Μην πυροβολείτε τον πιανίστα!
editorial
07 Οκτωβρίου 2019
/ 15:56
Δεν πρόλαβε να κοπάσει η εκδήλωση ελληνικής ικανοποίησης επειδή ο Αμερικανός υπεξ Μ. Πομπέο από την Αθήνα, (όπου ανανεώθηκε και αναβαθμίστηκε η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελλάδα, ναι εκείνη για τις βάσεις, που είχε αναδιαπραγματευτεί ο Α. Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του ΄80) τράβηξε το αυτί του Ερντογάν για την επιθετική, αναθεωρητική του στάση στο Αιγαίο και τη θάλασσα της Κύπρου.
Ο προϊστάμενος του, πρόεδρος των ΗΠΑ με πολιτική στροφή 180 μοιρών, που θα τη ζήλευαν η Μαρία Δρυ, ο Κάρολος Ρούσης και ο Γιώργος Λούμπος, άνοιξε τον δρόμο για την επέκταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Τούρκων απέναντι στους Κούρδους στη Βόρεια Συρία. Επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει την στροφή του αυτή, το τέλος του πολέμου με τον ISIS, παραλείποντας να ερμηνεύσει το γεγονός ότι ο ISIS δεν υπήρχε όταν άρχισαν όλα αυτά πριν από περίπου 20 χρόνια και προέκυψε όταν προέκυψε ως το αποτέλεσμα της εισβολής της ευρείας αμερικανο-αγγλοσαξονικής στρατιάς στις θερμές θάλασσες. Αλλά όπως θάλεγε κι ο Ράντοβαν Κάραζιτς (συνέντευξη στον Γ. Κατσαΐτη στο Βελιγράδι τον Μάρτιο του 1993), οι μεγάλες δυνάμεις επιχειρούν πρωτότυπα πράγματα και βεβαίως δεν έχουν να δώσουν εξηγήσεις σε κανέναν. Αλίμονο στους ηγέτες που συναρτούν την στρατηγική τους από την εύνοια των μεγάλων δυνάμεων. Κι επειδή πολλή μελάνη έχει χυθεί για την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Χώρας λόγω της κομβικής υπόστασής της στα ενεργειακά και εμπορικά δίκτυα, ίσως χρειάζονται διευκρινίσεις γι' αυτόν. Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη αναθεωρητική στρατηγική, που ξεκίνησε με το σφαγείο στη Γιουγκοσλαβία, στη δημιουργία του οποίου αναμφίβολα συνέβαλαν οι ντόπιοι, από την συλλογική ηγεσία που διαδέχθηκε τον Τίτο και εντεύθεν, έως την τεράστια επιχείρηση από το στρατηγικό τρίγωνο στο Αφγανιστάν έως τις ανατολικές όχθες του Ατλαντικού στη Βόρεια Αφρική, δεν ενέπλεξε στρατιωτικά/πολεμικά την Ελλάδα. Έτσι αυτή μεταβλήθηκε σε ειρηνική νησίδα σε μια εύφλεκτη περιοχή, στους πολέμους της οποίας συνήθως μπλεκόταν, διεκδικώντας αυτό που το κυρίαρχο αφήγημα θεωρούσε ολοκλήρωση του εθνικού χώρου. Μετά την προδοτική συμβολή της χουντικής Αθήνας στο δράμα της Κύπρου δεν το ξαναεπιχείρησε. Και τώρα ετοιμάζεται να δρέψει τους καρπούς της σύγχρονης ενεργούς ουδετερότητας, που αρχικώς ρεζίλεψε την Αθήνα κατά την κρητική εξέγερση, με αντίτιμο τα διόδια που θα αφήνουν οι διερχόμενοι αγωγοί και τα logistics από στεριά, θάλασσα και αέρα, αναπτύσσοντας έτσι κυρίως μια οικονομία υπηρεσιών συμπληρωματική προς τις διερχόμενες συν τον τουρισμό. Για όποια άλλη σκέψη τώρα ή στο μέλλον, εγγύς ή απώτερο, το φάντασμα του Καράκας θα πλανιέται πάνω από το Βόρεια αθηναϊκά προάστια, άντε και τη Ραφήνα, καμιά φορά δε και την λαϊκότερη Κυψέλη!
