Ούτε καν πενηντάρης!
Πρόκειται για τον νεαρό που προσπέρασε την προώθηση του Αλέκου Αλαβάνου και έδωσε υπόσταση στην ελληνική σοσιαλδημοκρατία, πάνω που ο Σαμαράς υπέταξε τον βασικό του αντίπαλο, καθίζοντάς τον στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης.
Δεν τον λες και παλιό πολιτικό, που αποχωρεί! Πρόκειται για τον νεαρό που προσπέρασε την προώθηση του Αλέκου Αλαβάνου και έδωσε υπόσταση στην ελληνική σοσιαλδημοκρατία, πάνω που ο Σαμαράς υπέταξε τον βασικό του αντίπαλο, καθίζοντάς τον στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης. Ο Παπανδρέου είχε προ πολλού εξαναγκασθεί να αποχωρήσει, παίρνοντας ψήφο εμπιστοσύνης!
Μέλος της «μεθεπόμενης» φουρνιάς. Εκείνης που ποτέ δεν υπερηφανεύτηκε για τις θεωρητικές της ανησυχίες. Κλήθηκε να ενεργοποιήσει τα μετόπισθεν μιας υπόθεσης που έκλεινε ενώ «το νέο δε φαινόταν ακόμη», όπως μαρτυρούσε και το στερεότυπο της εποχής. Όμως παραφράζοντας ίσως τον Λένιν, όταν η ιστορία σου προσφέρει μια δυνατότητα, τι κάνεις; Την αγνοείς;
Όχι, οι αυταπάτες που ομολόγησε την Άνοιξη του '15 δεν είναι προσωπική υπόθεση. Μάλλον το άθροισμα των εργαλειοποιημένων συνθημάτων είναι. Αρκετά να σε φέρουν φορτισμένο σε μια ταβέρνα μετά την εκδήλωση, λίγα για να εκφράσεις την ανάγκη. Πολύ λιγότερα για να λύσεις τον γρίφο. Πού ήταν η ελληνική εκδοχή των «θέσεων του Απρίλη» μετά την προσγείωση του δημοψηφίσματος;
Βαθιά χωμένος στις συμφωνίες, τις απότοκες του φαλιμέντου, ο κόσμος της εργασίας στον ελληνικό σχηματισμό δεν μπορεί να υπερβεί τις καταστάσεις μόνον με την ανάταση που προκαλείται από ένα ορατόριο του Μίκη. Ο ανταγωνισμός δεν είναι χωρικά περιορισμένος και εθνικά περιχαρακωμένος. Το ζητούμενο της παραγωγής πολιτικής σκέψης και λόγου τέτοιου, που να λύνεται ο Γόρδιος δεσμός, δεν βολεύεται μόνον στην αναζήτηση προσωπικοτήτων συμβατών με τον οικείο, κομματικό ανταγωνισμό. Ούτε βεβαίως αντιστοιχίζεται σε διαρέσεις Πράσινων και Βένετων, που παραπέμπουν στις βυζαντινές παραδόσεις και την στάση του Νίκα, σε σύγχρονη και ίσως αριστερή εκδοχή.
Στο γενότυπο της Αριστεράς συγκεντρώνονται δεδομένα τόσο από τις νίκες όσο και από τις ήττες της. Αυτά που τροφοδοτούν τον λόγο της και τον λόγο της υπαρξής της βεβαίως. Αυτά που προικισμένοι καλλιτέχνες τάκαναν τραγούδια, επικά αλλά και παραπονεμένα. Όμως όπως θάλεγε κι ο Σολωμός: Επερνούσαν οι αιώνες, ή σε ξένη υποταγή, ή με ψεύτικες κορώνες, ή με σίδερα και οργή...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΙΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
