Tα μεγάλα προβλήματα της μικρής Κέρκυρας
Και μπορεί η Βαρκελώνη του 1,5 εκατ. και των 4,5 με την ενδοχώρα, να είναι το μεγάλο, μεσογειακό μέγεθος όμως τα ίδια ακριβώς ζητήματα αναφύονται και στο Ντουμπρόβνικ με 45 χιλ. πληθυσμό, όσο περίπου και η Κέρκυρα.
Εξετάζοντας ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στην Κέρκυρα και τη Βαρκελώνη, διαπιστώνεται πως η αναμφισβήτητα ποσοτική απόσταση των μεγεθών μπορεί και να μην συνιστά υποχρεωτικά ποιοτική διαφορά. Μπορεί να αλλάζει η κλίμακα αλλά όχι το επίδικο. Ίσα, ίσα που παρατηρώντας το πιο μεγάλο και επιβλητικό, σε μια πόλη όπως η Βαρκελώνη, από τις επτά πιο επισκέψιμες του Κόσμου, αναδεικνύονται ζητήματα και δράσεις αντιμετώπισης για να διδαχθεί κανείς ή να τα αποφύγει. Αρχικώς, η αφορμή δίνεται από τις αναφορές στον υπερτουρισμό και τις συνέπειές του στην καθημερινότητα των κατοίκων και όχι μόνον. Και μπορεί η Βαρκελώνη του 1,5 εκατ. και των 4,5 με την ενδοχώρα, να είναι το μεγάλο, μεσογειακό μέγεθος όμως τα ίδια ακριβώς ζητήματα αναφύονται και στο Ντουμπρόβνικ με 45 χιλ. πληθυσμό, όσο περίπου και η Κέρκυρα.
Ο κοινός τόπος είναι πρόδηλος και η ανταπόκριση στο κύριο άρθρο της Ενημέρωσης αποτελεί κυρίως μια καλή αφορμή για συζήτηση, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις αντιδράσεις. Χρήσιμες όλες!
Το μείζον σε κάθε και όλες τις περιπτώσεις είναι η κεφαλαιοποίηση του κύκλου εργασιών στις τουριστικές πόλεις. Η ιδιοκτησία, όπως διαμορφώνεται και οι συνέπειες της συμπεριφοράς της, ειδικότερα απέναντι στο μικρό μέγεθος. Αυτός ο ελάχιστος κοινός παρανομαστής ως πεδίο προβληματισμού και πολιτικών αποφάσεων εκδηλώνεται τόσο στη Βαρκελώνη όσο και στην Κέρκυρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η προστασία της μικρής, οικογενειακής επιχείρησης ταυτίζεται με την λειτουργία του ιστορικού κέντρου. Αναλόγως η διατήρηση της κατοικίας ή πιο σωστά η αποτροπή μετατροπής του χώρου σε ντεκόρ μιας αλόγιστης, πρόσκαιρα προσοδοφόρας, εμπορικής συμπεριφοράς, συνιστά προϋπόθεση επιβίωσης.
Εκείνο που εμπνέει στην περίπτωση της Βαρκελώνης είναι η σχέση της επιδίωξης προστασίας της λαϊκής στέγης ως το αντικείμενο του κινήματος κατά των κατασχέσεων με μια φιλοσοφία για την λειτουργία της πόλης, που προσωποποιείται στη δήμαρχο Άντα Κολάου. Επιτυχίες και αστοχίες δίνουν τροφή στον προβληματισμό ενώ λειτουργούν και ως υποδείγματα συμπεριφοράς και επιλογών. Σε μια περίοδο τοπικών εκλογών δεν είναι δυνατόν το πεδίο να ορίζεται αποκλειστικά από τη δημοφιλία και την εμπάθεια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΑΪΤΗΣ
Είναι ο εκδότης - διευθυντής της Ενημέρωσης. Έχει σπουδάσει και εργαστεί ως μηχανικός και ηλεκτρονικός. Δημοσιογραφεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει συνεργαστεί με σχεδόν όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, τον οποίον υπηρέτησε και από τη θέση του γενικού γραμματέα στο δ.σ. επί οκτώ χρόνια. Πιστεύει πως η ισχυρότερη ιδιότητα του δημοσιογράφου στην ενημέρωση είναι το ενδιαφέρον του για τα κοινά και στην επικοινωνία η έντιμη και ανιδιοτελής διαμεσολάβηση.
