Οι μοιραίοι

Οι παρατηρητικοί διακρίνουν, όταν τα γήπεδα έχουν αδειάσει πια από τον κόσμο κι ενώ γίνονται οι τελευταίες δηλώσεις εκ των πρωταγωνιστών, κάποιους παίκτες να παραμένουν τρέχοντας χαλαρά στο χορτάρι αλλά και στα ήσυχα πλέον νερά της πισίνας (σ.σ. ανάλογα με το άθλημα). Πρόκειται για την αναγκαία σταδιακή επάνοδο στους κανονικούς ρυθμούς με τις εκκρίσεις και τα γαλακτικά να επανέρχονται σταδιακά, αρμονικά σε συνθήκες ηρεμίας. Το αυτόν συμβαίνει και στους ασθενείς. Μια ανάλογη κατάσταση θυμίζουν και οι τουριστικοί προορισμοί στο έμπα του Σεπτέμβρη.

Άνθρωποι σκασμένοι κυριολεκτικά από την ένταση του τουριστικού καλοκαιριού (σ.σ. παρ' όλο πουναι νωρίς ακόμα να λέμε κάτι τέτοιο) αρχίζουν την σταδιακή τους αποτοξίνωση. Το βλέπεις στα πρόσωπά τους, στις εκφράσεις. Το εκπέμπουν με τη γλώσσα του σώματος. Εργαζόμενοι αλλά και μικροεπαγγελματίες, «κατεστραμμένοι», δε βλέπουν την ώρα να φύγει και ο τελευταίος τουρίστας, να τελειώσει η σεζόν!

Είναι οι Προμηθείς του τουριστικού θαύματος, οι παραγωγοί τεράστιας υπεραξίας, οι ξεζουμισμένοι, που ετοιμάζονται να αποσυρθούν λαχανιασμένοι. Ω πόσο βάσανο μεγάλο, το βάσανο είναι της ζωής, που θάλεγε κι ο Βάρναλης!

Κι ύστερα τι; Αρκετοί μισθωτοί θα πρέπει να βρουν το κουράγιο να βγουν ξανά στους δρόμους, διεκδικώντας ό, τι σέρνει ως δικαίωμα η σύμβασή τους, και αναζητείται στις δόλιες επικλήσεις και τις προφάσεις εν αμαρτίαις του αφεντικού.

Όλοι θα κάνουν ταμείο. Κι οι πλούσιοι με τις συναλλαγές τους στο cloud και οι φτωχοί με τις όποιες οικονομίες στο μαξιλάρι (σ.σ. τι να τις κάνεις τις Τράπεζες, που σε χρηματοδοτούν απ' τη μικρή σου αποταμίσευση;). Το Φθινόπωρο κι ο Χειμώνας σέρνουν τις υποχρεώσεις της εκπαίδευσης των παιδιών με τη διαπίστωση πως ο καλοκαιρινός Γολγοθάς δεν αποδείχθηκε και ιδιαιτέρως γαλαντόμος όμως!

Άλλωστε όλο αυτό το οικοδόμημα είναι ένα απάνθρωπο μαγγανοπήγαδο, πούχει ζεμένους ανθρώπους στην άκρη του μηχανισμού. Και όπως αποδείχθηκε και στη φετινή Κέρκυρα κάνουν κρα, οι άνθρωποι για νερό. Ένεκα η κλιματική αλλαγή, είπαν. Βρε ξύλο που θέλετε...