Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Η κυβέρνηση διάλεξε τον αργό θάνατο, που απειλεί έτσι ολόκληρο το εποικοδόμημα κι όχι μόνον την εξουσία της.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Η εμπιστοσύνη είναι το οξυγόνο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Χωρίς αυτήν, εκτός του ότι οι μηχανισμοί της μεταλλάσονται διολισθαίνοντας στον αυταρχισμό, αλλοιώνεται και η δυνατότητα της αποκατάστασης της λειτουργικότητάς της. Τούτων δοθέντων η επιδίωξη του κέρδους χρόνου μπορεί να αποδειχθεί ολέθρια, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητες των μηχανισμών ενώ συγχρόνως υποτιμάται η αντίδραση του λαϊκού παράγοντα, μεγαλώνοντας έτσι την κρίση εμπιστοσύνης.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την συχνά επανειλημμένη (σ.σ. δεν είναι μόνον η περίπτωση των Τεμπών) εκδήλωση αδυναμίας των θεσμών και του κράτους να ανταπεξέλθουν, οι εκλογές είναι η μόνη λύση. Δι' αυτών επιβάλλεται στο πολιτικό σύστημα η υποχρέωση να αρθεί στο ύψος της συγκυρίας και να αναλάβει τις ευθύνες του. Κι αυτό δεν αφορά αποκλειστικά και μόνον την κυβέρνηση αλλά όλα τα πολιτικά κόμματα και κάθε συλλογικό θεσμό.
Η κυβέρνηση αντ' αυτού διάλεξε τον αργό θάνατο, που απειλεί έτσι ολόκληρο το εποικοδόμημα κι όχι μόνον την εξουσία της. Προσδοκά στην ύφεση των αντιδράσεων και την αδυναμία των πολιτικών της αντιπάλων να συνθέσουν άμεσα εναλλακτική, δια της οποίας κυρίως θα αποκαθίσταται και η τρωθείσα εμπιστοσύνη.
Το περιβάλλον γίνεται παρακμιακό. Γι' αυτό άλλωστε ξεχειλίζει από θεατρικότητα και βαθμολογείται από αυτήν την εκδήλωσή του, λες και είναι reality show.
Ενώ η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης είναι δουλειά μυρμηγκιού, που στην καλύτερη από ποτέ άλλοτε, 3η Ελληνική Δημοκρατία κτίσθηκε επίπονα, κυρίως από την ευρεία και εμπεδωμένη λαϊκή διάθεση να την υποστηρίξει και παρά το γεγονός ότι συνέβησαν και κάθε είδους απόπειρες ευτελισμού της, στα διάβα του χρόνου.
Τα όσα προηγήθηκαν της πρόσφατης πτώχευσης του ελληνικού Δημοσίου, η αδυναμία ανάδειξης των αιτίων και γι' αυτό η ελλειπτική και κυρίως άδικη απόπειρα ανάταξης, είναι το μέτρο της παρακμής της.
Η αντίδραση σ' αυτό το καθοδικό σπιράλ προϋποθέτει την αντικατάσταση της επικοινωνίας από την πολιτική και τον συγχρονισμό (σ.σ. όχι κατ' ανάγκη την συμφωνία με τις επιλογές των ισχυρών) με τις παγκόσμιες εξελίξεις έτσι ώστε η ελληνική περίπτωση να βρει την επικαιροποίηση του ρόλου της. Ο συνασπισμός που κυβερνάει υπό τον Κ. Μητσοτάκη εξάντλησε τα πολιτικά του αποθέματα.
