Η μεγάλη εικόνα της ουκρανικής κρίσης
editorial
23 Φεβρουαρίου 2022
/ 13:19
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ να πνίξει τη Ρωσία ξεδιπλώθηκε τη δεκαετία του ΄90. Το βαλκανικό μέτωπο της Γιουγκοσλαβίας απέκτησε κι αυτήν τη διάσταση.
Προηγουμένως η συλλογική ηγεσία της ενιαίας Χώρας είχε αποτύχει να διαχειριστεί την κληρονομιά του Τίτο. Πνίγηκε μέσα στη γερμανική υστεροβουλία, που έβαλε στο μάτι τη βόρεια, βορειοδυτική Γιουγκοσλαβία αλλά και στις αντανακλαστικές, σερβικές προσδοκίες να επαναλάβουν παλιά κλέη ανακάμπτοντας σε ΄κείνα τα γεωγραφικά όρια.
Η διαπραγματευτική γραμμή Καραμανλή - Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι, που συνέδεσε το όνομα της πΓΔΜ με την ένταξη στο ΝΑΤΟ (σ.σ. εάν και εφόσον), τελεσφόρησε αργότερα με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας σ' αυτό, όσες επικλήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Παύλου Μελά κι αν έγιναν.
Στο μεταξύ η Ουκρανία έγινε η νέα Πολωνία, τουλάχιστον όσον αφορά στη Ρωσία, της οποίας ας σημειωθεί ότι το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής ανέκαθεν προέβλεπε τη δημιουργία ζώνης προστασίας από τους ορκισμένους δυτικούς της φίλους. Ότι και να λέει τώρα ο Βλαδίμηρος Πούτιν, αυτή η επιδίωξη σφράγισε τις εξελίξεις στην σοσιαλιστική, ανατολική Ευρώπη αλλά και στα δυτικά κόμματα, τον 20ο αιώνα.
Η παραβίαση αυτών των δεδομένων, πάντοτε ανέβαζε τον υδράργυρο της έντασης ανάμεσα στους Σλάβους και τους άλλους. Η ναπολεόντεια εκστρατεία αλλά και η χιτλερική επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, είναι τα πλέον γνωστά επεισόδια σ' αυτήν την επιδίωξη. Κυρώσεις και διαπραγματεύσεις στα μεσοδιαστήματα προκαλούσαν το νέο καθεστώς των σχέσεων, διαμορφώνοντας έτσι τον νέο γεωπολιτικό χάρτη της Γηραιάς Ηπείρου στα ανατολικά της.
Σ' αυτή τη φάση της κρίσης, ο Πούτιν δεν είναι ο επισπεύδων. Προηγήθηκε η σταδιακή περικύκλωση της Ρωσίας, γεγονός όμως που στάθηκε αδύνατον να αποτραπεί, και ως προοπτική και ως γεγονός, λόγω των αναπόφευκτων (!) επιδιώξεων.
Αν η γερμανογαλλική Ευρώπη φανεί αυτή τη φορά λιγότερο υποτελής στους Αγγλοσάξονες μπορεί και να αποκαταστήσει την ευρωπαϊκή συνοχή, που ο Λένιν θεωρούσε αδύνατη λόγω των εγγενών, εθνικών ανταγωνισμών. Κάτι που ενδεχομένως να «εκβιάσουν» και οι Κινέζοι, αξιοποιώντας το τωρινό, ευρωπαϊκό μέτωπο στην σύγχρονη, στρατηγική τους αναμέτρηση με τους Αμερικανούς.
