Να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας

Σας μεταφέρω πασχαλινές ευχές από το νησί του Πάσχα, την Κέρκυρα, τους Παξούς και τα Διαπόντια νησιά, και τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς από την Κέρκυρα των δεκάδων φιλαρμονικών και χορωδιών, των θεατρικών ομάδων, των εικαστικών, των συγγραφέων, των μουσικών του δρόμου και των μαγαζιών, αλλά και των χιλιάδων ξενοδοχοϋπαλλήλων, των σερβιτόρων, των καθαριστριών, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των μικροεπιχειρηματιών, που για άλλη μια φορά στενάζουν κάτω από την απειλή της νέας φτωχοποιησης, της νέας οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζουν. Μιας Κέρκυρας που αργά αλλά σταθερά παραδίνεται στην παρακμή, στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου,των μεγάλων ξενοδοχειακών ομίλων, την Κέρκυρα, στην οποία οι παραλίες κλείνουν για τους ντόπιους και  νιώθουμε ξένοι στον τόπο μας, την Κέρκυρραπου ακόμα δεν καταλαβαίνει γιατί έχασε τον Ερημίτη κι ας έσωσε δύο άλλες περιοχές παρθένες, τον Ίσσο και τον Χαλικούνα, οι οποίες όμως ακόμα απειλούνται. Την Κέρκυρα που την κυβερνάνε άνθρωποι χωρίς σχέδιο και όραμα, πιστοί απλώς στην κυβέρνηση και τους εργολάβους της.

Το συνέδριο μας πραγματοποιείται σε μια στιγμή που όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί βρίσκονται σε κρίση εδώ και χρόνια. Κράτος ανάλγητο,  ανίκανο και διεφθαρμένο. Συνδικαλισμός απομαζικοποιημένος, πότε κρατικός και πότε κομματικόςυπηρέτης. Αυτοδιοίκηση ατροφική, παρακλάδι της κεντρικής εξουσίας. Κόμματα μηχανισμοί εξουσίας και διανομής ρόλων και θέσεων. Αποτελούμε μέρος της κρίσης αυτής, αλλά είμαστε οι μόνοι που με ειλικρίνειαπροσπαθούμε να γίνουμε μέρος της λύσης. Μόνο που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί η εποχή των μεγάλων αφηγήσεων. Ο Σοσιαλισμός κακοποιήθηκε θανάσιμα, η Σοσιαλδημοκρατία αυτοκτόνησε στην αγκαλιά του νεοφιλελευθερισμού και ο τρίτος δρόμος της δικής μας αριστεράς τραυματίστηκε βαριά στις Συμπληγάδες των μνημονίων.

Το ζητούμενο είναι να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας προσδιορίζοντας πειστικά το περιεχόμενο του νέου ριζοσπαστισμού, ριζωμένου στις πανανθρώπινες αξίες της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της Δημοκρατίας, αλλά και γειωμένου στην εμπειρία της διακυβέρνησης. Να δείξουμε ότι για την αριστερά πολιτική δεν είναι η Τέχνη του εφικτού, αλλά της διεύρυνσης και υπέρβασης του. Να πείσουμε ότι και θέλουμε και μπορούμε και ξέρουμε πώς να το κάνουμε.

Αυτό μπορεί να φανεί μόνο μέσα από ένα σχέδιο για την κοινωνία που θα πείθει ότι είμαστε έτοιμοι για την μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση στο Κράτος με αξιοκρατία και διαφάνεια, στην Αυτοδιοίκηση που θα κάνει τους Δήμους και τις Περιφέρειες βασικούς πυλώνες ανάπτυξης, κύτταρα συμμετοχής και δημοκρατίας με πόρους και αρμοδιότητες, στην Εκπαίδευση με ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα σχολικής στέγης, με εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς, με ανοιχτές πόρτες των Πανεπιστημίων, με λίγες ώρες στα θρανία και πάρα πολλές σε δράσεις και δραστηριότητες εξωστρεφείς σύμφωνες με τα ενδιαφέροντα της νέας γενιάς. Με σχέδιο εξωστρέφειας της οικονομίας σε όλους τους τομείς, ανάλογο με τις προκλήσεις της 4ηςβιομηχανικής επανάστασης, της κλιματικής κρίσης. Με πρόνοια για τα τριάμισι εκατομμύρια πολίτες που δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα, τους ανέργους, τους μερικά απασχολούμενους, τους ανασφάλιστους, τους μικροεπιχειρηματιες, τους νέους υψηλών προσόντων που ξενιτεύονται.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα χρειάζεται μια πλατιά κοινωνική συμμαχία όλων των στρωμάτων που πλήττονται από τις κυβερνητικές επιλογές, την νεοφιλελεύθερη πολιτική της συσσώρευσης των κερδών στους λίγους και εκλεκτούς.

Με ένα κόμμα ανοιχτό σε όλους, χωρίς περιορισμούς καιfacecontrol, χωρίς πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων, με ενισχυμένες τις αμεσοδημοκρατικές λειτουργίες που θα μεταφέρουν στα απλά μέλη την ευθύνη για την λήψη όλων των σημαντικών αποφάσεων, από την εκλογή της ηγεσίας μέχρι τη συμμετοχή σε κυβέρνηση. Με περιφερειακή οργάνωση και δομή,με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών σε εθνικά ή περιφερειακά δημοψηφίσματα για μείζονα θέματα.

Το μοντέλο του κόμματος που πολλοί από μας υπηρετήσαμε για μερικές δεκαετίες, αυτό το κόμμα νέου τύπου με την πυραμιδική δομή και την δήθεν αμφίδρομη επικοινωνία κορυφής και βάσης, αυτό το απομεινάρι του λενινιστικού κόμματος έχει κλείσει προ πολλού την ιστορική του διαδρομή, χωρίς να έχει αποδείξει μέχρι σήμερα την δημοκρατικότητα του. Δεν ανταποκρίνεται στα νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, σε μια εποχή που οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα, η απαίτηση για συμμετοχή, η έκρηξη του διαδικτύου αχρηστεύει όλα τα παραδοσιακά εργαλεία πληροφόρησης και συμμετοχής και περιφρονεί τις διαδοχικές μεσολαβήσεις πουδιαστρέβλωναν η εξαφάνιζαν την βούληση της κομματικής βάσης μέσα από ένα παιχνίδι συσχετισμών, μηχανισμών καισυμβιβασμών στην κορυφή. Κι αυτό είναι κάτι που ο ανανεωτικός χώρος το συζητάει από το 1986. Αργήσαμε πολύ να το αλλάξουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, από αυτό το συνέδριο πρέπει να βγούμε δυνατοί, αισιόδοξοι και αποφασισμένοι να αλλάξουμε τα πάντα στην κοινωνία και πρώτα τον εαυτό μας, να εμπιστευτούμε την κοινωνία, αυτούς που είναι δίπλα μας χωρίς να είναι μέλη μας, αυτούς που περιμένουν να μας δουν να είμαστε παντού, στον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τους απλούς συλλόγους της γειτονιάς και του χωριού, για να υπηρετήσουμε την κοινωνία κι όχι τους εαυτούς μας ή τους εκλεκτούς μας.

Καλή δύναμη και με τη νίκη.