Τα παιδιά μαζί και δίπλα με τον Πολυλά

Ήμουν μαθητής Δημοτικού όταν ο τότε Δήμαρχος Κερκυραίων Χρύσανθος Σαρλής πιστωνόταν την επιτυχία του ερχομού καμηλών στην Κέρκυρα και της έκθεσής τους κάτω από το καμπαναριό της Ανουντσιάτας στο Καζιόν. Ήταν αισιόδοξα χρόνια.

Σταδιακά οι χριστουγεννιάτικοι στολισμοί στην πόλη υποχώρησαν έως που υποβαθμίστηκαν. Στην απορία για την ανυπαρξία κάποιου σχεδιασμού ακουγόταν συχνά ότι το βάρος δίνεται στο Πάσχα και ότι ''έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έρχεται Κέρκυρα για διακοπές το χειμώνα''. Με τις αυτοδιοικητικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών η κατάσταση χειροτέρεψε και η πόλη της Κέρκυρας έδινε συχνά τα Χριστούγεννα την εικόνα ενός αυτοτιμωρούμενου αστικού κέντρου: ανύπαρκτος στολισμός- πέρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σκουπίδια ακόμα και έξω από τον Άγιο κ.α.

Η εικόνα αυτή σταδιακά αλλάζει και ο τρόπος γεννά ποικίλες αντιδράσεις. Επιλέχτηκε από την παρούσα Δημοτική Αρχή η δημιουργία ενός χριστουγεννιάτικου χωριού έξω από το Σαν Τζιάκομο- και όχι στη ψυχρή άσφαλτο της Άνω Πλατείας όπως είχε επιχειρηθεί ανεπιτυχώς προηγουμένως. 

Η εικόνα είναι παντοδύναμη. Η προτομή του Ιάκωβου Πολυλά περικυκλωμένη από πλαστικά ζαχαρωτά και γλειφιτζούρια γεννά διαμαρτυρίες. Το αν είναι υστερόβουλες ή ειλικρινείς έχει μικρή σημασία. Σε αυτόν ακριβώς το χώρο με την ατμόσφαιρα υπαίθριου θεάτρου κάθε επιπλέον ενέργεια πρέπει να συνάδει με την ιστορικότητα του.

Τα παιδιά, γιατί σε αυτά απευθύνονται τα Χριστούγεννα, θα διασκεδάσουν όπως και να έχει. Κλειδωμένα έξω από τι παιδικές χαρές (οποία παράνοια!) χαίρονται με τη ψυχή τους το συνδυασμό μουσικής και χρωμάτων. Έχω την πεποίθηση ότι μπορούμε να τους προσφέρουμε και κάτι παραπάνω ακριβώς σε αυτόν το χώρο μακριά από αισθητικό παλαιοημερολογιτισμό και προσβλητική καινοτομία.
 
Μέσα από την μαγεία του Πολυλά
 
Ο Ιάκωβος Πολυλάς, αν και άφησε μεταφραστικό, κριτικό, ποιητικό και πεζογραφικό έργο, ήταν ολιγογράφος. Τη διετία 1891-2 δημοσίευσε στην εφημερίδα Εστία τρία σύντομα διηγήματα: ''Ένα μικρό λάθος'', Η συγχώρεσις και τα ''Τρία φλωριά''. 

Σύμφωνα με τον Καθηγητή Θ. Πυλαρινό (Πεζογράφοι Κερκυραϊκής Σχολής, Ζ' Πανιόνιο Συνέδριο) τα τρία σύντομα διηγήματά του αποτελούν κερκυραϊκό ηθογραφικό πρότυπο και ταυτόχρονα κερκυραϊκή πρόταση γλώσσας, καθορίζοντας την πορεία που ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης αργότερα. 



Ειδικά το διήγημα ''Τρία Φλωριά'' είναι ένας λαογραφικός θησαυρός για την κερκυραϊκή ύπαιθρο και όχι μόνο. Συγκεντρώνει αφηγήσεις και παραδόσεις για το μώρο και το φύλαγμα θησαυρών, για αστυμαγεία ανάμεσα στα καντούνια, για  επιδημίες και λοιμικές ασθένειες που έσβησαν χωριά όπως το Ζυγονό δίπλα στον Άγιο Ματθαίο, για το βρυκολάκιασμα των αδίκων, για ανεκπλήρωτες έρωτες και κοινωνική δικαιοσύνη. Οι ιστορίες του Ντίκενς, του Χόφμαν και του Άντερσεν γεμίζουν με μαγεία τις κρύες νύχτες και η επιβίωσή τους δεν είναι τυχαία και περιστασιακή.

Παράλληλα εμείς έχουμε τη δυνατότητα θα καταθέσουμε μια κερκυραϊκή πρόταση που όχι μόνο συνάδει με την μαγική ατμόσφαιρα των γιορτών αλλά και την πλαισιώνει ιδανικά σε θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και θεατρικό επίπεδο. Δίπλα λοιπόν στην προτομή του Πολυλά να σκηνοθετηθεί μια ιστορία του που, εκτός των άλλων, αποτελεί μια έμπρακτη παράδοση μαθήματος τοπικής ιστορίας.