Το ΠΑΣΟΚ είν΄ εδώ;

Είναι δύσκολο να συγκεντρώσει κανείς επίσημα στοιχεία για τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Όσα δημοσιεύονται προέρχονται από δημοσιογραφικές πληροφορίες. Άλλωστε η επιλογή της ηγεσίας να πάει σε εσωκομματικές διαδικασίες με το Μητρώο μελών του κόμματος ανοικτό, προϊδέαζε για το αχαρτογράφητο της κατάστασης και για κάτι ακόμα.

Με αυτόν τον τρόπο, η μοναδική επιδίωξη ήταν η προσέλκυση «εσωκομματικών» ψηφοφόρων ώστε το άθροισμά τους να συγκρίνεται με εκείνο των άλλων κομμάτων και να δημιουργούνται οι εντυπώσεις, που στην συνέχεια διαχειρίζονται αναλόγως τα φίλια μέσα ενημέρωσης. Αυτήν την ατμόσφαιρα αξιοποίησαν σε τοπικό επίπεδο όσοι επιλέγουν την εμπλοκή τους μάλλον με προσωπικά κριτήρια και επιδιώξεις παρά με πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα.

Οι αιτήσεις εγγραφής νέων μελών εξαντλήθηκαν γρήγορα, πολύ πριν το μεσημέρι της Κυριακής. Παλιά και επώνυμα στελέχη, προσκείμενα στον ηγετικό πηρύνα αλλά και στον Γ. Παπανδρέου αναρωτιόνταν, σχολιάζοντας έτσι το ρεκόρ προσέλευσης στις κερκυραϊκές κάλπες του Κινήματος, «πόσοι απ' αυτούς θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές;». Το ερώτημα άλλωστε είναι ρητορικό. Μπορεί πανελλαδικά να εκφράζεται ικανοποίηση για την συμμετοχή όμως τα ποσοστά είναι εμφανώς πεσμένα σε σχέση με τις προεδρικές κάλπες τον Δεκέμβριο σε αντίθεση πάντως με την Κέρκυρα που ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθορίζοντας εδώ και το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η σύνθεση της νέας Νομαρχιακής είναι ανανεωμένη και ζυγισμένη σε σχέση με τις ηγετικές προτιμήσεις. Η συγκρότηση της σε σώμα θα δείξει περισσότερα.

Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κόμισε καινά δαιμόνια στον τρόπο που διοργανώνονται τα συνέδρια σε αντίθεση με όσα είχε η Αριστερά καθιερώσει. Αντ' αυτών επιλέχθηκε διαδικασία με χιλιάδες, αξιοποιώντας το συνέδριο ως τηλεοπτικό γεγονός, που λειτουργεί κυρίως ως προς τις εντυπώσεις που δημιουργεί παρά για την πολιτική που επεξεργάζεται. Άλλωστε ο πρόεδρος και το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ εξ' αρχής ήταν δυο Όργανα κι όχι ένα!

Έκτοτε (1984) το υπόδειγμα βρήκε μιμητές και στα άλλα κόμματα. Ο Γ.Α. Παπανδρέου εισήγαγε την έννοια του ανοικτού κόμματος. Μοντέλο, που κι αυτό καθιερώθηκε απ' όλους, εκτός βεβαίως της κομμουνιστικής Αριστεράς.

Αυτά περί των υποδειγμάτων, των τύπων και της εξέλιξής τους. Η ανάγκη όμως παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης, δεδομένων των συνθηκών στην Ευρώπη και τον Κόσμο, δεν αφήνει πλέον και πολλά περιθώρια για αποκλειστικώς επικοινωνιακή διαχείριση των καταστάσεων. Μόνον για λόγους αδρανείας τα φαινόμενα μπορεί να παραμείνουν για λίγο ακόμα. Και σε τοπικό επίπεδο, προσωπικές, διαχειριστικές συμπεριφορές ως μοντέλο πολιτικής δραστηριότητας.