Marcia Funebre*

Με την έγκριση του προϋπολογισμού του κεντρικού δήμου, ακρίβυναν οι έτσι κι αλλιώς «λίγες» υπηρεσίες, που προσφέρονται. Η κατάσταση οφείλεται στην λειτουργική ποιότητα του δήμου συνολικά και όχι αποκλειστικά και μόνον στην διοικητική ενάργεια της ηγεσίας του. Γι' αυτό άλλωστε και είναι χρόνια. Διαπίστωση βιωματική απ' όλους, όσο και να διατείνεται περί του αντιθέτου ο «πάσα εις» εκ των προηγούμενων. Άλλωστε η συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα σ' αυτήν επιβεβαιώνεται με τη διαρκή ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων στις ηγετικές, διοικητικές θέσεις.

Στην επίμαχη συνεδρίαση έγκρισης του προϋπολογισμού, η αντιπολίτευση επικαλέστηκε την απεργία και αποχώρησε. Η συμπολίτευση απόλαυσε τους μονολόγους της, φανερά ικανοποιημένη για τη χρονική περιστολή της συζήτησης αλλά κυρίως την υποφώσκουσα πεποίθηση ότι δημιουργείται πλέον η οικονομική βάση για την ικανοποίηση κάθε εκκρεμούσας ανάγκης. Όσο για την μάλλον φτωχή πρώτη περίοδο της θητείας της, αυτή πρωτοτύπως αποδόθηκε στην καμένη γη που της κληροδοτήθηκε.

Κάποιες νύξεις, αποκλειστικά και μόνον από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, Φ. Αλαμάνου, για τη μοίρα που επιφυλάσσεται από τη γενική κυβέρνηση στην Αυτοδιοίκηση, αθροίζονται μάλλον ως εξαίρεση. Ενώ προτάσσεται η δήθεν αυτοδιοικητική, και βεβαίως όχι κομματική, συγκρότηση της δημοτικής ηγεσίας, η οποία άγνωστο γιατί αρνείται να διεκδικήσει όσα εισπράττονται στο όνομά της από την κυβέρνηση και δεν αποδίδονται στην Αυτοδιοίκηση. Δεν παραξενεύεται κανείς, ιδιαιτέρως μάλιστα όταν και οι άλλοι δεν επέδειξαν διαφορετική συμπεριφορά, τα χρόνια που οι δικοί τους ήταν στα πράματα, «νομιμοποιώντας» την πολιτική αναπηρία της αυτοδιοίκησης ως -τάχα μου, δήθεν μου- υπερκομματική αρετή.

Παλαιότερα άλλωστε, που η κομματική λειτουργία και στράτευση ήταν πιο της μόδας, περίσσευαν οι υποκριτικές προτροπές και ομολογίες του τύπου «άφησα έξω από το δημαρχείο την κομματική μου ταυτότητα» από κατά τα λοιπά, σημαίνοντα και δια βίου, κομματικά στελέχη στην Κερκυράμας.

Και κάπως έτσι, αναγνωρίζοντας περίοδο χάριτος στην αναπαλαιωμένη, δημοτική ηγεσία, μπαίνουμε επιτέλους στην επόμενη φάση, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη καὶ στεναγμός εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως. Καλή ανάσταση, αδέλφια!

* Πένθιμο εμβατήριο, από το δεύτερο μέρος της 3ης Συμφωνίας του L.van Beethoven, της λεγόμενης και «Ηρωϊκής»...