Η επιστροφή της πολιτικής
editorial
05 Μαΐου 2022
/ 21:03
Έτσι ή αλλιώς όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Και όπως τα έφερε η ζωή, όλο και περισσότερο θα στενεύουν τα περιθώρια για επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις. Κάτι τέτοιο θα εξακόντιζε τη λαϊκή οργή, ακόμα κι αν τώρα πιστεύεται ότι βρίσκεται υπό συστημικό έλεγχο, δεδομένης και της γενικότερης ποιότητας άσκησης πολιτικής και του φτωχού δημόσιου λόγου.
Η ιδεοληψία της αυτορύθμισης της αγοράς δοκιμάζεται εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια. Πολύ περισσότερο, ύστερα από τους περιορισμούς της πανδημίας και τις συνέπειες του πολέμου. Ιδιαίτατα όταν ο εχθρός είναι ο κύριος προμηθευτής ενέργειας αλλά και στρατιωτική υπερδύναμη (σ.σ. έστω πρώην).
Η επανεθνικοποίηση των πολιτικών σ' έναν Κόσμο που τρόμαξε με τους ρυθμούς και τη γεωγραφία που εισήγαγε η παγκοσμιοποίηση, προκαλεί επιπλέον προβλήματα στην ιδιοτελή και ανώριμη ευρωπαϊκή απόπειρα συγκρότησης ενιαίου χώρου. Μέχρι τώρα, σε όλες τις προηγηθείσες κρίσεις αποδείκνυε την ανετοιμότητα αλλά και τη φύσει αδυναμία της να παρεμβεί. Ακόμα κι αν αυτές οι κρίσεις ξέσπαγαν στα σπλάχνα της και στην ευρύτερη γεωγραφική ζώνη του ενδιαφέροντός της. Αξιοσημείωτη η επιβράβευση διπλωματικών ικανοτήτων αφωνίας και παράλειψης των ζητημάτων, που διαιρούσαν τους εταίρους.
Τώρα όμως;
Ανάλογες επισημάνσεις με φειδώ πάντως, έκανε και ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τις πρόγραμμα αντιμετώπισης των συνεπειών των αντιμήσεων του ηλεκτρικού ρεύματος. «Δεν θα περιμένει το βαρύ υπερωκεάνιο να στρίψει», είπε χαρακτηριστικά. Η οδυνηρή αλήθεια είναι πως ούτε στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες μπορεί να στηριχθεί κάποιος τώρα που σφίξανε τα γάλατα!
Οι πρωτοβουλίες άλλων Ευρωπαίων εταίρων να προχωρήσουν σε ανάκτηση της ιδιοκτησίας των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας ακολουθεί εκείνες της επανακρατικοποίησης εθνικών αερομεταφορέων, την εποχή των περιορισμών της πανδημίας. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ενέμεινε στο φορολογικό όπλο σε βάρος των συγκυριακών υψηλών πρόσθετων εσόδων (sic) των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας.
Έτσι ή αλλιώς όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Και όπως τα έφερε η ζωή, όλο και περισσότερο θα στενεύουν τα περιθώρια για επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις. Κάτι τέτοιο θα εξακόντιζε τη λαϊκή οργή, ακόμα κι αν τώρα πιστεύεται ότι βρίσκεται υπό συστημικό έλεγχο, δεδομένης και της γενικότερης ποιότητας άσκησης πολιτικής και του φτωχού δημόσιου λόγου.
Σύντομα θα απαιτηθεί η μεγέθυνση της δημοσιονομικής παρέμβασης στην αγορά κι επειδή και ως γνωστόν δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα να τα μαδίσει κάποιος, το αίτημα της αναδιανομής των πόρων θα βρεθεί ξανά, ψηλά στην ατζέντα. Αρκεί να είναι πολιτικά στοιχειοθετημένο.
