Μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου
editorial
02 Μαρτίου 2022
/ 18:54
Η διαχείριση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στον ελληνικό, πολιτικό διάλογο δεν είναι εύκολη υπόθεση για τους αριστερούς. Παρά τις οδυνηρές στροφές της ελληνικής ιστορίας, που σχετίζονται με την στάση του ρωσικού παράγοντα, η συναισθηματική ταύτιση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Κι ας μην είναι ο Πούτιν εκ των ηγετών του άλλοτε κομμουνιστικού κόμματος.
Η επίμονη αναφορά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, λογική προσέγγιση, δύσκολα αμβλύνει την συνήθεια. Στο γιουγκοσλαβικό, το αριστερό με το ομόδοξο συναντήθηκαν, απλοποιώντας τον συναισθηματικό γρίφο. Η αντιπαγκοσμιοποιητική ρητορική έμπλεξε λίγο τα πράγματα, οδηγώντας τις σκέψεις σε προστατευτικές, εθνικές αναφορές ως αποτέλεσμα της θεώρησης ότι δηλ. η παγκοσμιοποίηση είναι αγγλοσαξονικό τέχνασμα και όχι πραγματική κατάσταση. Με αυτές τις παραδοχές, ήταν εύκολο να προεκταθεί η χρόνια αφήγηση για το τι είναι αριστερό και προοδευτικό απέναντι στο δεξιό και συντηρητικό. Δίκαιο και άδικο.
Στο μεταξύ το εξαιρετικά μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής και έτσι κεφαλαιακής συσσώρευσης βεβαιωνόταν με ολοένα και μεγαλύτερους ρυθμούς στην οικουμενική κυβερνοσφαίρα, στο cloud. Η ισχυρότερη απόδειξη πως αυτή η παγκοσμιοποίηση έχει ποιοτικότερα χαρακτηριστικά κάθε προηγούμενης. Εκτός δε της συγκέντρωσης, συντελείται και η εντυπωσιακή μεταφορά πόρων από τη Δύση στην Ανατολή. Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για τον επαναπατρισμό του πλούτου.
Η συνεπαγόμενη μεταφορά ισχύος αλλάζει συνολικά τη γεωγραφία των δυνάμεων και τον συσχετισμό τους. Κάποτε ο γρίφος βρισκόταν ανάμεσα στη Μόσχα και το Βερολίνο. Η Ευρώπη ήταν το κέντρο του ανθρώπινου σύμπαντος. Η ερμηνεία των γεγονότων και της ιστορίας γινόταν μέσα σ' αυτό το πλαίσιο. Ακόμα κι αν ήταν παγκόσμια η σύρραξη, το ευρωπαϊκό ήταν το σύστημα αναφοράς της.
Στις μέρες μας η Ευρώπη είναι η τρίτη κατά σειρά δύναμη. Η Ρωσία πρώην, αναζητάει ρόλο συμπληρωματικό. Τα μέσα ενημέρωσης της Άπω Ανατολής μόλις και μετά βίας αναφέρονται στην οδυνηρή και αιμάσσουσα ουκρανική κρίση. Επεισόδια ιστορικής αδράνειας ή μήπως το προοίμιο ενός άλλου μέλλοντος; Στο μεταξύ σπαράζει η καρδιά σου με τις εικόνες από το φονικό μέσα στις πόλεις, είτε νιώθεις αριστερός είτε όχι!
