Αρχή Άνδρα Δείκνυσι

Ο άνθρωπος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα, την πραγματική του αξία, ποιος αλήθεια είναι, όταν αναλαμβάνει μια θέση εξουσίας και ευθύνης. Αυτό δεν αφορά μόνο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλους όσοι από θέσεως υπευθύνων οργάνων (δηλαδή οργάνων ασκούντων εξουσία)  δεν αντελήφθησαν από την πρώτη στιγμή την προσωπική ατζέντα του νέου τους προέδρου.

Τον είδαν ευειδή, άνετο, «επικοινωνιακό» και τον ψήφισαν – ή, μετά την εκλογή του, δέχθηκαν άκριτα την όλη πολιτεία του. Δεν του ζήτησαν καν να τους πει τι πιστεύει για τα βασικά και τα θεμελιώδη αυτού του τόπου. Ούτε καν αν έχει γνώση περί αυτών. Αρκεί που είναι πιο όμορφος από τον Μητσοτάκη και τα αγγλικά του καλύτερα. Βαθειά σκέψη. (Όχι η σκέψη του προέδρου αλλά των οργάνων και των σπευσάντων να τον ψηφίσουν.)

Δεν είναι τόσο  το γεγονός ότι ένας νέος, που ήλθε από την Αμερική για διακοπές, τελικά πήρε το κόμμα της αριστερο-κεντρο-αριστεράς. Όσο είναι το γεγονός ότι το κόμμα απετιμήθη σε τιμή αναγκαστικής εκποιήσεως. Με 2 ευρώ γινόσουν μέλος, δήλωνες υποψηφιότητα και ψήφιζες τον εαυτό σου ή τον διπλανό σου. (Όταν, για να γίνεις πρόεδρος ενός απλού σωματείου γειτονιάς ζητούνται σαφώς ουσιωδέστερες προϋποθέσεις.)

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η άρνηση της γραβάτας πρόδιδε τελικώς ωριμότητα ή ανωριμότητα;

Το κόμμα γεννήθηκε ως ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής (που λέει και ο ποιητής). Το τέκνο, όμως, αυτό αρνήθηκε να μεγαλώσει, επιδιδόμενο σε άσφαιρα προεκλογικά πυρά το 2014 και επισπεύδοντας τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015, πέφτοντας έτσι στην παγίδα του μακαριστού Γερμανού υπουργού οικονομικών.

Το success-story του Σαμαρά θα παρέμενε, για χρόνια, το ισχυρό αφήγημα της ΝΔ, πιστευτό (αν και μάλλον ανεδαφικό) από τους περισσότερους ως το ανολοκλήρωτο έργο Σαμαρά. Έργο που, κατά το αφήγημα, δεν το άφησε να ολοκληρωθεί η βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει την εξουσία. (Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν ποτέ θα έκανε αυτοκριτική, θα έπρεπε να ξεκινήσει από αυτήν την αντιθεσμική επίσπευση των εκλογών που σήμανε την αρχή μιας υπονομευμένης από μια τρομερή ξένη τρόικα πορείας.)

Αν σκεφθούμε ότι ένας άλλος πολιτικός, το 2009, είχε (αντιθεσμικά και αυτός) επισπεύσει τις εκλογές με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», για να πάρει 44% και σε σύντομο διάστημα να οδηγήσει το κόμμα του στο 4%, τότε το ρητό «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» δεν αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου.

Στα 50 χρόνια δημοκρατίας, μοναδικής στην σύγχρονή μας ιστορία, καταφέραμε, αριστεροί και δεξιοί, να συνεννοηθούμε. Η αριστερά, όμως, στο εσωτερικό της έμεινε διαιρεμένη, η δε ταυτοτική προσήλωση της μιας εκ των δύο αριστερών απεδείχθη ιδιαιτέρως ασταθής.

Καλά ξεμπερδέματα, σύντροφοι! Σ’ αυτές τις περιπτώσεις κερδίζει όποιος έχει την σφραγίδα. Κι ένα καλό νομικό επιτελείο, που μπορεί να μη ξέρει από πολιτική, ξέρει όμως από ατομική ιδιοκτησία. Και κομμάτων.

ΦΩΤΟ@pixabay