Ο Πελά(τ)ης έχει πάντα δίκιο;

Πρώτα, πρώτα, οι Κερκυραίοι δεν είναι δυνατόν να μιλάνε για οικονομική ύφεση.  Η οικονομία τους μεγαλώνει διαρκώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πια ύφεση; Πρόκειται για τον ορισμό της ανάπτυξης!

Έτσι η συζήτηση και η ενδοσκόπηση φορέων, κλάδων και μεμονομένων επαγγελαμτιών ακόμα, αποκτάει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εφόσον γίνεται σ' αυτό το πραγματικό φόντο κι όχι στον συνήθη τόπο της κλάψας και έτσι στο έδαφος μιας ψευδούς πραγματικότητας.
Η κατανομή του πλούτου είναι άλλη κουβέντα. Σημαντική, σκληρή αλλά άλλη. Και ως τέτοια αγγίζει τα ιερά και τα όσια των πολιτικών προθέσεων και εξαγγελιών, κυρίως των εφαρμογών αλλά και των θρυλούμενων για το εγγύς μέλλον. Ιδιαιτέρως μάλιστα σε μια περιοχή της Επικράτειας, που η πολιτική κυριαρχία της κυβερνώσας Αριστεράς είναι σχεδόν καθολική.

Ο λόγος γίνεται κυρίως για την αμοιβή της εργασίας στον τουρισμό και γενικότερα αλλά και για την επιστροφή του αναγκαίου μέρους του τζίρου στις δημόσιες υποδομές, προκειμένου τουλάχιστον να αναπληρώνεται η φθορά από την χρήση τους στο όνομα του προαναφερθέντος τζίρου.

Ένα ακόμα ενδιαφέρον πεδίο είναι οι δυνατότητες της κερκυραϊκής οικονομίας να συγκρατεί μέρος αυτού του τζίρου ώστε να διανέμεται και στον πληθυσμό, που δεν σιτίζεται αμέσως από τον τουρισμό αλλά είναι όμως αναπόδραστο συμπλήρωμά του.

Υποστηρίζεται ότι η καλύτερη περίοδος για ν' ανοίξει μια τέτοια συζήτηση είναι τώρα. Δηλ. στο τέλος μιας καλής χρονιάς και με τους οιωνούς για την επόμενη, ανάλογους.

Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία ώστε να ανατάξει η Κέρκυρα τη δημόσια οικονομική της κατάσταση. Να αντιμετωπίσει παθογένειες ετών. Να κεφαλαιοποιήσει επί της ουσίας τις επιδόσεις της. Να αποκαταστήσει κάποια έστω δικαιοσύνη εκεί που παραβιάζεται διαρκώς και κατάφωρα, ανεξαρτήτως , αλίμονο, των οικονομικών επιδόσεων. Συχνά, ψευδώς στο όνομα αυτών των επιδιώξεων...