Η Κέρκυρα πρέπει να αλλάξει, εμείς πρέπει να την αλλάξουμε

(Πρώτο μέρος – η Αρχή)
 
Η Κέρκυρα αποτέλεσε το Α και το Ω του Ελληνικού τουρισμού στις δεκαετίες 50, 60 και 70. Οι λόγοι που εξηγούν το φαινόμενο της πρωτοπορίας του νησιού μας – πέραν της ακατάλυτης ομορφιάς του - οφείλονται (α) στην τεράστια διαφορά των δημόσιων υποδομών έναντι οποιουδήποτε αντίστοιχου μέρους στην Ελλάδα, (β) στην ύπαρξη τουριστικών υποδομών – δημόσιων και ιδιωτικών – στον βορρά και κυρίως στο μέσο του νησιού μας, (γ) στην λειτουργία διεθνούς αερολιμένα – του μόνου στην Δ. Ελλάδα, (δ) στην λειτουργία ενός λιμένα που υποδεχόταν με βάση διμερή συμφωνία με την Ιταλία, επιβατηγά σκάφη μεγάλης επιβατικής χωρητικότητας, (ε) στην σώρευση τεχνογνωσίας από την εμπειρία υποδοχής τουριστών και την λειτουργία «σχολών» του Ε.Ο.Τ. εντός ξενοδοχειακών μονάδων μας και (στ) στο γεγονός ότι στην μεταπολεμική Ευρώπη το τουριστικό ρεύμα απαρτιζόταν από μεγαλοαστούς και αφορούσε ήδη γνωστούς προορισμούς.

Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα εκείνης της Κερκυραϊκής κοινωνίας ήταν η οικονομική συγκρότησή της σε δωδεκάμηνη βάση και στους τρεις τομείς της οικονομίας, στην οποία η εποχικότητα λειτουργούσε ως σπίθα για την κατάκτηση οικονομικών υπερβάσεων. Τα δίκτυα του Ελληνικού Κράτους με τη συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα (εκπαίδευση, υγεία, μεταφορές, επικοινωνίες, πιστοδοτικός τομέας, ταχυδρομεία) και τα δημοτικά δίκτυα (υδροδότηση, άρδευση, αποκομιδή σκουπιδιών και εν μέρει αποχέτευση) σε σύγκριση με κάθε άλλο της Δ. Ελλάδας και όχι μόνον, θεωρούνταν «πολυτελή».

Η Κέρκυρα ήταν μπροστά και οι υπόλοιποι νομοί / τουριστικοί προορισμοί της Ελλάδας ακολουθούσαν σε μεγάλη απόσταση.

Οι ιδιωτικές της υποδομές πολυτελείς και εντελώς σύγχρονες, ενώ κάθε Έλληνας εργαζόμενος επιθυμούσε να εργαστεί στην γη της πρωτοπορίας, την Κέρκυρα.

Η Κέρκυρα δεν μετείχε στο ανταγωνιστικό πεδίο του τουριστικού προϊόντος, διότι βρισκόταν πάνω από αυτό. Η πόλη της πλήρης αρχιτεκτονικών θησαυρών, αρχαιολογικών χώρων, τεράστιων οχυρωματικών έργων με το μοναδικό χαρακτηριστικό ότι αποτελούν ζώντα λειτουργικά αστικά κτήρια και εξυπηρετούν διαχρονικά το κράτος, την κοινωνία, τον πολιτισμό ή ακόμη καλύτερα κατοικούνται από τους Κερκυραίους. Δεν αποτελεί δηλαδή η αρχιτεκτονική της μέρος μίας νεκρόπολης ή αποξενωμένα κτίσματα βάρος μίας πόλης αλλά πηγή εισοδήματος, πολιτισμού και πυλώνα ανάπτυξης για το νησί.
           
Όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που εκτέθηκαν, έπαψαν πια, είτε να υφίστανται, είτε να είναι συγκριτικά πλεονεκτήματα, ενώ η ανάπτυξη της τουριστικής αγοράς στην Ελλάδα, δημιούργησε ανταγωνιστικό πεδίο στο οποίο η Κέρκυρα σημειώνει χαμηλότερη επίδοση από αυτήν που της αναλογεί. Για να δημιουργήσουμε νέο οικονομικό περιβάλλον, νέες υποδομές, για να συντηρήσουμε καλύτερα την αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, για να προεκτείνουμε στο μέλλον τις δυνατότητες του νησιού μας και προπαντός, για να διαφυλάξουμε το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον μας, πρέπει να υιοθετήσουμε ένα σχέδιο ανάπτυξης, πρέπει να το υποβάλουμε στην κεντρική κυβέρνηση και να το εκτελέσουμε την επόμενη δεκαετία με όπλα, την ευρηματικότητα του Κερκυραίου, την επινοητικότητά του και την δημιουργία ενός δικτύου προσωπικοτήτων του νησιού, εδώ και στην Αθήνα, ώστε να μεταφερθούν πόροι, να αξιοποιηθούν οι υπάρχοντες καλύτερα και να δημιουργηθεί η απαιτούμενη υπεραξία.
 
Στατικότητα, αδιαφορία και ανεπάρκεια δεν ανήκουν στο λεξιλόγιό μας. Η αλλαγή της Κέρκυρας μέσα από την επιτυχία ενός σχεδίου είναι ο αδιαπραγμάτευτος στόχος.

Η Κέρκυρα πρέπει να αλλάξει, εμείς θα την αλλάξουμε.