Τετάρτη 23.07.2025 ΚΕΡΚΥΡΑ

Ηχογράφηση 10 μουσικών έργων του εκλιπόντος Ν. Φαρούγγια (photos)

ΝΙΚΟΣ ΦΑΡΟΥΓΓΙΑΣ
23 Ιουλίου 2025 / 11:12

"Την διεύθυνση της μπάντας την αναθέσαμε στον Αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρος κύριο Σωκράτη Άνθη τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά."

ΑΘΗΝΑ (Φ.Ε. ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ). Την περασμένη Κυριακή 20/7, στα Sierra Studios στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε ηχογράφηση δέκα μουσικών έργων του προσφάτως θανόντα επίτιμου Αρχιμουσικού της ΦΕΜ, Νικόλαου Φαρούγγια.

Ακολουθεί κείμενο της οικογένειάς του.

"Το μακρινό πλέον 1976 ο πατέρας μας Νικόλαος Φαρούγγιας έκανε την πρώτη απόπειρα να συνθέσει. Τα βιώματά του ήδη από την τριακονταετή εμπειρία του στη μπάντα (ξεκινώντας το 1945 ως δόκιμος) τον οδήγησαν στη σύνθεση μιας Marcia Funebre, ενός πένθιμου εμβατηρίου δηλαδή. Το πρώτο του αυτό εγχείρημα το επιμελήθηκε ο Στέφανος Δολιανίτης, αρχιμουσικός τότε στην Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος και το ονόμασε Marcia Funebre No. 1. Ομολογώ ότι για να αριθμήσει κάποιος το πρώτο εγχείρημα έχει αποφασίσει ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα του ιδίου χαρακτήρα (όπως π.χ. 1ο Φεστιβάλ...., 1ο σεμινάριο..... κλπ. Διαφορετικά δεν έχει νόημα η αρίθμηση). Να σημειώσω ότι ο αγαπημένος του τρόπος ήταν ο Ελάσσονας. Έλεγε ότι σου δίνει περισσότερες και πιο ενδιαφέρουσες αρμονικές ευκαιρίες (παντοπώλης στο επάγγελμα, κάποτε ράφτης, κάποτε λαντζέρης για τις ανάγκες της οικογένειας, κάποτε νυχτοφύλακας σε ξενοδοχείο κλπ. αλλά ερωτευμένος με τη μουσική). Πράγματι ακολούθησαν άλλα πέντε πένθιμα εμβατήρια, δύο θρησκευτικά εμβατήρια και δύο εμβατήρια. Σχεδόν όλα αυτά είχε τη χαρά να παίζονται και να τα απολαμβάνει από την Φιλαρμονική που υπηρέτησε για 80 χρόνια, αλλά και κάποια κι από άλλες φιλαρμονικές της χώρας μας που είτε τα έστελνε ο ίδιος είτε του τα ζητούσαν.

Περίπου στον Ιανουάριο του 2025, βλέποντας ο αδερφός μου ότι ο κυρ Νίκος οδεύει προς το τέλος, μου ρίχνει την ιδέα να τα ηχογραφήσουμε, ώστε να τα έχουμε σαν οικογενειακό κειμήλιο. “Τσίμπησα” εγώ με την πρώτη. Έτσι λοιπόν σήμερα 20/7/2025 έγινε η ηχογράφηση του έργου του κυρ Νίκου. Στην ηχογράφηση αυτή κλήθηκαν επαγγελματίες μουσικοί που άλλοι ήταν μαθητές του, άλλοι μαθητές των μαθητών του, άλλοι φίλοι της οικογένειάς μας και γενικά άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια είχαν προσωπική επαφή με τον κυρ Νίκο, μίλαγαν στο τηλέφωνο, έκαναν τις πλάκες τους κλπ.

Την διεύθυνση της μπάντας την αναθέσαμε στον Αρχιμουσικό της Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρος κύριο Σωκράτη Άνθη τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.

Σας παραθέτω κείμενο που ανάρτησε ο αγαπητός συνάδελφος Θεόδωρος Σούκερας σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Θα καταλάβετε τί ζήσαμε σήμερα στο Studio Sierra!

Ηχολήπτης ο εξαιρετικός Ηλίας Κουτσουλιέρης.

“Αυτό που έζησα σήμερα είναι κάτι που λίγοι μπορούν να το περιγράψουν με λόγια!!!

Σήμερα, ως μουσικός για πολλά χρόνια, έζησα την πιο έντονη εμπειρία της ζωής μου. Και αυτή η εμπειρία συνέβη μέσα σε αυτό το στούντιο, εκεί που η ένταση είναι ακόμα πιο εσωτερική, εκεί που νιώθεις γυμνός. Εκεί που όλα ακούγονται πιο καθαρά, χωρίς κοινό, χωρίς χειροκρότημα, μόνο εγώ, οι άλλοι μουσικοί, και οι σιωπές ανάμεσα στις νότες.

Ο χώρος βουβός, τα μικρόφωνα ακινητοποιημένα σαν να κρατούσαν την ανάσα τους, κι εμείς… φορτισμένοι. Κάποιοι δίπλα μου είναι άνθρωποι που τους ξέρω από τα γεννοφάσκια μας, από τις φιλαρμονικές της Κέρκυρας αλλά είχαμε χρόνια να συναντηθούμε. Άλλοι, πολύ νεότεροι, που τους γνώρισα σήμερα και πραγματικά τους καμάρωσα.

Παίξαμε Marcia Funebre, πένθιμα εμβατήρια, φορτισμένα, βαριά. που δεν είναι απλώς μουσική, είναι τελετουργία. Κάθε νότα ήταν ένα αντίο, κάθε ανάσα ένα βάρος που μοιραζόμασταν όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί. Οι καρδιές μας χτυπούσαν μαζί, όχι μόνο με το ρυθμό, αλλά με κάτι πολύ πιο βαθύ, τη μνήμη, τη λύπη, τη σιωπηλή δύναμη που έχει η μουσική από τις Μάρτσιες Funebre που εκφράζουν όλα όσα δεν λέγονται με λόγια.

Η συγκίνηση ήταν τεράστια. Τα συναισθήματα, πάρα πολλά και αλληλοσυγκρουόμενα, σεβασμός, δέος, και ευγνωμοσύνη. Είναι μαγικό και ιερό το πώς αυτή η μουσική (και η μουσική γενικά) μπορεί να μας ενώσει, να μας βάζει στην ψυχή του άλλου.

Παίζαμε και κοιτιόμασταν, χωρίς λέξεις, μόνο με τα βλέμματα, γίναμε όλοι ένα. Κάθε παύση, κάθε ανάσα είχε το βάρος του πένθους, της απώλειας, της μεγάλης τιμής. Η συγκίνηση ήταν τεράστια. Κάθε φράση αυτής της μουσικής μάς λύγιζε και ταυτόχρονα μας κράταγε όρθιους. Δεν υπήρχε κοινό, αλλά η ατμόσφαιρα είχε κάτι ιερό, σαν να καταγράφαμε όχι ήχους, αλλά ψυχές.

Ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που συνειδητοποιείς γιατί κάνεις μουσική. Σήμερα δεν παίξαμε απλώς για να ακουστούμε, ούτε για να φανούμε. Συμμετείχαμε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμάς και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όπως και το αποτέλεσμα.”

Ευχαριστούμε όλους τους τους φίλους που ανταποκρίθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη και συμμετείχαν στην ηχογράφηση αυτή. Λυπούμαστε που δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε κι άλλους φίλους που προσφέρθηκαν, αλλά ο χώρος του studio ήταν περιορισμένος και επίσης θα χάλαγε η ισσοροπία των οργάνων.

Θερμές ευχαριστίες και πάλι σε όλους!

Σπύρος και Γιώργος Φαρούγγιας

ΦΩΤΟ@ FB Φ.Ε. ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ