Καρικατούρες

Τάπαμε; Δεν τάπαμε, για την καλή χρονιά; Το ξεκίνημα πάντα βραχυκυκλώνεται στις αργίες των Θεοφανείων και την προβληματική επανεκκίνηση της αγοράς, έτσι που να δίνεται η εντύπωση της παρατεταμένης αργίας. Μετά τις 10 Γενάρη πάντως η κατάσταση εξομαλύνεται, κανονικοποιείται και οι γιορτάδες γίνονται παρένθεση. Έτσι αρχίζει η χρονιά με μια μικρή, ελληνική είν' αλήθεια, καθυστέρηση. Δεν πειράζει, άλλωστε στην αγορά προσημαίνεται ως θετικός και χρήσιμος ο εργάσιμος χρόνος ενώ στην σχόλη αποθεώνεται κυριολεκτικά η ελευθερία!

Τώρα περιμένουμε στο οικουμενικό γήπεδο την πολιτική του Τραμπ να ταράξει τα λιμνάζοντα σε μια επιδίωξη γεωπολιτικής ρελάνς των Αγγοσαξόνων. Κάποια ιδιαιτέρως σημαντική αντίδραση των Δυτικοευρωπαίων δεν προβλέπεται. Οι εκλογές στον γαλλογερμανικό άξονα, δεν προοιονίζονται πρωτότυπη πολιτική παρά μόνον προσαρμογές. Ο ιλιγγιώδης ανταγωνισμός Ανατολής - Δύσης εμφανίζεται εδώ ως αντίκτυπος.

Αναλόγως και στα πολύ εσωτερικά μας, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως μπορεί να αναβιώσει το δημοκρατικό αντίθετο στην επάρατο. Η πολιτική των λαϊκών μετώπων χάνεται πίσω στον μεσοπόλεμο, περίπου εκατό χρόνια πριν, και σήμερα το σχήμα δύσκολα απαντάει στα ζητήματα. Δεν είναι θέμα προσώπων. Άλλωστε οι συνθήκες γεννούν και τα πρόσωπα. Πιο εύγλωττη τεκμηρίωση από την αμηχανία της νικήτριας γαλλικής Αριστεράς, δύσκολα βρίσκεις.

Η αλήθεια είναι πως η υπόθεση της εργασίας συμπιέζεται υπερβολικά με τη χειραγώγηση του χρόνου που καθιέρωσαν (σ.σ. και πούσαι ακόμα;) οι νέες τεχνολογικές εφαρμογές, ανατρέποντας τις συνήθεις αναμετρήσεις σε «πραγματικό χρόνο». Τώρα η υπερσυγκέντρωση πληροφοριών, διαχειριστικής ισχύος, πόρων και διοικητικής εξουσίας, διεθνοποιεί ολοκληρωτικά και αναπόδραστα την κυρίαρχη αντίθεση. Οι εθνικές συνιστώσες γίνονται υποχρεωτικά τακτικά ενδιάμεσα σε ένα οικουμενικό, ριζοσπαστικό στρατήγημα.

Δύσκολα πράγματα. Τουλάχιστον ας τεθούν. Να μπουν σε μιαν ατζέντα, που ο προνομιούχος της κοινωνίας της αφθονίας δεν θα τα διαβάζει με τα πρεσβυωπικά γυαλιά της ευζωίας του ενώ ο προοδευτισμός του θα παραμένει νεανική νοσταλγία. Διότι εάν μείνει έτσι, θα κοιτάζεται στον καθρέφτη κι αντί να αντικρύσει τα νιάτα του θα βλέπει τον Όρμπαν!

Εν ολίγοις, μπήκαμε στην κινέζικη χρονιά του ξύλινου φιδιού, που ξεκινάει, καλή ώρα, στις 29 Ιανουαρίου 2025 και διαρκεί έως τις 16 Φεβρουαρίου 2026. Κι είναι αρκετά τα σημάδια πως η εποχή της γραμμικότητας στην εξέλιξη των πραγμάτων πέρασε. Τώρα κάθε βήμα είναι αχαρτογράφητο κι έτσι η θεωρία δεν είναι για να την απομνημονεύεις και να την επιδεικνύεις ως αλλοτινό τρόπαιο ανωτερότητας! Καλή χρονιά!