Στον άξονα

Στον άξονα

Τώρα που πέρασε ο σάλος και μειώθηκε ο κίνδυνος να τον ανατροφοδοτήσουμε, σχολιάζοντας. Το «πιπεράτο» του πράγματος εκτόξευσε στα ύψη της δημοσιότητας πανελλαδικώς αλλά και έξω από 'δω, τον χορό των κοριτσιών στη μπάρα. Το πασίγνωστο τοπόσημο των παλαιών ανακτόρων ήταν ό, τι πρέπει ώστε η βιντεσκόπηση να γίνει, πως το λένε;, viral. Και έγινε! Η αυτόφωρα δικαστική περιπέτεια των πρωταγωνιστριών με την κράτησή τους τρία 24ωρα, το απογείωσε.

Θέμα ελκυστικό για τα σόσιαλ εφόσον έχει όσο πιπέρι κι αλάτι χρειάζεται ενώ γίνεται πρώτης τάξεως ευκαιρία για την υπεράσπιση της κατ' αντιδιαστολή δήθεν, καθώς πρέπει, εικόνας μας στην Οικουμένη.

Πέραν από τις τεχνικές της ασφάλειας/φύλαξης θησαυρών και μνημείων, δράση για την οποία δεν είμαστε και τόσο διάσημοι, στις ηθικολογικές επικλήσεις κάθε μορφής και είδους και με κάθε αφορμή, κυριαρχεί η αναζήτηση του (αυτο)σεβασμού. Εν προκειμένω κάτι τέτοιο δεν εξασφαλίζεται μόνον από την προστασία των μνημείων αλλά κυρίως από τον τρόπο που έχουμε αποφασίσει γενικότερα να σεβόμαστε τον εαυτό μας, τα σύμβολα και τον πολιτισμό τους.

Η ισχυρότερη μάλλον διαπίστωση είναι ότι προ των εσόδων από τη φιλοξενία που προσφέρεται με επαγγελματικό κυρίως τρόπο, δεν ορρωδούμε προ ουδενός. Δηλ. είμαστε κοινωνία και Αρχές σε αγαστή σύμπνοια με την έκθεση άνευ όρων, επικαλούμενοι την επιδιωκόμενη επιβράβευση από την αγορά.

Εκτός από την υπεράσπιση των μνημείων και των συμβολισμών, σε πλείστες όσες περιπτώσεις έχουμε απεμπολήσει την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής μας, τις σχέσεις μας με οικείους και φίλους, την κοινωνική μας υποχρέωση, την πολιτική μας ιδιότητα. Κι όταν τα εγκαταλείψεις όλα αυτά αναζητάς μιαν αστυνομία να σε προστατεύσει από τον κακό σου εαυτό, και την οποία συχνότερα δαιμονοποιείς για τις απαράδεκτες μεθόδους που της επέτρεψες να χρησιμοποιεί!

Κι ενώ η διαίρεση σε πολιτισμένους υπέρ και κατά είναι ό, τι πιο εύκολο στα σόσιαλ, ο αναστοχασμός για τη ζωή που επιφυλάξαμε στον εαυτό μας αποδεικνύεται πιο χρήσιμος και από την πλέον υποκριτική νουθεσία...