει άμεσα, όπως δικαιούται από το νόμο και όπως οφείλει από το καταστατικό της Φιλαρμονικής, προσκομίζοντας στο δικαστήριο περισσότερα στοιχεία, προκειμένου να εκδοθεί η δίκαιη και οριστική απόφαση, που θα προασπίζει και θα διαφυλάσσει το συμφέρον της φιλαρμονικής.
Λυπούμαστε βαθύτατα για τη στάση του κου Σπύρου Στ. Δολιανίτη και τον καλούμε ακόμη και τώρα να μεταμεληθεί για αυτήν και να επιστρέψει το αρχείο εκεί που ανήκει, δηλαδή στη Φιλαρμονική «Μάντζαρος» και κατ’ επέκταση στον Κερκυραϊκό λαό. Αν δεν το κάνει, το Διοικητικό Συμβούλιο, πιστό στο ρόλο του ως φύλακα και συνεχιστή της τεράστιας παράδοσης και προσφοράς της «Μάντζαρος», θα συνεχίζει να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο και μέχρι τέλους το συμφέρον της Φιλαρμονικής.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
Ιωάννης Τριβιζάς
