Των οικιών υμών εμπιπραμένων

Τα χρηματιστήρια, πιο σωστά η χρηματοοικονομική σφαίρα, είναι το τεκμήριο της παγκοσμιοποίησης. Η απάντηση πως πρόκειται για κάτι ιστορικά καινούριο σε σύγκριση με άλλες εποχές και τις ομοιότητές τους με την σημερινή. Εν ολίγοις, ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό των ημερησίων παγκοσμίως συναλλαγών γίνεται σ' αυτό το cloud, ορίζοντας έτσι πολύ περισσότερα πράγματα για την ανθρωπότητα από την απόδοση των επενδύσεων. Η τάση κατάρρευσης των χρηματαγορών που παρατηρείται τις τελευταίες ώρες, αποδεικνύει και τον εύθραυστο χαρακτήρα αυτής της πραγματικότητας.

Η απειλή είναι να ανασταλεί η δυνατότητα του καζινοκαπιταλισμού προς όφελος κυρίως του αποκαλούμενου και στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, που συμπεριφέρεται περισσότερο με παλαιότερους όρους, πιο χειροπιαστούς, εθνικούς και λιγότερο ριψοκίνδυνους ως επένδυση (σ.σ. αν και το σχήμα είναι οξύμωρο).

Την αφορμή δίνει η επαπειλούμενη απάντηση του Ιράν στο Ισραήλ, η κλιμάκωση της αναμέτρησης με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η παράταση του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και οι συγκρούσεις στο σώμα της Ευρώπης είτε με μετανάστες είτε για τους μετανάστες. Νόταμ του τύπου, καθαρίστε τον ουρανό από επιβατηγά, εμπορικά αεροπλάνα, εντείνουν την ατμόσφαιρα.

Το επόμενο, πέραν των πολεμικών αναμετρήσεων (σ.σ. ή κυρίως λόγω αυτών) είναι να μετρήσουμε και το εύθραυστο της τουριστικής οικονομίας. Κάτι που θα δοκιμάσει αναμφισβήτητα την εισοδηματική πολιτική που στηρίζεται κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στον τουρισμό και την κατανάλωση. Έτσι άλλωστε περιγράφεται από τους αριθμούς και το οικονομικό θαύμα υπό την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τούτων δοθέντων, η γκρίνια για τα ελληνικά αλλά και τα κερκυραϊκά τετριμμένα θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Η νέα κατάσταση θα μας βρει στα πανηγύρια του Αυγούστου πάνω σε κάποιο τραπέζι ενώ η μαχόμενη δημοσιογραφία θα δίνει τις μάχες της να αποκαλύψει ή να περιμαζέψει ό, τι τέλος πάντων αφορά στην πισίνα ή όχι του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στις Σπέτσες. Άλλωστε η Μέση Ανατολή μετά την Ουκρανία κι αυτή, κείται μακράν...