Μετέωρο και σκιά*
Ένας από τους πλέον διάσημους ερειπιώνες, καταμεσίς της πόλης, το κτήριο Ασάνη επιτέλους θα φτιαχτεί!
Μετέωρο και σκιά*
Το νέο προκάλεσε ένα ουφ ικανοποίησης. Ένας από τους πλέον διάσημους ερειπιώνες, καταμεσίς της πόλης, το κτήριο Ασάνη επιτέλους θα φτιαχτεί! Η επικινδυνότητα αίρεται, η οπτική ρύπανση απομακρύνεται, ενώ η χρήση του θα ζωντανέψει όμορφα έτι περισσότερο τη διαβόητη πλατεία δημαρχείου. Ωραία λοιπόν.
Γνωρίζοντας την ιστορία των προσδοκιών, που αλίμονο προκαλούσε ματαίως η αξιοποίησή του για την κοινή ωφέλεια, αποκαλύπτεται έστω και εκ των υστέρων η αβελτηρία να ξεφορτώνεσαι ό, τι χρειάζεσαι, προτάσσοντας την αδυναμία σου να πράξεις τα δέοντα.
Έτσι και στην ακριβή πόλη της νήσου Κέρκυρας, που δηλώνει πως δεν μπορεί να βρει στέγη για τους δημόσιους λειτουργούς της και γι' αυτό λούζεται τις λειψές υπηρεσίες σε υγεία, παιδεία και αλλού, η αξιοποίηση κρατικών και δημοτικών κτηρίων για την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης, λανθάνει.
Αναλόγως και η πρώτιστη και ζωτική ανάγκη της ακαδημαϊκής κοινότητας γενικά, των φοιτητών ειδικότερα, που προβάλλεται και ως ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, παραμένει ενεή.
Το ελληνικό Δημόσιο, για την ανάταξη του οποίου, σε κάθε ευκαιρία, επιχαίρει ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι άλλοι, αντί να χρηματοδοτήσει την αποκατάσταση και χρήση τέτοιων κτηρίων, τα βγάζει στο σφυρί, παραπέμποντας εντέλει την υποχρέωσή του να στεγάσει δημόσιες δομές στις ελληνικές καλένδες.
Οι εμμονές νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, τάχα μου σύγχρονες, πλασάρουν στην αγορά τα πάντα, ξεμπερδεύοντας έτσι με την ανάγκη επισκευής και χρήσης τους. Ακολουθεί και η θλιβερή Αυτοδιοίκηση που δεν χάνει ευκαιρία να διατυμπανίσει τη φτώχεια της ως δικαιολογία για την εγκατάλειψη των εναπομεινασών προσδοκιών.
Μόλις προσφάτως, γκρεμίστηκε λίγο πιο πάνω, άλλο κτήριο δημοσίου Οργανισμού που μισθωνόταν σε κακή και άθλια κατάσταση, προδήλως και αποδεδειγμένα επικίνδυνο. Αναλόγως οι άλλοι διάσημοι ερειπιώνες, υποστυλωμένοι στη φατσάδα της Πάνω Πλατείας, επισημαίνουν τη διαχρονική αδυναμία των ίδιων ακριβώς ανθρώπων να ανταποκριθούν, ενώ μια «αρχαιολογική» ταμπέλα έμεινε να θυμίζει και εκεί, πως επρόκειτο για κάποιο ΕΣΠΑ, που υποσχόταν την σωτηρία και λειτουργία του κτηρίου, εις μάτην.
* Ο τίτλος ταινίας για τον ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (1985).
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
