Το δις εξαμαρτείν...

Η τουρκική κρίση είναι αναμενόμενη, κυρίως εξαιτίας της πολεμικής εμπλοκής στην πολύπλοκη κρίση της Μ. Ανατολής. Υπ' αυτή την έννοια οι αναταράξεις στον τουρισμό της ήταν κι αυτές αναμενόμενες. Κι όχι μόνον αυτό αλλά κανείς δεν περιμένει αναταράξεις και εξ αυτών συμπτώματα να εξαφανισθούν εν ριπή οφθαλμού. Η αστάθεια θα συνεχισθεί με επάλληλες εντάσεις πότε στις εξωτερικές της σχέσεις και πότε στην εσωτερική, πολιτική σκηνή. Την εκτίμηση αυτή κάνουν και οι παράγοντες του διεθνούς τουρισμού και παίρνουν τις αποστάσεις τους από τη γείτονα. Όταν θα ησυχάσει πάλι αυτή περιοχή, οι χάρτες δεν θα είναι εκείνοι που ήταν το 2001 και οι αναφορές σε Χώρες και χώρους δεν θα είναι οι ίδιες με του 2010. Η σκληρή πολιτική του Ερντογάν άλλωστε δεν είναι η αιτία αλλά το σύμπτωμα...

Ο άξονας Ιονίου - Αδριατικής, κοσμούμενος με τα "παιδιά της Βενετίας" και home port  τη... μάνα τους, προβάλλει ως ο εναλλακτικός τουριστικός δρόμος. Σταθερός, όμορφος, ήσυχος, αρκούντως αναγεννησιακός, πεδίον δόξης λαμπρόν για τζίρους και εισοδήματα. 

Η πρόβλεψη ότι το έκτακτο φετινό, γίνεται το πιθανότερο μελλοντικό ωθεί δημόσια και ιδιωτική οικονομία σε υποχρεώσεις ανταπόκρισης. Κι επειδή στα '70 και τα '80, οι "ιθαγενείς" χόρτασαν χάντρες και ωραία λόγια, καλό είναι τώρα να προσέξουν που μαζεύεται η προστιθέμενη αξία και να την κάνουν δρόμους, υποδομές και πολιτισμό δικό τους κι όχι εξωτερικό εισόδημα του άλλου, όπως την άλλη φορά...