Τζούλιαν Ασάνζ στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Ο ιδρυτής των WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ, μίλησε την Τρίτη, 1/10/2024, δημόσια για πρώτη φορά από τότε που απελευθερώθηκε από τη φυλακή Μπέλμαρς του Λονδίνου, τον Ιούνιο. Ο Ασάνζ απευθύνθηκε στη Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο της Γαλλίας για την 14χρονη νομική του περιπέτεια μετά τη δημοσίευση αποδείξεων για τα εγκλήματα πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

«Η μετάβαση από τα χρόνια εγκλεισμού σε μια φυλακή Υψίστης Ασφαλείας στο να βρίσκομαι εδώ, ενώπιον των αντιπροσώπων 46 Εθνών και 700 εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι μια βαθιά και σουρεαλιστική αλλαγή. Η εμπειρία της απομόνωσης για χρόνια σε ένα μικρό κελί είναι δύσκολο να μεταφερθεί. Εμπειρία που αφαιρεί την αίσθηση του εαυτού, αφήνοντας μόνο την ωμή ουσία της ύπαρξης. Δεν είμαι ακόμα πλήρως εξοπλισμένος να μιλήσω για όσα έχω υποστεί, για τον αδιάκοπο αγώνα να παραμείνω ζωντανός, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, ούτε μπορώ ακόμα να μιλήσω για τους θανάτους από απαγχονισμό, δολοφονίες και ιατρική αμέλεια των συγκρατούμενών μου. Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων αν τα λόγια μου κλονίζονται ή αν η παρουσίασή μου στερείται της τελειότητας που μπορεί να περιμένετε σε ένα τόσο διακεκριμένο φόρουμ. Η απομόνωση έχει αφήσει το στίγμα της, το οποίο προσπαθώ να ξεπεράσω, και η ομιλία μου σε αυτό το πλαίσιο είναι μια πρόκληση για μένα. Ωστόσο, η σοβαρότητα αυτής της περίστασης και το βάρος των ζητημάτων που διακυβεύονται με αναγκάζουν να αφήσω τις επιφυλάξεις μου και να σας μιλήσω άμεσα.

»Έχω ταξιδέψει από πολύ μακριά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να βρεθώ μπροστά σας σήμερα. Πριν από τη συζήτηση ή την απάντηση σε οποιαδήποτε ερωτήματά σας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την απόφασή του το 2020, που δήλωνε ότι η φυλάκισή μου θέτει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τους δημοσιογράφους και σημείωνε ότι η Ειδική Έκθεση του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια ζητούσε την απελευθέρωσή μου. Είμαι επίσης ευγνώμων για τη δήλωσή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, το 2021, που εξέφραζε την ανησυχία για αξιόπιστες αναφορές, ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι συζητούσαν την δολοφονία μου, και που πάλι ζητούσε την άμεση απελευθέρωσή μου. Και επαινώ την Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την ανάθεση έρευνας για τις συνθήκες της κράτησής μου και της καταδίκης μου, καθώς και για τις συνεπαγόμενες συνέπειες για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ωστόσο, τόσες πολλές προσπάθειες έγιναν στην υπόθεσή μου — είτε ήταν από βουλευτές, είτε από προέδρους, πρωθυπουργούς, τον πάπα, αξιωματούχους του ΟΗΕ και διπλωμάτες, συνδικάτα, νομικούς και γιατρούς, ακαδημαϊκούς, ακτιβιστές, πολίτες. Καμία από αυτές δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητη. Καμία από τις δηλώσεις, τις αποφάσεις, τις εκθέσεις, τις ταινίες, τα άρθρα, τις εκδηλώσεις, τις δωρεές, τις διαμαρτυρίες και τις επιστολές των τελευταίων 14 ετών δεν θα έπρεπε να είναι αναγκαία. Όμως, όλα αυτά ήταν απαραίτητα, γιατί χωρίς αυτά δεν θα είχα δει ποτέ το φως της ημέρας. Αυτή η άνευ προηγουμένου παγκόσμια προσπάθεια ήταν αναγκαία γιατί οι νομικές προστασίες υπήρχαν μόνο στα χαρτιά. Τελικά επέλεξα την ελευθερία έναντι της ανεκπλήρωτης δικαιοσύνης, μετά από χρόνια κράτησης και την αντιμετώπιση μιας ποινής 175 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η δικαιοσύνη για μένα είναι πλέον αποκλεισμένη, καθώς η Αμερικανική κυβέρνηση επέμεινε να γραφτεί στη συμφωνία της ομολογίας μου περί ενοχής ότι δεν θα μπορώ να προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Δεν είμαι ελεύθερος σήμερα επειδή το σύστημα λειτούργησε. Είμαι ελεύθερος σήμερα, μετά από χρόνια φυλάκισης, επειδή δήλωσα ένοχος δημοσιογραφίας. Δήλωσα ένοχος επειδή αναζήτησα πληροφορίες από μια πηγή. Δήλωσα ένοχος επειδή απέκτησα πληροφορίες από μια πηγή. Και δήλωσα ένοχος επειδή ενημέρωσα το κοινό για αυτές τις πληροφορίες. Δεν δήλωσα ένοχος για τίποτα άλλο. Ελπίζω ότι η μαρτυρία μου σήμερα μπορεί να χρησιμεύσει για να τονίσει τις αδυναμίες των υπαρχόντων μηχανισμών προστασίας και να βοηθήσει εκείνους των οποίων οι υποθέσεις είναι λιγότερο ορατές.

Καθώς βγαίνω από το μπουντρούμι του Μπέλμαρς, η αλήθεια μοιάζει λιγότερο καθαρή και λυπάμαι για το πόσο έδαφος έχει χαθεί κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, για το πώς η έκφραση της αλήθειας έχει υπονομευθεί, δεχτεί επίθεση και αποδυναμωθεί. Βλέπω περισσότερη ατιμωρησία, περισσότερη μυστικότητα, περισσότερα αντίποινα για την αλήθεια και περισσότερη αυτολογοκρισία. Είναι δύσκολο να μην αντλήσω συμπέρασμα από τη δίωξη της Αμερικανικής κυβέρνησης εναντίον μου. Από το πέρασμα του Ρουβίκωνα, όταν διεθνοποιήθηκε η ποινικοποίηση της δημοσιογραφίας, στο ψυχρό κλίμα που επικρατεί σήμερα για την ελευθερία της έκφρασης.

ΦΩΤΟ@ pixabay