Μνήμη Σπύρου Ζερβόπουλου

Μας τάραξε η είδηση του απρόσμενου και ξαφνικού θανάτου του Σπύρου Ζερβόπουλου. Η σκέψη μας πήγε αμέσως στη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους γονείς, την αδελφή του. Το τράνταγμα της απώλειας πληγώνει, αφήνει χαρακιές για μια ζωή. Κι ας είναι στο πρόγραμμα, που ευτυχώς το αγνοούμε (σ.σ. το πρόγραμμα), πιστεύοντας πως δεν μας συμπεριλαμβάνει, τουλάχιστον ακόμα...

Έτσι κι ο Σπύρος, σημαντικό στέλεχος της κερκυραϊκής διοίκησης και κοινωνίας, συνεργάστηκε για ένα διάστημα αρθρογραφώντας πολιτικά στην Ενημέρωση. Μεστός λόγος με τον ορθολογισμό του μηχανικού και την εμπειρία του στελέχους, που έχει δοκιμαστεί στα διοικητικά άλλοτε του ΕΑΚΚ, τώρα του λιμανιού.

Ευγενικός άνθρωπος, ευπροσήγορος. Προχώρησε τα ζητήματα του ΟΛΚΕ. Επί των ημερών του ολοκληρώθηκε η μεθόρμηση των πορθμείων της γραμμής Κέρκυρα - Ηγουμενίτσα. Άνοιξε η ανατολική πύλη του λιμανιού στον κυκλικό κόμβο, που εξυπηρετεί τον υπήνεμο προβλήτα. Ανταποκρίθηκε σε ό, τι έφερε η ολοένα και αυξανόμενη λειτουργία του Οργανισμού. Παραγωγικά, δημιουργικά, χωρίς θόρυβο και στόμφο. Προπάντων χρήσιμα.

Παιδί της εγγύς κερκυραϊκής υπαίθρου, αριστούχος στο σχολείο και το πανεπιστήμιο. Άνθρωπος της γνώσης και των υψηλών επιδόσεων. Έντιμος και μαχητής της ζωής. Ίσως το ευάλωτο σημείο στην προσωπικότητά του νάτανε και το προτέρημά του, να τα παίρνει όλα τοις μετρητοίς. Και να τον τυραννάνε...

Όμως δεν έχει νόημα πια. Ο κύκλος έκλεισε, κι ας είναι τόσο νωρίς...

Και παρά το κυνικά ρεαλιστικό ότι δηλ. κανείς δεν είναι ανατικατάστατος. Ο Σπύρος είναι από τις εξαιρέσεις αυτού του αδυσσώπητου κανόνα. Είναι μοναδικός και αναντικατάστατος. Κι όχι μόνον στον οικογενειακό του κύκλο αλλά και στην κερκυραϊκή κοινωνία που φιλοδόξησε να υπηρετήσει, κάνοντας το και με το παραπάνω. Θα υπάρξουν χιλιάδες ευκαιρίες κι άλλες τόσες αφορμές να μείνει ανάμεσά μας!