Εισακτέος

Μια οικογενειακή γιορτή και σε μερικές περιπτώσεις αφορμή για μετεφηβικά δράματα. Ο αγώνας για την εισαγωγή μεγεθυνόταν ως επιδίωξη καταξίωσης για τον υποψήφιο και όλο του το σόι. Η πρώτη ίσως καθοριστική αναμέτρηση αναγνώρισης από το μεταίχμιο της οικογενειακής και της ευρείας κοινωνικής κατάστασης. Εκείνης του αναγνωρισμένου ως ακαδημαϊκού πολίτη. Σ' αυτό το θέατρο των εντυπώσεων συμμετείχαν και οι εφημερίδες κυρίως, που εξακόντιζαν την συγκεκριμένη ημέρα δημοσίευσης των αποτελεσμάτων το τιράζ τους, πουλώντας πολλαπλάσια φύλλα απ' όσα τις συνηθισμένες μέρες. Οι εκδότες έπαιρναν το ρίσκο, προμηθευόμενοι περισσότερο χαρτί και το τυπογραφείο στέναζε στο εξαιρετικό τιράζ.

Ύστερα ήλθαν τα προσωπικά δεδομένα και η προστασία τους, που απέτρεψαν αυτή τη δημοσιότητα, καταργώντας και τον ανταγωνισμό αναγνώρισης, μειώνοντας αντικειμενικά την ένταση, περιορίζοντας τους διθυράμβους και αναλόγως τα δράματα. Σ' αυτό άλλωστε έχει προ πολλού επιδράσει και το επαγγελματικώς ανακόλουθο της απαιτούμενης ανθρωποβόρας προσπάθειας του εφήβου να κατακτήσει τον κόσμο, αποστηθίζοντας, ας πούμε, κάθε στοιχείο και κάθε στίχο περί του πελοποννησιακού πολέμου. Η αγορά εργασίας έχει προ καιρού πάψει να είναι το φυσικό επόμενο της ακαδημαϊκής ευαρέσκειας ενώ και το προοδευτικό όνειρο ζωής του στερημένου γονιού να δώσει και τη ζωή του ακόμα προκειμένου να δει το βλαστάρι του φοιτητή και επιστήμονα, δεν διατηρεί μάλλον αυτήν την συναισθηματική φόρτιση πούχε άλλοτε.

Όπως και νάχει όμως, και σε πείσμα των απόλυτων αντιθέσεων που αναπαράγει κάθε ολοκληρωτική αντίληψη για τη ζωή και το διακύβευμα των ανθρώπων, η γνώση είναι σαν το δίκοπο μαχαίρι. Απελευθερώνει και σκλαβώνει ταυτοχρόνως στην παραγωγική ειμαρμένη, συνήθως αναπαράγοντας πολιτισμικά πρότυπα που βρίσκονται στον αντίποδα των κλασικών αξιών. Κι αυτή η αντίθεση ακόμα, δεν διαβάζεται με απόλυτα διαζευκτικό τρόπο αφού οι επικαλύψεις κάνουν ζήτημα ποσοστών την συμπεριφορά ενός εκάστου. Η ελευθερία όμως δεν λογιζόταν ποτέ ως ποσοστιαίο μέγεθος αλλά ως άνυσμα με φορά και κατεύθυνση το άπειρο. Ή μήπως όχι;