Προφητικόν (Οδυσσέα Ελύτη, 1964)

Το κείμενο του μεταφράστηκε και φιλοξενήθηκε στον ελληνικό Τύπο https://www.tanea.gr/…/giouval-noe-xarari-pos-tha-einai-o-…/.

Και 'δω το θέμα χρειάζεται προσοχή διότι τις επισημάνσεις του Χαράρι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε να τις αποδώσει σε νοσηρές συνωμοσιολογικές θεωρίες καθ' όσον αφορούν στην τρέχουσα πραγματικότητα. Κατάσταση δραστικότερη με τις δραματικές δυνατότητες ελέγχου των δεδομένων, και των βιομετρικών, με την ευρεία εφαρμογή της 5G τεχνολογίας. Για το know how της οποίας ξέσπασε προ κορωνοϊού ο εμπορικός πόλεμος ανάμεσα στις δυο υπερδυνάμεις, την Κίνα και τις ΗΠΑ.
Περιορίζοντας τη φαντασία μας να μην ξεσαλώσει, δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι η συγκέντρωση και επεξεργασία βιομετρικών χαρακτηριστικών του καθενός συνιστά δυνατότητα χειραγώγησης του πληθυσμού με τρόπο πρωτότυπο και ολοκληρωτικό. Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για τεχνολογία, που μπορεί να απελευθερώσει τον καθένα και το κυριότερο να κάνει ορατές τις ανάγκες ενός εκάστου, στο πλαίσιο μιας κοσμαντίληψης για την οργάνωση των ανθρώπινων σχέσεων με γνώμονα και κριτήριο την ικανοποίησή τους.
Εν ολίγοις, η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη. Παίρνει το πρόσημο που της δίνει η κυριαρχούσα κατάσταση, οικονομική προσδοκία και αισθητική. Στον αντίποδα επεξεργάζεται η εναλλακτική της δυνατότητα, με μια παρατήρηση. Οι κανόνες ισορροπίας και αρμονίας δέον όπως επιβεβαιώνονται με την συνδρομή όλων, μηδενός εξαιρουμένου, των παραγόντων της Φύσης, όπως τους περιγράφει ο ποιητής. Βλέπω την διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών. Βλέπω τις κανονιοφόρους του έρωτα. Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει...
Δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ένας διαλεκτικός ρόμβος ορθώνεται μπροστά στον καθένα και σ' όλους μαζί. Κι όπως δίδαξε ο Αντώνης Σαμαράκης, Στη διάρκεια του ταξιδιού, ο απάνθρωπος ορθολογισμός και η μαθηματική αντίληψη του Καθεστώτος και της Ασφάλειας θα βρεθούν απέναντι σε ένα απρόοπτο, σε ένα λάθος. Ο πολίτης και ο ένας από τους πράκτορες που τον κυνηγούν, προλαβαίνουν ακούσια να μοιραστούν στιγμές απροσποίητα ανθρώπινες μια βόλτα, η πλαζ, μια μπάλα, το λούνα παρκ. Αρκεί ένας κόκκος ανθρωπιάς για να βραχυκυκλώσει την αμείλικτη τελειότητα του καθεστωτικού Σχεδίου και του μηχανισμού της εξόντωσης; Ε, Γιουβάλ;