Ποιος γνωρίζει το Lepanto;

Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου, που όπως με την ευκαιρία των ..αναιμικών εκδηλώσεων για τα τετρακόσια πενήντα τέσσερα χρόνια από τη διεξαγωγή της, μαθαίνουμε ότι έγινε στο Ιόνιο, μεταξύ Ιθάκης και Λευκάδας και όχι στη Ναύπακτο (Lepanto), ήταν μία σύγκρουση για την οποία ο Μιγκέλ Θερβάντες  – περισσότερο ενθουσιώδης, τρελός και ιππότης και από τον διάσημο ήρωά του ακόμα, τον Δον Κιχώτη – είχε δηλώσει ότι ήταν «η ενδοξότερη μάχη των αιώνων». Σε κάθε περίπτωση η τεράστια σημασία για την Ευρώπη του στρατιωτικού και πολιτικού αυτού γεγονότος, στο οποίο η Κέρκυρα και τα Ιόνια νησιά γενικότερα διαδραμάτισαν ενεργό ρόλο, έγκειται όχι μόνο στην αναχαίτιση των Οθωμανών και στην κατάρρευση της βεβαιότητας περί του «αήττητου» του στόλου τους αλλά και στην αλλαγή της έως τότε ναυτικής τακτικής, με τη μετάβαση  από τα κωπήλατα στα ιστιοφόρα πολεμικά πλοία. 

Πέντε γαλέρες από την Κέρκυρα, τέσσερις από τη Ζάκυνθο, τρείς από την Κεφαλονιά καθώς και μικρότερα πλοία από τα άλλα νησιά της Επτανήσου ήταν η συνεισφορά μας στη ναυμαχία. Τοπικοί ευγενείς όπως ο Κοκκίνης (ναι, το χωριό Κοκκίνι σε αυτόν οφείλει το όνομά του) ο Μπούας, ο Χαλικιόπουλος και ο Κοντόκαλης (ο οικισμός Κοντόκαλι, το ίδιο) συμμετείχαν σε αυτή τη μάχη ενώ πολλοί ευρωπαίοι και Έλληνες συμπολεμιστές τους που σκοτώθηκαν, μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στην Κέρκυρα, στην εκκλησία της Ανουντσιάτας και στον Άη Νικόλα ντεΒέκιο, καθιστώντας την Κέρκυρα πέρα από τόπο μνήμης και τιμής για τους πεσόντες και τόπο ιστορικής σημασίας όχι μόνο για την ελληνική αλλά και για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία. 

Ποιος αλήθεια γνωρίζει για όλα αυτά; Και δεν αναφέρομαι μόνο στα παιδιά και τους νέους, την ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας των οποίων κανείς δεν αναγνωρίζει ως ανάγκη να τους διδάξει. Αναφέρομαι κυρίως σε εμάς, τους ενήλικες και στην ντροπή που αναπόφευκτα συνοδεύει τη συναίσθηση της άγνοιάς μας.

«Η Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά δεν είναι απλώς γεωγραφικά συνδεδεμένα με τη Ναυμαχία του Λεπάντο (Ναύπακτος). Είναι θεμελιώδεις κρίκοι σε μια ιστορική αλυσίδα που καθόρισε την πορεία της Ευρώπης. Η ανάδειξη αυτής της κληρονομιάς, μέσω πολιτιστικών, επιστημονικών και μνημονικών δράσεων, δεν αποτελεί απλώς υποχρέωση προς την ιστορική αλήθεια, αλλά μια μεγάλη ευκαιρία για την προβολή των Ιονίων ως φορέων ευρωπαϊκής ταυτότητας και ιστορικής συνείδησης» σημειώνει ο Σπύρος Ρίκος.

Μια ευκαιρία που αν είχαμε εκμεταλλευτεί σωστά, όπως τόσα άλλα μέρη σε Ελλάδα (Δελφοί, Μυστράς) και εξωτερικό (Ιερουσαλήμ, Κρακοβία) θα μπορούσε επίσης να συμβάλλει  στην επιτέλους στροφή προς τον ποιοτικότερο – και αποδοτικότερο οικονομικά – τουρισμό, που τόσο επιθυμούμε.

ΕΛΙΝΑ ΛΑΣΚΑΡΙ