Τώρα που βρήκαμε φτυάρι και παπά!
editorial
03 Σεπτεμβρίου 2019
/ 16:07
Την ώρα που δίνουν και παίρνουν, οι εσωκομματικοί διαγκωνισμοί και οι τρικλοποδιές στον χώρο της ΝΔ στην Κέρκυρα, με ζητούμενο τη νομή της εξουσίας και την αναδιανομή των θέσεων επιρροής και ισχύος, ηχεί συμπαθητικά η επωδός ότι δεν μας νοιάζουν τα κόμματα αλλά το καλό της Κέρκυρας.
Είναι συνέχεια του παλιού και καλού ότι δηλ. όταν μπαίνεις στον Δήμο οφείλεις ν' αφήνεις απ' έξω την κομματική σου ταυτότητα, μότο που χρησιμοποιούμενο συνήθως συνεπαγόταν την πιο σκληρή κομματική στάση έναντι κάθε αντιπάλου! Έτσι κι η κυβέρνηση Μητσοτάκη για λόγους υπερκομματικής ανωτερότητας ξεδόντιασε ό, τι θετικό είχε ο Κλεισθένης αποδίδοντας τέτοια ισχύ στις σχετικές μειοψηφίες ώστε να τις καταστήσει εντέλει απόλυτες! Και σα να μην έφτανε αυτό, η ολοκληρωτική υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, που ουδέποτε εδραιώθηκε στους κοινωνικούς χώρους όπου παρέμεινε στην καλύτερη περίπτωση μικρή και συμπληρωματική μειοψηφία, προσθέτει στο αναπόφευκτο κρατικό πεδίο της νομής και εκείνο των κοινωνικών φορέων. Εκεί όπου η αναμέτρηση ανάμεσα στους νεοδημοκρατικούς θυλάκους εξουσίας είναι αδυσώπητη. Δεν σταματούν στον ΟΛΚΕ, το νοσοκομείο αλλά και το Επιμελητήριο και ο Εμπορικός σύλλογος είναι τα πεδία των μαχών. Αυτές δίνονται σώμα με σώμα και εκ του συστάδην. Οι μνηστήρες δεν μάχονται αποκλειστικά και μόνον για την αναγνώριση ή έστω για την προβλεπόμενη αποζημίωση και ό, τι άλλο ήθελε προκύψει αλλά διότι όλοι οι υπερκομματικοί γνωρίζουν πολύ καλά πως τα κρατικά πόστα και οι εν αναπηρία διάγοντες κοινωνικοί φορείς είναι τα απαραίτητα προγεφυρώματα για να διεκδικήσεις την όποια εξουσία αλλά και για να τη διατηρήσεις μετά. Είναι ένας αμαρτωλός ιστός, που για να ξαναγίνει κοινωνικό αντιπροσωπευτικό δίκτυο απαιτείται η ενεργός συμμετοχή και των άλλων με τους όρους και τις σημαίες τους. Εν ολίγοις καλύτερη η διαυγής κομματική αντιπαράθεση παρά η σκοτεινή νομή της εξουσίας στο εσωκομματικό παρασκήνιο. Άλλωστε όσοι ανέκαθεν επικαλούνταν δήθεν υπερκομματικές δοξασίες, στην πράξη αντιστρατεύονταν τις στοιχειώδεις δημοκρατικές προϋποθέσεις του παιγνιδιού σε κάθε επίπεδο από τη γειτονιά μέχρι την Επικράτεια και από την Κοινότητα μέχρι την κυβέρνηση. Παλιά απολογητική ρητορική, που δεν πείθει πια κανέναν εκτός βεβαίως από τους πεπεισμένους.
