Η ηλικία της θάλασσας*
Από τρεις και τέσσερις δημαρχιακές θητείες πίσω κρατάει η προμήθεια κάδων διαφόρων χρωμάτων που παραμένουν να λιάζονται στο Τεμπλόνι, ματαίως περιμένοντας ώστε να οργανωθεί η διαλογή στην πηγή ανά ρεύμα.
Η ηλικία της θάλασσας*
Ήταν μόλις σβήσανε τα φώτα στην αγορά της Γιοκοχάμα και ο ξένος διαβάτης αντίκριζε δυο εκπλήξεις. Η πρώτη λόγω της αντισεισμικής κατασκευής των κτηρίων, ο χαμηλός φωτισμός αποκάλυπτε μια «παραγκούπολη» εκεί ακριβώς που πριν λίγο τα neon που έλουζαν τα πάντα και έντονα, θύμιζε Vegas! Η δεύτερη, που είναι και η αφορμή του σημειώματος, ήταν η έκπληξη από την αιφνίδια και σαρωτική κυριολεκτικά εμφάνιση μεγάλου και μάλλον σιωπηρού, στρατού «οδοκαθαριστών» με πλείστα όσα σατανικά μηχανήματα, που επιλαμβάνονταν της αποκατάστασης των μέχρι πρότινος πολύβουων δρόμων.
Μηχανές σκούπες, και αντλίες που φυσούσαν, ρουφούσαν, σάρωναν ενώ οι απόλυτα εργασιακά ενδεδυμένοι Γιαπωνέζοι της Υπηρεσίας έκαναν όσα δεν έφταναν τα μηχανήματα. Αποτέλεσμα; Δυο, τρεις ώρες μετά, δηλ. πριν τα μεσάνυχτα, ολόκληρη η πόλη άστραφτε. Και μπουσουλώντας να την πέρναγες, δε θάχες να πετάξεις τίποτα από πάνω σου!
Κάποτε η εμπειρία αυτή έγινε αντικείμενο συζήτησης με τον δήμαρχο Σαρλή και με την αφορμή της επίσκεψής του δις σε παγκόσμια έκθεση εξοπλισμού καθαριότητας στις ΗΠΑ. Τον συνόδευε μάλιστα και ο αντιδήμαρχος καθαριότητας, Παναγιώτης Γιοχάλας, κατόπιν μάλιστα της αξιομνημόνευτης δήλωσής του ότι δηλ. θα... ξεπαστρέψει την πόλη.
Τελικώς η εκμηχάνιση της Υπηρεσίας καθαριότητας ουδέποτε έπιασε υπολογίσιμα στάνταρ. Ίσως διότι οι μηχανές δεν ψηφίζουν. Κι έτσι απέμεινε η αποκομιδή και η διαχείριση πανάκριβη υπόθεση. Και μάλιστα χωρίς να γίνεται ικανοποιητικά.
Τώρα και όσο μεγαλώνουν τα προβλήματα, πληθαίνουν και οι συσκέψεις να μοιρασθούμε τη ζημιά. Αναζητείται τιμολογιακή πολιτική επί των ανταποδοτικών ενώ προσδοκώμενη παραμένει η μείωση του κόστους και η βελτίωση της απόδοσης.
Από τρεις και τέσσερις δημαρχιακές θητείες πίσω κρατάει η προμήθεια κάδων διαφόρων χρωμάτων που παραμένουν να λιάζονται στο Τεμπλόνι, ματαίως περιμένοντας ώστε να οργανωθεί η διαλογή στην πηγή ανά ρεύμα. Μια ακόμα δεκαετία χαμένη, διανθισμένη με δικαιολογίες ένα σωρό, και αποτέλεσμα το ίδιο, ακριβές υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας. Οποία ανταπόδοσις! Είναι να μην την πληρώνεις στο κόκκαλο;
* Πολιτικό ντοκιμαντερ του Τάκη Παπαγιαννίδη (1978), όπου μέσα από την αφήγηση της προσωπικής ιστορίας ενός απλού ανθρώπου και της οικογένειάς του επιχειρείται μια αναγωγή στα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας, στη διάρκεια μιας 50ετίας και πως αυτά επιδρούν στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης. Η ιδιαιτερότητα της ταινίας έγκειται στην απουσία των προσώπων από το οπτικό πεδίο, όπου ακούγονται μόνο οι φωνές τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
