Ο σκεπτικισμός διατυπώνεται λόγω της τύχης που διαχρονικά οι Αρχές, γενικές και τοπικές, επιφύλαξαν στην υπόθεση. Το μνημείο αφέθηκε στο έλεος της αγοράς. Η ζωή σ' αυτό διαμορφώνεται κυρίως από τα καπρίτσια της. Τα ήθη επιβάλλονται σύμφωνα με τα μέτρα της. Και κάπως έτσι οι δημότες μετατρέπονται σε παρίες αλλά και ο ίδιος ο πόρος, ακόμα και με μια οικονομικά μονοδιάστατη προσέγγιση, ξοδεύεται αλόγιστα.
Αν κανείς προσπεράσει τα προγραμματικά αναμασήματα στις ανακοινώσεις της προχθεσινής συνεδρίασης της Επιτροπής Παρακολούθησης, η προσοχή πέφτει στην αναφορά για την εκπόνηση ειδικής πολεοδομικής μελέτης για την παλιά πόλη, η περίληψη της οποίας δημοσιεύτηκε μόλις πριν μια εβδομάδα. Κι ενώ το πλήρες κείμενο δεν έχει ακόμα ανέβει στις οικείες πλατφόρμες ώστε διαβάζοντας να γίνουμε σοφότεροι, προκαλείται το ερώτημα γιατί δεν προκηρύσσεται η αναθεώρηση του πολεοδομικού σχεδιασμού της πόλης αλλά ειδική μελέτη για το ιστορικό κέντρο;
Οι διαφορές ανάμεσα στα δυο είναι μεγάλες. Το πολεοδομικό σχέδιο παίρνει την έγκριση του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκδίδονται Προεδρικά Διατάγματα για την εφαρμογή των διατάξεων του και βεβαίως δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Ποιά τύχη επιφυλάσσεται στα πορίσματα της Ειδικής Πολεοδομικής Μελέτης;
Σημειώνεται επίσης ότι στην εγκεκριμένη από το 2007 πρόταση ένταξης της Κέρκυρας στον κατάλογο των Μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς, η αναφορά γινόταν στο προστατευόμενο ιστορικό κέντρο συνεπικουρούμενο από ευρεία υποστηρικτική ζώνη από το Κανόνι μέχρι τις Αλυκές του Ποταμού. Η πολεοδομική, χωροταξική τύχη της ευρύτερης περιοχής συνολικά αφορά στην προστασία του μνημείου και της ζωής «εντός των τειχών του».
Η ελληνική Πολιτεία μέχρι σήμερα απέτυχε να υπερασπιστεί τη δική της πρόταση. Παγιδεύτηκε στο τραγούδι των Σειρήνων, μεθώντας από το ράλι των αξιών, που συνεπάγεται όλα αυτά τα χρόνια η απολύτως αγοραία συμπεριφορά σε βάρος κάθε άλλης προσέγγισης. Και υπό το βάρος αυτών των διαπιστώσεων, πίστωση εμπιστοσύνης και μάλιστα εν λευκώ, δεν χορηγείται σε κανέναν και για κανέναν λόγο!