Στον απόηχο της Συναυλίας της ΦΕΚ, στο Μουσείο Καποδίστρια

Το παρόν σημείωμα δεν το γράφω ως ένας από τους συντελεστές της ανακαίνισης του Μουσείου Καποδίστρια, που παρακολουθεί από κοντά, με πολλή αγάπη, την πορεία του Μουσείου μας κατά την τελευταία δεκαετία… Το γράφω ως ένας απλός παρατηρητής-ακροατής του έξοχου αποτελέσματος της Συναυλίας της Παλαιάς Φιλαρμονικής, αυτής της συμπαγούς ομάδας που κοσμεί τα πολιτιστικά πράγματα της Κέρκυρας και όχι μόνο.
Η Παλαιά Φιλαρμονική, πολλές φορές μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι, με την πιο όμορφη εκδοχή του όρου, δηλαδή της συλλογικής υπερηφάνειας. Μιας υπερηφάνειας που εδράζεται στην επιτυχία της κοινής προσπάθειας, στηριγμένης στη συστηματική προετοιμασία, τη συνεννόηση, την πειθαρχεία και κυρίως την πίστη σ’ ένα κοινό ιδανικό. Όλα αυτά είναι γνωστά, και πολύ συχνά τα αποδεικνύει εμπράκτως η Παλαιά Φιλαρμονική, όπως και άλλες φιλαρμονικές του νησιού μας!
Το ξεχωριστό χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης Συναυλίας, που δόθηκε υπέρ του Μουσείου, ήταν η μικρή ιστορία της: η αναβολή της -λόγω της βροχής που ήρθε γρηγορότερα από τις μετεωρολογικές προβλέψεις- και η εξαιρετικά επιτυχημένη επανάληψή της.
Το παρελθόν Σάββατο, τετρακόσιοι περίπου συμπολίτες και ξένοι, βρεθήκαμε στο Μουσείο με διάθεση να χαρούμε τη βραδιά, αλλά πολύ σύντομα ξεκίνησε η βροχή. Οι περισσότεροι ήμασταν απροετοίμαστοι. Κάποιοι έτρεξαν να προστατευθούν στο Μουσείο, άλλοι κατευθύνθηκαν στα αυτοκίνητά τους, που εξ αιτίας των συνθηκών εγκλωβίστηκαν για πάνω από δύο ώρες, ενώ σχεδόν αμέσως κόπηκε το ηλεκτρικό ρεύμα. Παρά την αναστάτωση και τη συνεχιζόμενη βροχή, εκείνο που μ’ εντυπωσίασε ήταν η υποδειγματική ευπρέπεια όλων, καθώς δεν άκουσα την παραμικρή διαμαρτυρία.
Αξιοθαύμαστος ο συντονισμός των μουσικών καθώς και του προσωπικού του Μουσείου, των φίλων του (κι ευτυχώς είναι πολλοί), των μελών της Δ.Ε. της ΦΕΚ και των κρατικών υπηρεσιών που συνέδραμαν. Και νομίζω πως όλη αυτή η αντίδραση αποτελεί σαφέστατο δείκτη κοινωνικής ωριμότητας.
Για όλα αυτά, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον πρόεδρο της ΦΕΚ και του Μουσείου κ. Σπύρο Παδοβά, και στο πρόσωπό του όλους όσους προανέφερα. Με ψυχραιμία κι αίσθημα ευθύνης, έμειναν στον χώρο μέχρι μετά τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, την Κυριακή από νωρίς το πρωί ξαναπήγαν για να βοηθήσουν, ενώ το εντυπωσιακότερο είναι ότι όλοι οι συντελεστές, είχαν την υπομονή να ξαναοργανώσουν τάχιστα τη συναυλία.
Απόδειξη της ορθής απόφασής τους είναι ότι την Πέμπτη συγκεντρώθηκαν στο Μουσείο περισσότεροι από ότι το Σάββατο, στην πλειοψηφία τους μάλιστα ήταν εκείνοι που είχαν ταλαιπωρηθεί στη βροχή…
Και φυσικά, η απόλυτη απόδειξη της εξαιρετικής πρωτοβουλίας της ΦΕΚ υπήρξε ο ενθουσιασμός του κοινού γι’ αυτή την υποδειγματική συναυλία!
Η επιλογή των έργων, προϊόν στερεής επιστημονικής γνώσης, έπλεξε έναν νοητό μίτο γύρω από την μοναδική προσωπικότητα του Κυβερνήτη, σχετικό τόσο με τη μουσική της εποχής του, όσο και με την έμπνευση που μετέδωσε στους μεταγενέστερους. Αρτιότατη υπήρξε η επιμέλεια των εισαγωγικών κειμένων για κάθε μουσικό έργο από τον καθηγητή Κώστα Καρδάμη και άψογη η με ισχυρό συμβολισμό παρουσίασή τους, από την ηθοποιό Ναταλία Καποδίστρια.
Εξαιρετική και η ερμηνεία του σολίστα Παναγιώτη Πράτσου, καθώς και των 65 μουσικών, που υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Σπύρου Προσωπάρη, θαρρείς μ’ έναν παλμό, μετέδωσαν και στους πλέον αμύητους την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της -εν πολλοίς- κοινής ευρωπαϊκής πορείας του 19^ου αιώνα. Μιας πορείας που παρά τα εμπόδια, ευτυχώς αντηχεί μέχρι της μέρες μας…
 
Δημήτρης Κ. Ζυμάρης