Κανείς δεν ακούει τη σειρήνα;

Οι αστοχίες των κορεσμένων συστημάτων εκδηλώνονται σε όλα τα συστήματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τυχαία! Η συχνότητα που εμφανίζονται προβληματίζει τον διαχειριστή τους. Η τυχόν αδιαφορία προοιωνίζεται, αν όχι την καταστροφή, πάντως σοβαρότερη ζημιά με ακριβότερη την αποκατάστασή της. Ο κερκυραϊκός τουρισμός, όπως όλα δείχνουν, είναι ένα τέτοιο σύστημα. Οι διακοπές στην υδροδότηση, εσχάτως και στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος επί ώρες και στο κέντρο της πόλης, η αδυναμία διαχείρισης των σκουπιδιών, ακόμα και το «γονάτισμα» των δεδομένων της κινητής τηλεφωνίας, είναι σημάδια κόρου. 

Είναι περιττό να αναφερθεί κανείς στην κατάσταση στους κερκυραϊκούς δρόμους με τα απανωτά, σοβαρά δυστυχήματα. Ιδιαίτερη μνεία στην τραγική απώλεια του Γιάννη Μανάτου, ενός συνεπή εργαζόμενου, νέου ανθρώπου, που έχασε τη ζωή του στο τιμόνι για το μεροκάματο.

Αν όλα αυτά μπορεί να φαίνονται σαν σατανικές συμπτώσεις Δεν είναι. Είναι το alert του υποδείγματος, του οποίου παραβιάζονται συστηματικά οι ισορροπίες. Το ότι δεν χωράμε στον τόπο μας, διαπίστωση που «θεωρητικοποίησε» ανοήτως ο σεσημασμένος απολογητής, προτρέποντας τους Έλληνες να μην κάνουν διακοπές το καλοκαίρι, είναι το λιγότερο! Δεν είναι αποκλειστικά και μόνον αισθητικό το θέμα, είναι αβίωτο το υπόδειγμα. Και όπως αποδεικνύεται και επικίνδυνο!

Η πολιτική φαντάζει ανήμπορη να ανταποκριθεί κατ' αρχάς στο αναγκαίο του περιορισμού των μεγεθών και στρατηγικότερα στην αλλαγή του μοντέλου. Καλοί κατά τα άλλα άνθρωποι σέρνονται ξέπνοοι στον αχό των ιδιωτικών επενδύσεων, χαμογελώντας αμήχανα στα εγκαίνια κι ύστερα καλούνται να ανταποκριθούν στις προσδοκίες αυτών κι όχι τόσο εκείνων που τους επέλεξαν. Χωρίς λεφτά, χωρίς προσωπικό, αντιμέτωποι με μια σπαρακτική γραφειοκρατία, σ' ένα δημόσιο σύστημα κατακερματισμένο και εν πολλοίς ανισόρροπο, που ορίζεται από τις ξεπερασμένες διαδικασίες και τους προβληματικούς κανόνες του συμβιβασμού συμφερόντων ανάμεσα σε συντεχνίες μελετητών κ.α. δορυφόρους μιας απελπιστικής κατάστασης.

Κέρκυρα, Μύκονος, Σαντορίνη κ.α. 2024. Η αλλοτρίωση των πάντων ως συνέπεια και αντίτιμο στην προσέλκυση 36 εκατ. τουριστών και 20 δισ. (2023). Μια φούσκα λένε άλλοι, που θα σκάσει στα μούτρα των ντόπιων. Η αγορά δεν διορθώνεται, τιμωρεί όταν η σχέση value fοr money γίνεται ασύμφορη. Όπου value, υπηρεσίες και υποδομές. Φως, νερό τηλέφωνο δηλ. Α, και εργασία. Αυτήν την κακοπληρωμένη, την υπερωριακή, τη δολοφονική ή δολοφονημένη.

Και τότε θάχει απομείνει ένα τοπίο λαφυραγωγημένο σε μια κοινωνία τρελαμένη.Το καμπανάκι χτύπησε! Ακούει κανείς;