Χωρίς αστερίσκο

Η σύνθεση του πληθυσμού δεν είναι το μόνο χαρακτηριστικό της πηγαίας κουλτούρας στην καθημερινότητα. Είναι μάλλον και η ριζωμένη πολιτισμική παράδοση της Θράκης, που μαγεύει τους επισκέπτες της.

Ένα πράμα είναι σίγουρο, η οπτική των εθνικών κέντρων Ελλάδας και Τουρκίας, διανθισμένη με επιδιώξεις και προσδοκίες συχνά λειτουργεί ως παραμορφωτικός φακός για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Κυριαρχείται από εθνικές αφηγήσεις, που δεν αφήνουν περιθώρια σε ερμηνείες των γεγονότων με άλλους, κοινωνικούς ας πούμε, όρους. Έτσι το μη ελληνικό επώνυμο κάποιου, κατσικώνεται στο μυαλό όλων ημών των άλλων, αν όχι σαν κάτι εξ'ορισμού επιλήψιμο, πάντως ύποπτο.

Κι όμως συναντάς στη Ροδόπη αρκετούς πολίτες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος κ.α. επιρροών, με διάθεση αξιοποίησης κάθε ουμανιστικής, προοδευτικής προτροπής, πολλές φορές ανακαταμένες. Δηλ. μια όσμωση των επιρροών από όλα τα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς δίχως το διαχωριστικό ανάθεμα ανάμεσά τους, που κατά κανόνα εκπέμπεται για λόγους κομματικής αυτοσυντήρησης!

Έτσι μπορεί να αξιοποιείται μια επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, με κάποια πολιτική παράδοση που αποδίδεται στον Παπανδρέου και με ταξικές αναφορές ΚΚΕ! Και μη βιαστείτε να το μεμφθείτε ως το προϊόν της σύγχυσης, διότι μπορεί να πρόκειται απλώς (;) για την αξιοποίηση κάθε θετικής επιρροής. Μικρά κομμάτια προοδευτικής σκέψης στην υπηρεσία ενός μεγάλου παζλ για την συμβίωση των διαφορετικής προέλευσης και πολιτισμικών παραδόσεων/πεποιθήσεων, ανθρώπων.

Συχνά η Αθήνα και η Άγκυρα μεταφέρουν στα κεντρικά τους media την εικόνα που νομίζουν ή που θα ήθελαν για τις απομακρυσμένες περιοχές. Πόσο μάλλον όταν αυτές αποτελούν το ζωντανό υπόδειγμα των εφαρμογών ιστορικών διεθνών και διμερών Συνθηκών και Συμφωνιών ύστερα από πολεμικές συγκρούσεις. Και σήμερα ενόψει της επικείμενης αμερικανογερμανικής πρωτοβουλίας για τη διευθέτηση της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της αντίστοιχης μεσογειακής άκρης, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον, παίρνοντας μεγαλύτερη αξία!