Δευτέρα 25.11.2024 ΚΕΡΚΥΡΑ

Ισχυρότατο ράπισμα (περί οβελίσκου, ο λόγος)

Δημήτρης Λεβέντης
17 Μαΐου 2021 / 18:35

Επιτέλους μετά από πολύ καιρό η Κέρκυρα ορθώνει ανάστημα και δείχνει να αντιστέκεται κατά της λογικής της φανφαρόνικης αυθαιρεσίας κατά της κάθε παπάρας* των εμπόρων της εθνικοφροσύνης κατά των βανδαλισμών και της λεηλασίας της μνήμης και των τοπίων στο όνομα της «ανάπτυξης».

Ο Οβελίσκος ήταν έτοιμος να φορεθεί καπέλο κατά μεσίς του κυκλοφοριακού κόμβου (στρογγυλού σημείου) του νέου λιμανιού. Μετά την έγκριση της Αρχαιολογίας φαινόταν στρωμένη η υπόθεση για να γίνουν τα αποκαλυπτήρια με την παρουσία όλου του συφερτού ντόπιων και αλλότριων ανθυποσελέμπριτις της πολιτικής και του λάιφ στάιλ.

Ήρθε όμως η ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής και τους χάλασε τη γιορτή. Με απλά σαφή τεκμηριωμένα επιχειρήματα απορρίφθηκε η τοποθέτηση του Οβελίσκου. Τα παιδιά της Επιτροπής έδειξαν ότι η Κέρκυρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι υπογραμμίζοντας ότι η επέμβαση.
α. είναι εκτός κλίμακος σε σχέση με το γύρω δομημένο περιβάλλον. 
β. Θίγει το υπάρχον μοντέρνο μνημείο του επιβατικού σταθμού δια χειρός Σακελλάριου (του είχε ανατεθεί με προσωπική παρέμβαση του τότε Πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή). 
γ. Χαλάει την οπτική σύγκλιση των οδικών αξόνων.
δ. Δεν υπάρχει πρόσβαση πεζών για να ανιχνευτούν τα ίχνη των επιγραμμάτων της στήλης. Συνηγορώ ολόψυχα ότι οι παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο μικρής ή μεγάλης κλίμακας δεν έχει σημασία αν είναι υπόθεση καλής θέλησης φιλανθρωπίας μεγαλόψυχων ευεργετών. Δεν είναι υπόθεση μια δράκας ανθρώπων της εξουσίας.

Ο δημόσιος χώρος ανήκει στους πολίτες του νησιού και οι επεμβάσεις σε αυτόν πρέπει να είναι προϊόν διαλόγου και σχεδιασμού των θεσμών και μηχανισμών του τόπου με όσο  δυνατόν ευρύτερη ουσιαστική  λαϊκή συμμετοχή. Η απόφαση αποτελεί ηχηρό φούσκο στη δεσποτική επηρμένη ξερολίαση των παραγόντων του Υπουργείου Πολιτισμού και των ασυνάρτητων προτάσεων που αφορούσαν τις επεμβάσεις στον κόμβο. Δλδ απέρριψαν ένα πίδακα  ύδατος δυόμιση μέτρων για να προκρίνουν ένα συμπαγές τέρας 8μιση μέτρων που θα φθάνει στο μέσον του δεύτερου ορόφου του διπλανού ξενοδοχείου.

Όχι ρε παιδιά! κρατήστε τα μνημεία σας και της εφευρέσεις σας να τα στήσετε στις αυλές σας η Κέρκυρα δεν αποτελεί πεδίο πειραματισμών για κανέναν σωτήρα. Η Κέρκυρα βρίθει από βλοσυρές και αντιδραστικές μορφές παπάδων και στρατηγών. Είναι επαρκέστατη για την συγκεκριμένη περίπτωση η παρουσία του ογκώδους  αγάλματος του μισθοφόρου των ενετών Σούλεμπουργκ καθώς και η ετήσια δοξασία προς τιμήν του προστάτη της πόλης που ο θρύλος θέλει να την έχει υπερασπιστή.

Φτάνει η αντίδραση του πυρηνάρχη της τοπικής Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Κοντού για να αντιληφθεί κάποιος  τη λύσσα της τοπικής αντίδρασης ενάντια στην απόφαση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής. Εζήλωσε δόξαν αρχιτέκτονα ο θεμιστοπόλος κύριος Κοντός ο οποίος καλεί την δημοτική αρχή ότι πρέπει να προχωρήσει μόνη της  στην τοποθέτηση του οβελίσκου αναλαμβάνοντας ξεκάθαρη πολιτική απόφαση. Ως αρωγός της θέμιδος έπρεπε να ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται νομικά και οι Κόμηδες το μόνο που μπορούν κάνουν είναι  να προσφύγουν σε ανώτερο όργανο Αρχιτεκτονικού ελέγχου. Απαντώντας στους αυτόκλητους διακοσμητές του δημόσιου χώρου θέλω να υπογραμμίσω ότι εναντίον των Οθωμανών υπήρξαν κι άλλοι νεκροί Κερκυραίοι και Έλληνες υπερασπιστές του νησιού όταν αυτό καταλήφθηκε από Τσαρικούς Ρώσους υπό τον Άγιο Ουσακόφ και τον Καβίρ Μπέη το 1801 που εκπόρθησαν τους δημοκρατικούς Γάλλους για τους οποίους η τοπική συντήρηση τρέφει άφθονο μίσος που διαρκεί ακόμα. Μετέφερε μήνυμα του Πατριάρχη για εξέγερση κατά των ασεβών άθεων Γάλλων ο Ναύαρχος που συνεργάστηκε στενά και με τον Αλή Πασά για τη κατάληψη των Επτανήσων που έμειναν υποτελείς φόρου στην Υψηλή Πύλη. Κάπου πρέπει να μνημονευθούν και οι σφαγιασθέντες κερκυραίοι αγρότες και αγρότισες που εσφαγιάσθησαν από την ρωσοτουρκική φρουρά  υπό τον Κόμη Μοντσενίγο. 

Ας λάβουμε υπ' όψιν μας ότι σε αυτό τον τόπο δεν υπάρχει ένα μνημείο για τις ηρωίδες που κράτησαν όρθια την Κέρκυρα, τις Κορφιάτισες αγρότισσες που σάπισαν τα χέρια τους και τα κορμιά τους  τσαπίζοντας και ψάχνοντας τη Γη. Για τον Κερκυραίο εργάτη που θεμελίωσε και δούλεψε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές πόλεις της χώρας μέχρι να τα αλώσει όλα η τουριστική μονοκαλλιέργεια. Δεν υπάρχει ένα μνημείο για την ελιά που έθρεψε γαλούχησε γενιές και γενιές επί αιώνες. Τέλος για το οποίο  πρέπει να βρούμε λύσεις και να το εφαρμόσουμε άμεσα είναι η σύνδεση του νέου λιμανιού με την παλιά πόλη και τα περίχωρα του Μαντουκιού με ασφαλείς στρωτούς ανεμπόδιστους πεζόδρομους τους οποίους θα διαβαίνουν κάθε μέρα χιλιάδες κόσμος που αποβιβάζεται στο νησί.

Τέτοια θέματα Πολεοδομικής και Αρχιτεκτονικής σημασίας πρέπει να μας απασχολούν και όχι η φιλοδοξία του κάθε σωτήρα  που ήδη έναντι ευτελών τιμημάτων έχουν αλώσει το Βίδο, τον Ερημίτη, το κλαμπ Μεντ.
*παπάρα = στην σχεδιαστική Αρχιτεκτονική γλώσσα λογίζεται ως το περιττό φόρτωμα των σχεδίων μιας μελέτης για να καλυφθούν οι ελλείψεις της. Π.χ. λουλούδια, ζαρντινιέρες, racing cars, ευτυχισμένα παιδάκια που βολτάρουν με τις μαμάδες τους κλπ.