Και διηγώντας τα να κλαις!
Editorial
10 Μαρτίου 2017
/ 11:25
Ύστερα από το σοκ που δημιούργησε η ταινία απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένα (2011), του Σωτήρη Γκορίτσα, που (ξανα)πρόβαλε το περασμένο Σάββατο και η ΕΡΤ, κανείς δεν εντυπωσιάζεται πλέον
από την αλγεινή κατάσταση των ελληνικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Όπως επίσης κανείς εξ αυτών που άσκησαν κυβερνητική εξουσία δεν μπορεί τώρα να προβάλλει ως τιμητής. Παρά ταύτα, με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, που δικαίωσε τους διοικητές που παύθηκαν, κρίνεται ότι ο Γόρδιος Δεσμός κόπηκε αντισυνταγματικά και παράνομα. Γίνεται λόγος για προσχηματική (σ.σ. ο σχολιασμός της κ.Ε.) αξιολόγηση και έτσι αστήρικτη απόφαση.
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα τότε η νέα διοίκηση στο υπουργείο Υγείας, διάλεξε τον χειρότερο δημοκρατικά τρόπο ώστε να επιλύσει τα χρόνια, υπαρκτά προβλήματα της διοίκησης των νοσοκομείων. Η πρεμούρα έγινε μπούμερανγκ, όπως και των τηλεοπτικών αδειών, αποκαλύπτοντας ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας και της αποτελεσματικότητας, εντέλει της χρηστής διοίκησης, με όσα ο ορισμός αυτός σέρνει, δεν είναι το προϊόν του τσαμπουκά και της ... κοπτάτσιας.
Ο θεσμός που συνδέει τις δυο περιπτώσεις, το ΣτΕ, με τις αποφάσεις του εκθέτει τα συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη με τη ζημιά που επιβάρυναν του Δημόσιο, στο όνομα του εξορθολογισμού και της αποτροπής της σπατάλης κι ενώ ούτε λόγος να γίνεται για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.
Ο Τύπος ούτε δικαστής είναι ούτε διοικεί νοσοκομεία όμως κάτι τέτοιες εξελίξεις κρίνονται είτε η παρέμβαση γίνεται με δεξιά ευελιξία είτε με αριστερή ανελαστικότητα. Αυτό που μένει είναι το αποτέλεσμα, που δεν συνιστά επαγόμενο της ιδεολογίας αλλά διακρίνεται σε καλό για το δημόσιο συμφέρον και σε κακό. Και τούτο η εξέλιξη στο ΣτΕ είναι μια ακόμα κακή εξέλιξη για τα διοικητικά μας πράγματα.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Κ. Γρηγορόπουλο η δική του αξιολόγηση περιορίστηκε στο χρώμα που βάφτηκε το νοσοκομείο!
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα τότε η νέα διοίκηση στο υπουργείο Υγείας, διάλεξε τον χειρότερο δημοκρατικά τρόπο ώστε να επιλύσει τα χρόνια, υπαρκτά προβλήματα της διοίκησης των νοσοκομείων. Η πρεμούρα έγινε μπούμερανγκ, όπως και των τηλεοπτικών αδειών, αποκαλύπτοντας ότι η αποκατάσταση της νομιμότητας και της αποτελεσματικότητας, εντέλει της χρηστής διοίκησης, με όσα ο ορισμός αυτός σέρνει, δεν είναι το προϊόν του τσαμπουκά και της ... κοπτάτσιας.
Ο θεσμός που συνδέει τις δυο περιπτώσεις, το ΣτΕ, με τις αποφάσεις του εκθέτει τα συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη με τη ζημιά που επιβάρυναν του Δημόσιο, στο όνομα του εξορθολογισμού και της αποτροπής της σπατάλης κι ενώ ούτε λόγος να γίνεται για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.
Ο Τύπος ούτε δικαστής είναι ούτε διοικεί νοσοκομεία όμως κάτι τέτοιες εξελίξεις κρίνονται είτε η παρέμβαση γίνεται με δεξιά ευελιξία είτε με αριστερή ανελαστικότητα. Αυτό που μένει είναι το αποτέλεσμα, που δεν συνιστά επαγόμενο της ιδεολογίας αλλά διακρίνεται σε καλό για το δημόσιο συμφέρον και σε κακό. Και τούτο η εξέλιξη στο ΣτΕ είναι μια ακόμα κακή εξέλιξη για τα διοικητικά μας πράγματα.
