«Φούσκα» το «Μπαλόνι» του Αυγενάκη στο ΕΑΚΚ

ΚΕΡΚΥΡΑ. Έχουμε πραγματικά βαρεθεί να γράφουμε δεκαετίες τώρα για την έλλειψη υποδομών στο νησί, με κάθε χρόνο που περνάει να χειροτερεύει η κατάσταση. Και αυτό γιατί και οι όποιες υποδομές υπάρχουν έχουν φθαρεί εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους, έχουν γίνει ακατάλληλες, αλλά και οι ομάδες σήμερα είναι περισσότερες, οι ακαδημίες περισσότερες, έχουν πολλαπλασιαστεί οι ανάγκες. Κάποιοι έχουν κλειστά τα μάτια και τα αυτιά τους, ενώ κάποιοι άλλοι απλά υπόσχονται ή καλύτερα θα λέγαμε ότι «παραμυθιάζουν» τον κόσμο.

Για το ΕΑΚΚ αναγκαστικά πρέπει ακόμη μια φορά να γράψουμε για συγκεκριμένους χώρους. Αφήνω έξω το κολυμβητήριο, που η ανευθυνότητα της διοίκησης είναι αιτία να είναι κλειστό περισσότερο από δυο μήνες (με τον ΝΑΟΚ να δίνει μα΄χη στην Α2 υδατοσφαίρισης, χωρίς κολυμβητήριο εν έτει 2021) και ποιος ξέρει πότε θα ανοίξει, με εκατοντάδες αθλητές και παιδιά να μην έχουν χώρο να προπονηθούν.

Θα σταθώ για λίγο στο γήπεδο ποδοσφαίρου, σε αυτό που μας είχε διαβεβαιώσει ο πρόεδρος της ΕΔ/ΕΑΚΚ ότι Σεπτέμβριο θα ήταν έτοιμο, ΔΕΝ έχει γίνει απολύτως τίποτε και δεν φαίνεται στον ορίζοντα να γίνεται ως το τέλος του χρόνου. Αν πει κανείς δεν το χρησιμοποιεί καμιά ομάδα, απλά να θυμίσουμε ότι ΑΕ Λευκίμμης και ΟΦΑΜ παίζουν Γ΄ Εθνική, θα μπορούσαν να το έχουν έδρα, ενώ απαραίτητο θα ήταν να τους δίνεται για προπόνηση 2 φορές την εβδομάδα όταν αγωνίζονται εκτός έδρας επειδή τα γήπεδα που πηγαίνουν να παίξουν έχουν φυσικό χλοοτάπητα και οι παίκτες χρειάζονται να προσαρμοστούν. Βέβαια λόγω βροχής έχει πρασινίσει κατά κάποιον τρόπο αλλά… η αδιαφορία υπάρχει σε όλο της το μεγαλείο.
Έχουμε και το κλειστό προπονητήριο που εδώ και 5-6 χρόνια  όλοι όσοι πέρασαν στην ΕΔ υποσχέθηκαν ότι  θα φτιαχτεί το κατεστραμμένο παρκέ, αλλά… Βέβαια έγινε Εμβολιαστικό κέντρο το καλοκαίρι (και σωστά έγινε) αφού η Υγεία προέχει, αλλά έκλεισε δυο μήνες τώρα και παραμένει κλειστό. Οι ομάδες που το χρειάζονται είναι πολλές… και εδώ η αδιαφορία πρωταγωνίστρια.

Ήλθε στο νησί ο κ. Αυγενάκης, άκουσε, έταξε και εξαφανίστηκε, αφού βγήκαν οι απαραίτητες φωτογραφίες, ακούστηκαν και πολλά θα, αφήνοντας πίσω στην ΕΔ να χειριστεί προβλήματα τα οποία του έκαναν γνωστό οι ενδιαφερόμενοι. Μέσα στις υποσχέσεις ήταν και ένα «μπαλόνι» για να κλείσουν τουλάχιστον τα γήπεδα έξω από το κλειστό και το χειμώνα με τις βροχές να εξυπηρετούνται οι ομάδες. Φούσκα και αυτό, αδιαφορία και στο κομμάτι αυτό σε μια εποχή που… υπάρχουν 11 ομάδες μπάσκετ που παίρνουν μέρος στα πρωταθλήματα, τρεις ομάδες χάντμπολ σε Α1, Α2 και Β΄ εθνική που αγωνίζονται σε Εθνικές κατηγορίες, τρεις ομάδες βόλεϊ, που παίζουν στο περιφερειακό πρωτάθλημα και οι ομάδες κρίκετ που χρειάζονται το χειμώνα αίθουσα προπόνησης. Συνολικά πάνω από 22 ομάδες, χωρίς να αναφέρουμε ότι σχεδόν όλες έχουν ακαδημίες, ομάδες παίδων-εφήβων-κορασίδων κλπ που  πρέπει να προπονηθούν, να παίξουν στα αντίστοιχα πρωταθλήματα και ο αριθμός τους φτάνει τουλάχιστον στις 40. Με ένα κλειστό και ένα Ναυσιθόειο που κατά κάποιο τρόπο είναι μια ηλιαχτίδα στο σκοτάδι των υποδομών δεν πας πουθενά.

Υπάρχει τεράστια ανάγκη να γίνει κάτι για τα κλειστά, να ανοίξει και να γίνει λειτουργικό το κλειστό προπονητήριο, να τοποθετηθούν όχι ένα αλλά δυο μπαλόνια στον εξωτερικό χώρο, ένα δεξιά πριν την κεντρική είσοδο που θα εξυπηρετεί το χάντμπολ και ένα στη δεξιά πλευρά του Κλειστού όπου υπάρχουν δυο γήπεδα μπάσκετ, για να εξυπηρετεί το μπάσκετ. Εκτιμούμε ότι μαζί με τις ακαδημίες κάθε εβδομάδα πάνω από χίλια (1.000) άτομα χρειάζεται εκεί να προπονηθούν. Που θα το κάνουν; στον αέρα και στη βροχή; Εκατοντάδες παιδιά των Ακαδημιών που θα πάνε; Και να αναφέρουμε τέλος ότι σε αθλήματα όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ, το χάντμπολ, το indoor κρίκετ θέλουν ώρες προπόνησης επειδή είναι τεχνικά αθλήματα. Όμως είναι ελάχιστες αυτές που μπορούν να δοθούν και είναι ντροπή για το νησί να ζητιανεύουμε κάθε φορά αυτό που οι φορείς, η πολιτεία θα έπρεπε να κάνει για τον αθλητισμό και τη νεολαία.

Αφήσαμε στο τέλος για τις ανάγκες του στίβου, ενός αθλήματος που έχει βγάλει τεράστιους αθλητές, παγκόσμιο ρεκόρ, παγκόσμιοι πρωταθλητές κλπ. Ένα σκέπαστρο για όνομα του Θεού, σαράντα και πλέον χρόνια αγωνίζονται οι άνθρωποι του στίβου, με μπροστάρη τον τεχνικό σύμβουλο της ΤΕ ΣΕΓΑΣ κ. Ν. Μόσχο, αλλά η κοροϊδία δεν έχει φραγμούς. Ένα απλό σκέπαστρο που θα στεγάσει, τις βροχερές μέρες, τα εκατοντάδες παιδιά που αναγκάζονται και επιστρέφουν σπίτι χωρίς να κάνουν προπόνηση. Και μια συντήρηση στο ταρτάν που έχει «λιώσει» κυριολεκτικά, είναι γλιστερό και επικίνδυνο για τους αθλητές. 
Φτάσαμε στο σημείο μηδέν, πιο κάτω δεν πάει, έχει εξαντληθεί και η υπομονή, έχει σβήσει η ελπίδα ομάδων και αθλητών, γιατί κάποιοι εδώ στο νησί, προσέχουν την καρέκλα και το κόμμα τους και όχι την Κέρκυρα που αξίζει πολλά και δεν έχει πάρει τίποτε.