Τελευταία έξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ!

Κόσμος πολύς. Παντού. Περισσότερος από ποτέ άλλοτε. Στην Κέρκυρα η συγκέντρωση συγκρίθηκε με 'κείνες των μεγαλύτερων στιγμών στην ιστορία της. Με την συγκέντρωση της απελευθέρωσης (1944), που έφτανε από το Ψυχιατρείο ως την κατεστραμένη Ανουντσιάτα. Με το μουσικό συλλαλητήριο το 1999 εναντίωσης στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας. Με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Τεμπονέρα (1991). Με τις κινητοποιήσεις για το ίδιο το σιδηροδρομικό δυστύχημα πριν δυο χρόνια.

Τα μαγαζιά, που δύσκολα κλείνουν, έκλεισαν, στην πόλη και σ' ολόκληρο το νησί. Η γενική απεργία σημείωσε μεγάλα ποσοστά συμμετοχής. Ο κόσμος συγκεντρώθηκε στην απεργιακή διαδήλωση, στον χώρο που περικλείεται από την πλατεία Σαρόκου, τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πάνω τη ριζοσπαστών βουλευτών και πίσω κάτω μέχρι τη Γ. Θεοτόκη. Πολλές χιλιάδες άτομα. Το ίδιο στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, σε κάθε άλλη ελληνική πόλη και σε εκατοντάδες μικρούς και μεγαλύτερους τόπους στο εξωτερικό!

Αμέσως μετά στην Αθήνα εξελίχθηκε το σχέδιο του κλεφτοπολέμου, που σε κάθε τέτοια περίπτωση, διεκδικείται ο εκφοβισμός των πολιτών και πάντως η υποκατάσταση στην παλέτα των εντυπώσεων, της μεγάλης συγκέντρωσης. Η απευθείας τηλεοπτική κάλυψη, με τον τρόπο που γίνεται, ολοκληρώνει την εικόνα. Το αν η κινητοποίηση θα περάσει ή όχι σε δεύτερη μοίρα, λανθάνει της ισχύος του λαϊκού παράγοντα. Άλλοι, επαΐοντες και πιο ειδικοί αποπειρώνται τη διαχείριση του εκρηκτικού υλικού. Στόχος η απόδειξη πως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, όπως είναι για παράδειγμα η πάνδημη αντίδραση στην στάση της κυβέρνησης αναφορικά με τις αιτίες, το ίδιο το σιδηροδρομικό δυστύχημα και τα όσα ακολούθησαν.

Η δραματική διάσταση ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των συγκεντρωμένων, ίσως και να θεωρείται ένα χαριτωμένο δημοκρατικό επεισόδιο. Ο πρωθυπουργός επιμένει να αναφέρεται στην λαϊκή εντολή που έλαβε και προφανώς αναφέρεται σε κάποιον άλλον λαό ή σε επιλεγμένα κατά το δοκούν κατακερματισμένα λαϊκά στιγμιότυπα διαφορετικής αξίας και ισχύος.

Κι έτσι δοκιμάζεται δια των δημοσιογραφικών διαρροών το όπλο του ριζικού ανασχηματισμού ώστε ένα δεύτερο κύμα σαρωτικών πιστεύεται εντυπώσεων να τεκμηριώσει τα περί δημοκρατικής διεξόδου. Εκτός και αν η κλίση του σκάφους του συστήματος αποδειχθεί τόσο μεγάλη και επικίνδυνη, που η αποκατάσταση της ισορροπίας θα έχει μία και μόνη διεύθυνση: Εκλογές.

* Το Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ είναι αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής 1994. Στην περίπτωσή μας αντί του κινηματογραφικού τούνελ με κάλυψη την αφίσα της ντίβας, θα μπορούσε να είναι απλώς μια κάλπη...