Πέρασαν 7 χρόνια, πήρε το Ολυμπιακό μετάλλιο που του έλειπε

ΚΕΡΚΥΡΑ. Πριν από 7 χρόνια (17/8/2016) ο κορυφαίος Έλληνας κολυμβητής όλων των εποχών Σπύρος Γιαννιώτης, στα 36 του χρόνια πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο (Βραζιλία) και έκλεισε την τεράστια καριέρα του με ότι καλύτερο είχε επιτύχει ως τότε, πήρε αυτό που του έλειπε, ένα Ολυμπιακό Μετάλλιο. Λίγο πολύ όλοι έχουμε μάθει για την τεράστια προσπάθεια του Σπύρου, κυρίως όμως διδαχθήκαμε ήθος και αγωνιστικότητα, διδαχθήκαμε ότι πρέπει στη ζωή να παλεύεις ως το τέλος για να πετύχεις κάτι. Μαθήματα ζωής από το Κερκυραίο Ολυμπιονίκη. Αλιεύσαμε από το διαδίκτυο (Eva Panou), το κείμενο που ακολουθεί και νομίζω τα λέει όλα για τον Σπύρο και το αντίο του στον υγρό στίβο.

Η ανάρτηση

16 Αυγούστου 2016 (Στην Ελλάδα είχε ήδη ξημερώσει 17 Αυγούστου). Παράλια Κόπα Καμπάνα στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Διεξάγονταν ο τελικός στα 10χλμ Μαραθώνιας Κολύμβησης ανδρών, για λογαριασμό της 31ης Ολυμπιάδας της Σύγχρονης εποχής. Ανάμεσα στους αθλητές και ο 36χρόνος Έλληνας από την Κέρκυρα, Σπύρος Γιαννιώτης. Θα έπεφτε για τελευταία φορά στη θάλασσα με στόχο να διεκδικήσει το μοναδικό μετάλλιο που έλειπε απ τη συλλογή του: Ένα Ολυμπιακό μετάλλιο.

Το 2012, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου στα 32 του, είχε έρθει 4ος για μόλις 3 δευτερόλεπτα. Του είχε στοιχίσει τόσο πολύ που λύγισε μπροστά στις κάμερες στις δηλώσεις του. Δήλωνε πως ήταν το τέλος της καριέρας του, μα όχι όπως θα θέλε. Ήταν όμως όντως το τέλος της καριέρας του;

Ενώ όλοι έλεγαν ναι και τον θεωρούσαν εξοφλημένο στα 32 του, εκείνος επέστρεψε 1 χρόνο μετά για να στεφθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Το 2015 κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς της Βραζιλίας το 2016 και έτσι να παλέψει όντως για τελευταία φορά αυτή τη φορά, να πάρει αυτό που θέλει. Έτσι το μεσημέρι της 16 Αυγούστου 2016 τον έβρισκε να "πέφτει" στο νερό για να το διεκδικήσει. Έκανε κούρσα αναμονής και μέχρι το 7ο χλμ ήταν τελευταίος, αλλά ξαφνικά ενώ έβλεπες τους 25χρόνους εξαντλημένους εκείνος βγήκε μπροστά. Οδηγούσε την κούρσα. Στα τελευταία 100μ. κανείς δεν έδειχνε να μπορούσε να τον φθάσει. Μόνο ο Ολλανδός Φέρι Βέερτμαν τον έφτασε. Έπεσαν μαζί στον τερματισμό με τον ίδιο χρόνο, όμως ο Σπύρος μας πηρέ το ασημένιο καθώς ο κανονισμός λέει ότι ο τερματισμός μετράει όταν ακουμπάς το ρολόι και εκείνος ακούμπησε το ρολόι μετά τον Ολλανδό. Το χρώμα του μεταλλίου όμως μικρή σημασία έχει και το απέδειξε και ο ίδιος ο Σπύρος Γιαννιώτης με τον εξής τρόπο:

Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή κατέθεσε ένσταση στη διοργάνωση με την αιτιολογία ότι οι 2 αθλητές είχαν ίδιο χρόνο και το ποιος ακούμπησε 1ος το ρολόι δεν είχε σημασία. Ο ίδιος ο Σπύρος, όταν το έμαθε, πήγε και την απέσυρε λέγοντάς πως οι κανονισμοί είναι αυτοί που είναι και πως ο Ολλανδός αντίπαλος του άξιζε να πάρει μόνος το χρυσό. Σημασία για εκείνον είχε το μετάλλιο. Πως στην τελευταία φορά που έπεσε με την ιδιότητα του αθλητή στη θάλασσα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ!

Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του επίσης, αναφέρει μια πολύ δυνατή εικόνα που του έδωσε κίνητρο να μη λυγίσει στα τελευταία μέτρα από κούραση:

«Η σύζυγος του ήταν έγκυος και τον παρακολουθούσε από την οθόνη στην εξέδρα της παραλίας στην Κόπα Καμπάνα. Στην τελευταία στροφή λίγο πριν τον τερματισμό την είδε να τον εμψυχώνει και έκανε εικόνα στο μέλλον να τον ρωτάει ο γιος του:

- Μπαμπά. Έχεις πάρει μετάλλια σε Πανελλήνιο, Πανευρωπαϊκό, Παγκόσμιο. Σε Ολυμπιακούς αγώνες πήρες;

Εκείνη τη στιγμή σκέφθηκε πως δεν μπορούσε να πει όχι στο γιο του. Και έτσι ενώ τα χέρια του ένοιωθαν λέει σαν να τον μαχαιρώνουν, συνέχισε για να μπορεί να πει στο γιο του ότι τα κατάφερε!

ΦΩΤΟ@ΑΡΧΕΙΟΥ